Στο Moon Camp Pioneers, η αποστολή κάθε ομάδας είναι να σχεδιάσει τρισδιάστατα ένα πλήρες Moon Camp χρησιμοποιώντας το λογισμικό της επιλογής της. Πρέπει επίσης να εξηγήσουν πώς θα χρησιμοποιήσουν τους τοπικούς πόρους, πώς θα προστατεύσουν τους αστροναύτες από τους κινδύνους του διαστήματος και πώς θα περιγράψουν τις εγκαταστάσεις διαβίωσης και εργασίας στη Σεληνιακή Κατασκήνωσή τους.
Tudor Vianu Εθνικό Λύκειο Πληροφορικής Βουκουρέστι-Περιοχή 1 Ρουμανία 17, 18 4 / 0 Αγγλικά
Λογισμικό τρισδιάστατης σχεδίασης: Fusion 360
Το φεγγάρι, το τελευταίο σύνορο, η ανθρωπότητα φιλοδοξεί να δημιουργήσει έναν πολιτισμό που θα μπορεί να επιβιώσει στο φεγγάρι από την πρώτη προσεδάφιση το 1969. Είναι το πρώτο βήμα για να γίνουμε ένα διαπλανητικό είδος, η επόμενη φάση για την ανθρωπότητα.
Θα υπάρξουν πολλές προκλήσεις λόγω του εχθρικού περιβάλλοντος, αλλά με τις προόδους του τελευταίου μισού αιώνα και την εφευρετικότητα των μηχανικών και των επιστημόνων που εργάζονται επί του παρόντος σε αυτό το έργο, μέρα με τη μέρα μια βάση στο φεγγάρι γίνεται όλο και πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Έχουμε βρει κάποιες ιδέες για την καταπολέμηση πολλών από αυτές τις προκλήσεις, μεταξύ άλλων μια φυγόκεντρο που μπορεί να προσομοιάσει τη βαρύτητα μειώνοντας έτσι την ατροφία των μυών, σωληνοειδή συστήματα που διευκολύνουν την επικοινωνία και τη μεταφορά μεταξύ των μονάδων της βάσης και εργαλεία για τη χρήση των πόρων που υπάρχουν ήδη στο φεγγάρι.
Το κόστος και το ρίσκο της εγκατάστασης στο φεγγάρι έχουν κάνει την ανθρωπότητα να χάσει την ελπίδα να εγκαταλείψει τον πλανήτη που ονομάζουμε σπίτι μας εδώ και σχεδόν 300.000 χρόνια, αλλά οι δυνατότητες που προσφέρει η μόνιμη παρουσία μας στο φεγγάρι είναι άπειρες και θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ώθηση στην κοινωνία, να αποτελέσουν έναν ασφαλή χώρο σε περίπτωση καταστροφών και να αποτελέσουν θησαυρό πόρων και πληροφοριών.
Διαστημικό λιμάνι που χρησιμοποιείται για διαπλανητικά ταξίδια στο ηλιακό μας σύστημα.Η βαρύτητα του φεγγαριού είναι 0,166 gs, γεγονός που καθιστά το φεγγάρι ιδανικό μέρος για ένα διαστημικό λιμάνι. Η περίσσεια υδρογόνου και οξυγόνου από την ηλεκτρόλυση του νερού μπορεί να βοηθήσει στην τροφοδοσία των πυραύλων που φτάνουν στο φεγγάρι από τη γη, οι οποίοι έχουν σκοπό να ταξιδέψουν στον Άρη και πέρα από αυτόν σε φεγγάρια όπως η Ευρώπη.
Η εξόρυξη ηλίου-3 που μπορεί να σταλεί πίσω στη γη για να χρησιμοποιηθεί σε αντιδραστήρες πυρηνικής σύντηξης και να δημιουργήσει καθαρή ενέργεια για τους ανθρώπους στη γη είναι ένας άλλος σημαντικός σκοπός.
Η ζωή των αστροναυτών μπορεί να μοιραστεί με τον κόσμο, ώστε όλοι να καταλάβουν τι κάνει και πώς λειτουργεί η βάση. Όλος ο κόσμος θα καταλάβει επίσης ότι μια βάση στο φεγγάρι είναι εφικτή και έχει πολλές χρήσεις, αν ένα μέρος των όσων γίνονται εκεί καταγραφεί και δημοσιοποιηθεί στο κοινό.
Το μέρος που επιλέξαμε για τη βάση μας είναι το χείλος του κρατήρα πρόσκρουσης Shackleton κοντά στο βουνό Malapert που βρίσκεται στο νότιο πόλο της Σελήνης.e.
Επιλέξαμε αυτό το μέρος για την 80%-90% έκθεσή του στον ήλιο, ο οποίος, χρησιμοποιώντας φωτοβολταϊκά κύτταρα, θα είναι η κύρια πηγή ηλεκτρικής ενέργειας για τη βάση.
Η θερμοκρασία σε αυτή την τοποθεσία είναι επίσης πιο ευνοϊκή από ό,τι σε πιο ισημερινό γεωγραφικό πλάτος, καθώς δεν παρατηρούνται οι ακραίες ημερήσιες θερμοκρασίες από 100 °C όταν ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από το κεφάλι, έως -150 °C κατά τη διάρκεια της σεληνιακής νύχτας.
Οι μόνιμα σκιασμένες περιοχές είναι πιο εύκολο να βρεθούν στην περιοχή.Οι σκιασμένες πολικές περιοχές πιστεύεται ότι περιέχουν παγωμένο νερό, το οποίο θα χρησιμοποιήσουν οι αστροναύτες μας.
Ο σεληνιακός ρεγκόλιθος του κρατήρα περιέχει επίσης μεγάλη ποσότητα οξυγόνου, τιτανίου, ηλίου-3 και μια αφθονία ορυκτών που βοηθούν στην οικοδόμηση, τη συντήρηση της βάσης και την καθιστούν ένα κερδοφόρο περιουσιακό στοιχείο.
Η σεληνιακή κατασκήνωση θα κατασκευαστεί με τη μετακίνηση του σεληνιακού εδάφους με τη χρήση ενός ρόβερ και, στη συνέχεια, με την τήξη του ρεγκόλιθου με έναν φακό fresnel που εστιάζει το ηλιακό φως σε ένα σημείο, το οποίο θερμαίνει το έδαφος και παράγει ένα υλικό παρόμοιο με το τσιμέντο.
Το πρώτο βήμα για την κατασκευή της βάσης θα είναι να σκάψετε μια τρύπα αρκετά μεγάλη ώστε να χωρέσει το υπόγειο τμήμα της. Σε αυτή την τρύπα θα τοποθετηθεί ένα όχημα και στη συνέχεια θα λιώσει σεληνιακή σκόνη στο σχήμα της βάσης στρώμα προς στρώμα μέχρι να γεμίσει η τρύπα. Αυτή η διαδικασία είναι παρόμοια με την τρισδιάστατη εκτύπωση μεταλλικής σκόνης, επειδή η βάση θα κατασκευαστεί με στρώματα στον κάθετο άξονα με το λιώσιμο της σεληνιακής σκόνης. Αφού τελειώσει ο σκελετός και η τρύπα γεμίσει, το χαλαρό σεληνιακό χώμα που βρίσκεται στη βάση θα σκαφτεί. Τα μηχανικά μέρη θα κατασκευαστούν από κράμα τιτανίου σε κλίβανο που θα έρθει από τη γη. Το υπέργειο τμήμα της βάσης θα κατασκευαστεί με παρόμοιο τρόπο με το υπόγειο τμήμα. Μετά από αυτό, ένα στρώμα 5 εκατοστών από κράμα τιτανίου και ένα στρώμα 100 εκατοστών από σεληνιακό ρεγκόλιθο θα τοποθετηθούν στη βάση για να εξασφαλίσουν την προστασία από την ακτινοβολία.
Το γυμναστήριο διαθέτει τεχνητή βαρύτητα που δημιουργείται με φυγόκεντρο. Το δάπεδο έχει γωνία 9 μοιρών και με τη βοήθεια της φυγόκεντρου και της βαρύτητας του φεγγαριού θα προσομοιάζει τη γήινη βαρύτητα. Το κράμα τιτανίου είναι ελαφρύ, ανθεκτικό και έχει χρησιμοποιηθεί στην αεροδιαστημική μηχανική.
Το στρώμα 100 εκατοστών από ανθεκτικό υλικό από σεληνιακό ρεγκόλιθο και τα 5 εκατοστά από κράμα τιτανίου θα εξασφαλίσουν την προστασία των αστροναυτών μας από μικρομετεωρίτες,γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες και ηλιακά σωματίδια. Ένα μεγάλο μέρος της βάσης είναι επίσης υπόγειο, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερη προστασία για το πλήρωμα.
Όταν πρόκειται για μεγαλύτερους μετεωρίτες, οι συσκευές στη γη μπορούν να εντοπίσουν και να προβλέψουν την τροχιά του μετεωρίτη. Εάν ένας μεσαίος μετεωρίτης πρόκειται να χτυπήσει τη βάση, οι αστροναύτες θα ενημερωθούν και θα έχουν αρκετό χρόνο για να εκκενώσουν το τμήμα της βάσης που πρόκειται να υποστεί ζημιές και να προετοιμαστούν για την επισκευή του μετά την πρόσκρουση. Εάν ο μετεωρίτης είναι μεγάλος, το πλήρωμα μπορεί να εγκαταλείψει τη βάση, να απογειωθεί και να επιστρέψει στη γη.
Η έλλειψη ατμόσφαιρας στο φεγγάρι είναι ένα δεύτερο σημαντικό πρόβλημα. Η βάση είναι χωρισμένη σε πολλά διαμερίσματα που διαχωρίζονται με τη χρήση αεροθυρίδων. Με αυτόν τον τρόπο, αν ένα διαμέρισμα παρουσιάσει βλάβη ή πρόβλημα, η ασφάλεια των αστροναυτών μας δεν τίθεται σε κίνδυνο.
Η βάση μας διαθέτει επίσης ένα σύστημα υποστήριξης της ζωής που πιέζει την ατμόσφαιρα της βάσης μας και φροντίζει να έχει τη σωστή αναλογία αερίων. Όσον αφορά τη θερμική μόνωση, το μόνο μονωτικό υλικό που λειτουργεί με τις σκληρές θερμοκρασίες του φεγγαριού είναι το aerogel. Ένα μικρό στρώμα είναι το μόνο που χρειαζόμαστε. Αυτό μπορεί επίσης να κατασκευαστεί από το πυρίτιο και το οξυγόνο που βρίσκονται στο φεγγάρι (το SiO2 είναι 40-50% η σύνθεση του σεληνιακού ρεγκόλιθου).
ΝΕΡΟ
Ο πάγος θα εξορύσσεται και θα μεταφέρεται σε λιωτήρα. Αφού γίνει νερό, ένα μέρος του πηγαίνει στο σύστημα υποστήριξης της ζωής και το υπόλοιπο πηγαίνει στη δεξαμενή ηλεκτρόλυσης. Όλο το νερό που περισσεύει, όπως τα ούρα και το νερό του ντους, καθαρίζεται και στη συνέχεια επιστρέφει στο σύστημα.
ΤΡΟΦΙΜΑ
Στην αρχή, οι αστροναύτες θα τρώνε τροφή από τη Γη, μέχρι να ολοκληρωθεί η περιοχή φύτευσης.Υπολογιστικά μοντέλα δείχνουν ότι ορισμένα φυτά μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και στο σεληνιακό έδαφος, όπως οι ντομάτες και το σιτάρι.
Μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα υπόλοιπα φυτά σε νερό αντί για χώμα, με φώτα LED που παρέχουν τεχνητό ηλιακό φως. Με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούμε περισσότερα είδη φυτών που μας βοηθούν να καλύψουμε τις ανάγκες επιβίωσης του αστροναύτη. Θα φυτέψουμε ντομάτες, φασόλια, σιτάρι, γλυκοπατάτες και φύκια. Αυτά θα περιέχουν τα απαραίτητα μέταλλα, πρωτεΐνες, βιταμίνες, λίπη και υδατάνθρακες.
AIR
Όσον αφορά τον αέρα, έχουμε διάφορους τρόπους για να διατηρήσουμε το επίπεδο οξυγόνου που απαιτείται για τους αστροναύτες μας, ενώ παράλληλα εκτοξεύουμε το πλεονάζον διοξείδιο του άνθρακα στο διάστημα. Μπορούμε να εξάγουμε οξυγόνο από τον ρεγκόλιθο της σελήνης και στη συνέχεια να το θερμάνουμε μέχρι να γίνει αέριο (2000 βαθμοί Κελσίου). Ένας άλλος τρόπος είναι η ηλεκτρόλυση του νερού, αν έχουμε πλεόνασμα. Μετά από λίγο καιρό, τα φύκια μας θα είναι αρκετά για να συντηρήσουν την ατμόσφαιρά μας. 78% Το άζωτο που χρειάζεται η ατμόσφαιρά μας μπορεί να βρεθεί στον ρεγόλιθο (σε μικρές ποσότητες).
POWER
Οι ηλιακές κυψέλες θα είναι η κύρια πηγή ενέργειας για τη βάση μας. Θα είναι επίσης σε θέση να αποσυρθούν και να πάνε στο υπέδαφος όταν ανιχνεύεται επικείμενη πρόσκρουση μετεωρίτη.
Οι RTGs (ραδιοϊσοτοπικές θερμοηλεκτρικές γεννήτριες) πρόκειται να τοποθετηθούν στον κρατήρα υπόγεια (πιο αποδοτικές σε χαμηλές θερμοκρασίες). Θα λειτουργούν ως εφεδρικές και θα μπορούν να συντηρούν την κατασκήνωση στο φεγγάρι όταν οι κυψέλες ενέργειας δεν μπορούν.
Οι μπαταρίες θα διατηρηθούν ως εφεδρικές σε περίπτωση που οι RTGs αποτύχουν.
Ό,τι απομένει από τα καθαρισμένα ούρα και τα περιττώματα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα για τα υδροπονικά φυτά. Όταν πρόκειται για τα υπόλοιπα φυτικά προϊόντα που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως τροφή, θα χρησιμοποιήσουμε μια αερόβια διαδικασία που μετατρέπει τα οργανικά υλικά σε ένα πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά έδαφος τροποποίηση της φυσικής αποσύνθεσης. Αυτό στη συνέχεια θα συνδυαστεί με το σεληνιακό χώμα από το αγρόκτημα και θα βοηθήσει την επόμενη παρτίδα φυτών να αναπτυχθεί.
Όταν πρόκειται για κομμάτια μετάλλου και υπολείμματα, διαθέτουμε έναν τεμαχιστή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακύκλωση περισσευούμενων υλικών που διαφορετικά θα έμεναν αχρησιμοποίητα. Πολλά αντικείμενα θα είναι κατασκευασμένα από μέταλλο από το φεγγάρι αντί για κανονικά υλικά, ώστε να είναι ανακυκλώσιμα. Για παράδειγμα, η μικρή ποσότητα πλαστικού που συλλέγουμε θα αποθηκευτεί μέχρι να μπορέσει να καεί στη γήινη ατμόσφαιρα, όταν έχει ήδη προγραμματιστεί μια αποστολή από το φεγγάρι στη γη.
Η μόνιμη δυνατότητα επικοινωνίας με τη γη είναι ένα σημαντικό θέμα που πρέπει να ληφθεί υπόψη, γι' αυτό και μια ραδιοκεραία δεν θα ήταν αρκετή, καθώς έχει περιοδικά τυφλά σημεία ανάλογα με τον σχετικό προσανατολισμό της γης και της σελήνης. Γι' αυτό θα χρησιμοποιούσαμε πολλαπλούς δορυφόρους επικοινωνίας που θα βρίσκονταν σε μόνιμη τροχιά γύρω από τα δύο αστρονομικά σώματα. Αυτοί οι δορυφόροι θα μεταδίδουν πληροφορίες από τον έναν στον άλλον σε μια γραμμή βρίσκοντας τη συντομότερη διαδρομή που απαιτείται για να φτάσει το σήμα τόσο στη γη όσο και στη σελήνη, με παρόμοιο τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι πύργοι κινητής τηλεφωνίας.
Αυτές οι μεταδόσεις γίνονταν συνεχώς και περιλάμβαναν αποτελέσματα ερευνών και μια συνολική αναφορά της ημέρας και μερικές φορές, σε ειδικές περιπτώσεις, ανέφεραν ακόμη και ορισμένα αιτήματα για την επόμενη μεταφορά από τη Γη. Μια άλλη μορφή επικοινωνίας μπορεί να είναι οι συνομιλίες μεταξύ των αστροναυτών και των αγαπημένων τους προσώπων.
Το πρώτο και σημαντικότερο θέμα έρευνας που θα γίνει στο φεγγάρι είναι η φυσική. Το ήλιο-3 που υπάρχει σε αφθονία εκεί θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πειράματα πυρηνικής σύντηξης μικρής κλίμακας που θα μπορούσαν να φέρουν τη γη πιο κοντά στην επίτευξη καθαρής ενέργειας. Άλλα πειράματα που βασίζονται στη φυσική θα μπορούσαν να διεξαχθούν χρησιμοποιώντας τις ειδικές συνθήκες της επιφάνειας του φεγγαριού, όπως η έλλειψη ατμόσφαιρας ή η χαμηλή βαρυτική έλξη. Ένα καλό παράδειγμα θα ήταν η ανάπτυξη της μεταφοράς μέσω κενού, που επί του παρόντος επιδιώκεται στη Γη λόγω της υψηλής αποδοτικότητας που προκαλείται από την έλλειψη τριβής.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι η βιολογία, η οποία μπορεί να χωριστεί περαιτέρω ανάλογα με την εστίαση της εν λόγω έρευνας. Πρώτον, οι αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος στο περιβάλλον του φεγγαριού θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά και να αναφέρονται περιοδικά σε μια ομάδα ειδικών στη γη, γεγονός που θα μπορούσε να βοηθήσει στη βελτίωση των μελλοντικών διαστημικών στολών και βάσεων. Δεύτερον, πρέπει να καταγραφεί και να μελετηθεί η ανάπτυξη διαφόρων ειδών φυτών σε θόλους στο φεγγάρι, ώστε να βελτιωθούν οι εν λόγω θόλοι και να επιλεγούν τα φυτά που προσαρμόζονται καλύτερα και παρέχουν τα περισσότερα θρεπτικά συστατικά στους αστροναύτες.
Η τρίτη εστίαση της έρευνας που διεξάγεται στη σεληνιακή μας βάση είναι η αστρονομία. Το κύριο πρόβλημα με την ακριβή μελέτη της αστρονομίας στη γη είναι η υπερβολική ποσότητα φωτορύπανσης. Χωρίς πόλεις, το φεγγάρι θα ήταν το ιδανικό μέρος για μεγάλα, προηγμένα τηλεσκόπια και άλλα όργανα παρατήρησης που δεν μπορούν να εκτοξευθούν απευθείας στο διάστημα.
Τέλος, υπάρχει και το θέμα της γεωλογίας: η σύσταση του σεληνιακού εδάφους πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά προκειμένου να βρεθούν οι άγνωστοι εκμεταλλεύσιμοι πόροι που θα μπορούσαν να εξορύσσονται από εκεί. Ένας άλλος λόγος για να μελετηθεί η γεωλογία της σελήνης είναι να αποφασιστεί ποια μέρη είναι τα καλύτερα για την κατασκευή άλλων μελλοντικών βάσεων.
Η εκπαίδευση που απαιτείται από τους αστροναύτες μας για αυτή την αποστολή στη Σελήνη μπορεί να χωριστεί σε δύο κύριες κατηγορίες: βασική εκπαίδευση για διαστημικά ταξίδια και εκπαίδευση για την προσαρμοστικότητα στην επιφάνεια της Σελήνης.
Πρώτον, και πιο σημαντικό, είναι η εκπαίδευση από την οποία πρέπει να περάσει κάθε αστροναύτης που θα ταξιδέψει έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα. Αυτή περιλαμβάνει ιατρικές εξετάσεις, σωματική εκπαίδευση, εκπαίδευση σε εξωκινητικές δραστηριότητες και εκπαίδευση σε διαδικασίες. Ο συνολικός χρόνος εκπαίδευσης για τα βασικά διαστημικά ταξίδια μπορεί να διαρκέσει έως και δύο χρόνια για να είναι ένας αστροναύτης έτοιμος να εγκαταλείψει τη γη. Αυτή μπορεί επίσης να χωριστεί σε τρία βασικά μέρη: εκπαίδευση σε θέματα ασφάλειας και επιβίωσης σε περίπτωση αποτυχίας, εκπαίδευση σε μοντέλο σε φυσικό μέγεθος και σε ειδική τεχνολογία (θάλαμοι κενού, παραβολικές πτήσεις και εγκαταστάσεις ουδέτερης άντωσης) και εκπαίδευση ειδικά για την αποστολή (ειδικές προσομοιώσεις της ακριβούς πτήσης).
Δεύτερον, οι αστροναύτες θα πρέπει να εκπαιδευτούν τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά για την παρατεταμένη παραμονή τους στο φεγγάρι, αλλά και για τα διάφορα καθήκοντα και πειράματα που θα πρέπει να εκτελέσουν εκεί. Ένας ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιτυχία της αποστολής είναι η ψυχική υγεία του αστροναύτη. Η μακρά παραμονή στο φεγγάρι με μόνο δύο μέλη του πληρώματος για να συναναστραφούν θα έχει σημαντικό αντίκτυπο σε αυτούς, γι' αυτό και απαιτείται εντατική ψυχολογική εκπαίδευση. Όσον αφορά τη σωματική εκπαίδευση, οι αστροναύτες θα πρέπει να είναι σε θέση να ζουν τουλάχιστον κάπως άνετα στο περιβάλλον χαμηλότερης πίεσης και βαρύτητας που τους περιμένει στο φεγγάρι. Τέλος, η ειδική εκπαίδευση για κάθε ρόλο θα πρέπει να είναι διαφορετική για κάθε μέλος του πληρώματος, καθώς θα έχουν σαφή ξεχωριστά καθήκοντα να εκπληρώσουν. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος δεν θα γνωρίζουν τα βασικά στοιχεία των ρόλων του άλλου, καθώς υπάρχει πάντα η πιθανότητα ατυχημάτων και αστοχιών που θα απαιτούν την ανταλλαγή θέσεων εργασίας.
Το πρώτο μας ρόβερ, ο Ήλιος, θα είναι υπεύθυνος για την κατασκευή της βάσης μας και θα μπορεί να ελέγχεται εξ αποστάσεως. Το δεύτερο ρόβερ μας, που ονομάζεται Europa ( από το παγωμένο φεγγάρι), θα χρησιμοποιηθεί κυρίως για την εξόρυξη πάγου και ρεγολίθου, αλλά και για την εξερεύνηση της επιφάνειας του φεγγαριού, καθώς διαθέτει καθίσματα για τους αστροναύτες.
Για το ταξίδι από και προς τη Γη, το πλήρωμά μας θα χρησιμοποιήσει έναν επαναχρησιμοποιήσιμο πύραυλο σχεδιασμένο για τη μεταφορά βαρέων φορτίων. Θα πρέπει να είναι σε θέση να αντέξει επανείσοδο πολλές φορές και η θερμική ασπίδα θα πρέπει να είναι επισκευάσιμη σε περίπτωση βλάβης.
Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε τον πύραυλό μας για την εξερεύνηση του φεγγαριού. Δεδομένου ότι το φεγγάρι δεν έχει ατμόσφαιρα και χαμηλή βαρύτητα, η εξερεύνηση του φεγγαριού με αυτή τη μέθοδο είναι αποτελεσματική, καθώς το καύσιμο υδρογόνο μπορεί να παραχθεί τοπικά.
Στο μέλλον θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε ένα σύστημα μαγνητικών σιδηροδρόμων χωρίς τριβές από σίδηρο που εξάγεται από το φεγγάρι. Αυτό το σύστημα θα μπορεί να συνδέει όλες τις βάσεις.
English 
Chinese 
Czech 
Danish 
Estonian 
Finnish 
French 
German 
Greek 
Hungarian 
Italian 
Latvian 
Lithuanian 
Dutch 
Norwegian 
Polish 
Portuguese (Portugal, AO90) 
Romanian 
Slovak 
Slovenian 
Spanish 
Swedish 