Onze Moon camp heet 'Polus Satus'. Polus' betekent Pool en 'Satus' betekent begin of planten. Daarom is onze Moon camp op de zuidpool van de maan het planten van een zaadje in de ruimte.

De Polus Satus bevat 13 gebouwen, met 6 geautomatiseerde voertuigen. Het kamp maakt volledig gebruik van alle natuurlijke hulpbronnen op de maan, waaronder waterijs (elektrolyse en drinken), zonlicht (zonnepanelen en geconcentreerde zonne-reactoren), regoliet (3D-geprinte gebouwen en extractie voor metalen en zuurstof), en CO₂ (planten). Het kamp biedt een veilige, onder druk staande en beschermende omgeving voor astronauten, waardoor essentiële experimenten op de maan kunnen plaatsvinden. Dit komt doordat alle gebouwen compacte regolithische omhulsels hebben met een honingraatstructuur, die sterk is en waarvoor geen grote hoeveelheid regolith nodig is om te bouwen. Naast de fysieke behoeften van astronauten in de ruimte via de fitnessruimte, zorgt Polus Satus ervoor dat astronauten tijdens hun verblijf niet worden geïsoleerd, waardoor een gezond geestelijk welzijn wordt bevorderd, dankzij het ontwerp van de woonvertrekken.

Onze Moon camp is ontworpen om volledig duurzaam te zijn, terwijl het een beperkte milieu-impact heeft op de maan zelf. Dit komt omdat al het afval wordt gerecycled om te worden gebruikt als 3D-printing filament. De Polus Satus is ook ontworpen om zowel een zeer effectief waterrecyclingsysteem als een efficiënt zuurstof- en kooldioxide-ecosysteem te hebben met behulp van planten die onder optimale omstandigheden in de kas zijn gekweekt.

De Polus Satus heeft een ergonomische indeling, waarbij elk gebouw efficiënt verbonden is door gangen, zodat astronauten gemakkelijk van het ene naar het andere gebouw kunnen reizen.

Shackleton krater

De krater van Shackleton geeft ons toegang tot vele essentiële hulpbronnen voor het kamp, waaronder bijna constant zonlicht voor energie, omdat de krater aan de zuidkant van de maan ligt, alsmede water uit het ijs voor drinken en zuurstof, en een constante temperatuur door de schaduwrijke plek van de krater. Bovendien ligt hij dicht bij de kraters de Gerlache en Amundsen, waardoor we toegang hebben tot kooldioxide die nodig is voor plantengroei en dus voedsel. De krater bevat ook meer interessante geologie, en maakt communicatie met de aarde mogelijk, waardoor onderzoekers hun ontwikkelingen kunnen rapporteren.

De wetenschappelijke rover zal eerst op de maan landen en een geschikt gebied vinden in de krater van Shackleton, waar waterijs beschikbaar is. Drie astronauten die leven en rijden in het Lunar Exploration Vehicle zullen dan het eerste gebouw opzetten en bouwen, met daarin de ijsboorrover en de 3D-printrovers. Zodra het eerste gebouw is gemaakt, worden de 3D-printers en installaties naar beneden gehaald, zodat de astronauten de basis kunnen uitbreiden. De overige gebouwen worden dan gemaakt met Lunarcrete (een speciaal mengsel van regoliet, water en een aggregaatmengsel) dat sterk is en goed straling kan absorberen.

De krater van Shackleton heeft goede toegang tot ijs dat wordt opgeboord en gesmolten door onze ijsboormachines. Zodra het water is gewonnen, wordt het door het waterfiltersysteem gestuurd en vervolgens naar alle gebouwen die water nodig hebben. Om de duurzaamheid van onze watervoorziening te verbeteren wordt extra water opgevangen door urine en niet-afvalwater te recyclen met behulp van een filter in het gebouw voor materiaalrecycling.

Het voedsel wordt gekweekt in de kas, onder gecontroleerde omstandigheden wat betreft CO2, licht en temperatuur. Door de schaarste aan koolstofdioxide op de maan zullen de gekweekte planten volledig consumeerbaar zijn, om voedselverspilling te minimaliseren, terwijl ze snel groeien om genoeg voedsel te leveren. Deze planten zijn onder meer asperges, kool en wortelen. LED's voorzien de planten van een gecontroleerde hoeveelheid licht. Kooldioxide die moet worden aangevoerd, wordt verkregen door extractie uit de de Gerlache en de Amundsen-kraters in de buurt, waarbij regoliet wordt gebruikt als vervanging voor zand.

De stroomvoorziening geschiedt hoofdzakelijk via zonne-energie, aangezien 80-90% van het jaar in de krater van Shackleton onder de zon wordt doorgebracht, maar voor het geval we geen toegang hebben tot zonne-energie, hebben we ook een radio-isotopisch thermo-elektrisch systeem ontwikkeld, dat ervoor zorgt dat de stroom niet onverwacht uitvalt. De door de zonnepanelen en radio-isotopen thermo-elektrische systemen verzamelde stroom wordt naar de elektriciteits- en zuurstofverdeler gestuurd, waar het vervolgens door alle gebouwen wordt verspreid.

De zuurstof voor de ademhaling wordt geleverd door elektrolyse van het ijs, dat wordt opgeboord, gesmolten en vervolgens gefilterd door de ijsboormachines, en vervolgens naar de zuurstof- en elektriciteitsverdeler wordt gestuurd, die de zuurstof door de hoofdgebouwen laat circuleren. Omdat alle gebouwen door gangen met elkaar zijn verbonden, wordt het teveel aan zuurstof dat door de kas wordt geproduceerd, over alle gebouwen verspreid, waardoor een constante zuurstofconcentratie in de verschillende gebouwen kan worden gehandhaafd. Door mensen geproduceerde overtollige CO2 wordt geabsorbeerd door planten in de gebouwen.

Potentiële gevaren voor astronauten zijn straling en asteroïden. Wanneer asteroïden worden gedetecteerd, worden ze door de Asteroid Shooting Rover afgeschoten en gesplitst. Deze kleinere stukken worden dan gegroepeerd en door de Asteroid Containment drone naar een veilig gebied gebracht, waar ze kunnen worden geoogst voor hun grondstoffen. In het onwaarschijnlijke geval dat kleine asteroïden de drone ontwijken, raken ze onschadelijk onze regolietschelpen. Deze schelpen beschermen de astronauten ook tegen straling van de zon, en in het zeldzame geval van zonnevlammen kunnen de astronauten worden beschermd in de veiligheid van de ondergrondse bunker.

Ik werd op de gebruikelijke tijd van 7 uur wakker door het rustige geklets van mijn mede-astronauten, en nam een licht ontbijt van boerenkool, vers gesneden uit de kas. Ik maakte een sprongetje, want samen met mijn kameraden begaven we ons naar het fitnesscentrum, waar ik een lekker potje space tennis speelde, precies zoals op aarde, maar zonder stuiterende bal. Na afkoeling in de douche gingen we naar de garage, waar we met de LEV de reguliere controle van de rovers uitvoerden en wat monsters van oud maangesteente namen, die we later in het laboratorium onderzochten. Na een vullende lunch hebben we de beelden van de wetenschappelijke rover beoordeeld, en deze via het communicatiecentrum doorgestuurd voor verder onderzoek op aarde, voordat we onderzochten hoe goed de regolietreactor de grondstoffen uit de resten van een recente asteroïde had gehaald, die zoals gewoonlijk met succes van de hoofdbasis was weggeleid. Daarna gingen we naar de kas, waar we wat groenten en bonen oogstten om te koken voor het avondeten. Zoals gewoonlijk was het diner erg gezellig en besprak iedereen de geweldige vooruitgang die ze die dag hadden geboekt. Na wat snelle spelletjes liet ik de anderen achter om op mijn bed te lezen, waar ik prompt in slaap viel na weer een geslaagde dag.