Η βασική μας ιδέα με αυτή την κατασκήνωση στο φεγγάρι είναι η απλότητα, πιστεύουμε ότι αυτό που είναι απαραίτητο δεν είναι πάντα το καλύτερο και ότι πρέπει να πειραματιστούμε με αυτό που έχουμε στη διάθεσή μας. Για το σκοπό αυτό, κάνουμε ουσιαστική χρήση όλου του χώρου που έχουμε στη διάθεσή μας: οι μεγαλύτεροι οικισμοί είναι τα δωμάτιά μας, όπου είμαστε οι ίδιοι υπεύθυνοι για την ενέργεια που θα παραχθεί μέσω της κίνησης, της εργασίας και της άσκησης. Ένας ασυνήθιστος αλλά έξυπνος τρόπος. Το έργο τροφοδοτείται από έναν τόπο ανάπαυσης που συνδυάζεται με τον τόπο παραγωγής ενέργειας και έναν τόπο συγκομιδής με έναν μεγάλο οπωρώνα ή φυτεία δίπλα στο αγρόκτημα σε μικρότερη έκταση. Η εποπτεία των διαδικασιών καταγράφεται από τα ύψη μέσω δορυφορικών κεραιών που βοηθούν στον έλεγχο ή την καλή διαχείριση κάθε προβλεπόμενου τμήματος. Παρέχει επίσης πληροφορίες σχετικά με το σεληνιακό περιβάλλον, τις αλλαγές και τις ορατές συμπεριφορές του καθώς περνούν οι ημέρες, όχι μόνο χρήσιμες για τους αστροναύτες αλλά και για τους ενδιαφερόμενους στη Γη- είναι ένα μέσο τοπικών επικοινωνιών κάνοντας χρήση του ενσωματωμένου συστήματος ήχου του δορυφόρου, ένα σήμα που καλύπτει μεγάλες αποστάσεις. Με αυτό το δεδομένο, μπορεί να νομίζετε ότι η διασκέδαση, η ψυχαγωγία και τα αξιοθέατα δεν έχουν ληφθεί υπόψη, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Εδώ, αυτός που διασκεδάζει περισσότερο, κάνει σωματική δραστηριότητα και δημιουργεί κίνηση είναι αυτός στον οποίο οφείλουμε την περισσότερη ενέργεια και αυτός που μας βοηθάει περισσότερο συγκεντρώνοντας τη δύναμή του.

Κρατήρας Shackleton

Ο Σάκλετον ήταν ένας κρατήρας που προσέκρουσε στο νότιο πόλο της Σελήνης πριν από εκατομμύρια χρόνια. Οι κορυφές που βρίσκονται στις άκρες τους φτάνουν στην υψηλότερη δυνατή έκθεση στο ηλιακό φως. Από την άλλη πλευρά, το εσωτερικό του τμήμα έχει τη σκιά που δημιουργείται από αυτές, καθιστώντας το μέρος πιο ανεκτό και κατάλληλο για εμάς στη θερμοκρασία και την ομίχλη. Επιδιώκουμε να τοποθετήσουμε τις φυτείες με υπερυψωμένους δορυφόρους στις κορυφές, αποσύροντας λίγο τη δεξαμενή νερού και το αγρόκτημά μας προς τα πίσω, δίπλα στα δωμάτια. Βλέπουμε ότι ένας καταυλισμός με τάση για μετακίνηση δεν ακούγεται άσχημα, αν μπορούμε να βγούμε χωρίς παράπλευρες απώλειες.

Λόγω της θέσης που περιγράφεται, βλέπουμε ότι μέρος των εγκαταστάσεών μας τρίβεται με το φως του ήλιου που προσπίπτει στη σεληνιακή επιφάνεια. Ένα πράγμα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε, διότι, αν και μοιάζει με το συνηθισμένο στη Γη, υπερβαίνει κατά πολύ την ακτινοβολία που αντιπροσωπεύει για εμάς. Ως αποτέλεσμα, η κατασκήνωσή μας διαθέτει φράγματα από διαφορετικό, παχύτερο τύπο γυαλιού. Αυτό είτε απωθεί είτε εκτρέπει τον κίνδυνο που δεν μπορούμε να εξαλείψουμε αλλά θα αποφύγουμε. Μπορείτε να το δείτε στην καλλιέργεια, στο αγρόκτημα ή στον συλλέκτη νερού.

Ο συλλέκτης νερού βρίσκεται ακριβώς πάνω από έναν μικρότερο αλλά βαθύ κρατήρα στο κέντρο του κρατήρα. Αυτή η μεγάλη τρύπα στο έδαφος εμποδίζει την υπερθέρμανση του χώρου και τον διατηρεί πιο δροσερό από ό,τι θα μπορούσε να αναμένεται, οπότε θεωρήθηκε ευνοϊκό μέρος για αυτή τη συγκέντρωση νερού. Πρόκειται για μια μετατροπή που, χωρίς τη συνήθη θερμότητα, μπορεί να γίνει πιο γρήγορα με την πιο κατάλληλη μέθοδο. Από τη σύνθλιψη ό,τι έχει απομείνει από τον βράχο, μέχρι την επέκταση ενός φίλτρου ή μιας σήραγγας για την απομάκρυνση του περιεχόμενου νερού σε αναβλύσεις.

Παρά την αντιμετώπιση ίσως περιττών εξόδων, η παρουσία των ζώων αποφέρει επίσης οφέλη στον καταυλισμό μας και στους ανθρώπους που τον κατοικούν, αφού δεν είναι μυστικό ότι οι πρωτεΐνες που υπάρχουν σε αυτά μας κρατούν υγιείς. Ωστόσο, λόγω των συνθηκών και της τοποθεσίας, μπορεί να αποφευχθεί η μεταφορά μεγάλων ζώων ή οργανισμών που δεν την έχουν. Μια άλλη παράταξη που πρέπει να εξετάσετε ως προμηθευτή τροφής είναι τα φυτά, τα οποία είναι όλα βρώσιμα. Ένα πρόβλημα που μπορεί να προκύψει είναι ότι, χωρίς καλή κατανομή του ενός και του άλλου, μπορεί να σπαταλήσουμε και τα δύο.

Αυτό που έχει ειπωθεί και υποσχεθεί είναι χρέος. Αφήνοντας στην άκρη την ηλιακή ενέργεια επειδή έχει αναφερθεί αρκετές φορές, θα επικεντρωθούμε στην κύρια: την ενέργεια που δίνεται από την εργασία, τη δύναμη και την κίνηση. Οι εδαφικές συνθήκες είναι φτιαγμένες γι' αυτό το σκοπό, είναι μόνο η θέληση των αστροναυτών να παραμείνουν και να διατηρήσουν τον καταυλισμό. Ακούγεται εξαντλητικό, το ξέρουμε, αλλά το βλέπουμε απλώς ως μια αρχή στις εργασίες που μπορούν αργότερα να μηχανοποιηθούν και να ρομποτικοποιηθούν. Ο χώρος ανάπαυσης και τα δωμάτια δεν καλύπτουν πολλά, οπότε αν όλοι συμμετέχουν με αυτούς τους τρόπους θα γίνει μια άσκηση.

Το οξυγόνο στον καταυλισμό μας είναι μάλλον αποκλειστικό και τα λίγα σημεία που δεν επικεντρώνονται στην ανάπαυση ή την κατανάλωσή μας δεν απαιτούν πραγματικά πολλά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιούμε μόνο μία πηγή και αυτή είναι η φυσική, αυτή που περιέχει όλα τα φυτά και τους σπόρους μας για να βλαστήσουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο ευρύχωρη. Το σύστημά μας είναι απλό, οι αστροναύτες πηγαίνουν για ένα δοχείο την ημέρα που πρέπει να μεταφέρουν με τα ρόβερ τους από το φυσικό καταφύγιο στο δικό τους δωμάτιο. Αυτό έχει σχεδιαστεί για να διαρκεί όλη τη νύχτα και το αργότερο μέχρι αύριο.

Ενάντια σε κινδύνους που δεν εντοπίζει το ανθρώπινο μάτι, καθώς και σε αυτούς που εντοπίζει. Τα φράγματά μας είναι διαφανή και καθόλου τεχνολογικά ακόμη, αλλά εξίσου χρήσιμα με οποιοδήποτε άλλο. Στόχος μας είναι να αποτρέψουμε τη ζημιά στα λίγα μέρη που είναι αφιερωμένα σε διαδικασίες εκτός της άμεσης συμμετοχής του ατόμου, και αυτό επιτυγχάνεται εξετάζοντας όλες τις πιθανότητες, διότι, κατά ειρωνεία της τύχης, μεταξύ των μεγαλύτερων κινδύνων που βρίσκουμε πάνω από τα κεφάλια μας είναι ο σεληνιακός χώρος που κρύβει τόσα πολλά πράγματα. Οι τοποθεσίες που βρίσκονται στις κορυφές έχουν προτεραιότητα, καθώς έχουν εκτεθεί στον κίνδυνο από την ανάγκη.

Στις 5 το πρωί, χτυπάει το ξυπνητήρι και, ως συνήθως, σηκώνομαι γρήγορα για να το κλείσω. Συνειδητοποιώ ότι είναι αστείο γιατί θα ξυπνούσα στις 6:30 το πρωί ως υπενθύμιση της επίγειας ζωής μου. Όταν σηκώνομαι από το κρεβάτι νιώθω σαν να αιωρούμαι, σαν να ζυγίζω λιγότερο και αυτό είναι προφανές επειδή βρίσκομαι στο φεγγάρι, αλλά μόλις πριν από λίγες μέρες έφτασα, εξακολουθεί να είναι μια έκπληξη για μένα κάθε φορά που σηκώνομαι. Πειραματίζομαι με τη βαρύτητα ενώ τρώω τα δημητριακά του πρωινού μου, μετά κάνω ένα μπάνιο και βάζω τη διαστημική μου στολή- πάντα πριν φύγω κοιτάζω τη ζωγραφιά που έκανα με τη γη, τον ήλιο και το φεγγάρι εκείνη τη μέρα που είχα έναν εφιάλτη με μια τρύπα από την οποία διέρρεε το οξυγόνο, αλλά τη φτιάξαμε και σωθήκαμε. Αφού έφυγα μπήκα στο ρόβερ μου και εξερεύνησα το φεγγάρι για να ερευνήσω τι βρήκα. Κάντε μια στάση στο δικό μας βιώσιμο αγρόκτημα με μερικά όσπρια και φρέσκα τρόφιμα που φέρνουμε από τη γη σε ειδικές σακούλες. Βρήκα στο δρόμο μου διαστημικούς βράχους που αργότερα εκτόξευσα σε ένα δοχείο, ήταν από τη νύχτα που προηγήθηκε μια σεληνιακή διαστημική καταιγίδα, ρίχνοντας πολλούς από αυτούς ενάντια σε κάποια ηλιακά πάνελ των οργάνων επικοινωνίας μας. Όταν έκανα το διάλειμμά μου τα εξέτασα και είχα τα απομεινάρια ενός σπασμένου ηλιακού πάνελ- τελικά μπήκα στον κόπο να το αντικαταστήσω και να βάλω νέες μπαταρίες στη θέση του. Όταν είδα ότι ήταν 10.00 μ.μ.