Het project heeft tot doel een vestigingsplaats voor de mens te ontwerpen of aan te bieden in een onbekend en soms vijandig terrein als de maan. Met zijn verschillende ontwerpen, voorzieningen en nuttige apparaten zullen wij een ruimte van comfort, onderzoek en experimenten van middelen creëren om ons maankamp, zelfs ondergronds, nog meer te verbeteren. We hebben aan alles gedacht.
We hebben een ruime citadel die met elkaar verbonden is door paden naar elke kamer met een goede zuurstofopname, dankzij de enorme zuurstofcapsules in de buurt. Schepen die op zonne-energie werken en een grote koepel die waterijs voor ons verzamelt. Ook vliegende mobielen waarmee we verder kunnen verkennen dan we dachten. Communicatie tussen de aarde en de maan wordt ontvangen door ruimteantennes die over het kamp verspreid staan.
De natuur is een vriend als extra toevoer van zuurstof en andere materiële hulpbronnen. In elke kamer staat een flinke boom of plant om ons te helpen veiliger te ademen. We vergeten niet ons regolith of maangrondverzamelsysteem dat we kunnen transformeren, evenals het elektrolysesysteem binnen het project.
We willen ruimte, plezier en entertainment voor de astronauten in ons kamp, dus gaan we voor meer avonturen op andere onbewoonde planeten met de meest moderne raketten en de beste technologie. We vertrekken van de maan, maar we blijven niet hier.

Dicht bij de maanpolen

De maan is een immense en mysterieuze plek. Met de ene kant verborgen, de andere zichtbaar, jagen we het zonlicht op zijn hoogtepunt na, maar zonder dat het gevaarlijk voor ons is. Straling kan ons schaden en extreme kou kan onze huid verbranden of ernstige ziekten veroorzaken. De polen hebben tegenovergestelde temperaturen. In het zuiden zouden we ondergronds leven en in het centrum zijn we niet bestand tegen de hitte. In het noorden vallen grote kraters op het maanoppervlak.
Maar dat de temperaturen van 0° niet overwinnen, zullen wij erin slagen om ons te verwarmen met de hitte van het werk, wij zullen ook de hoogste verslaan die met ijzige lagen ons kamp bedekken.

Onze voornaamste taak is het terrein aan te passen en het gebied in te richten. Het is een moeilijk te beheren oppervlak, we zullen zware machines en industriële robots nodig hebben om ons kamp op te bouwen. Een van de maanbronnen die we hiervoor zullen kunnen gebruiken, is het regoliet dat we verzamelen. Het idee is om een soortgelijk cement te maken als we op aarde gebruiken.

De zwaartekracht maakt het materiaal minder zwaar en kneedbaarder, maar we moeten oppassen dat we het niet verspillen. De maan biedt ons bekende grondstoffen die we door mijnbouw kunnen verkrijgen. De eerste vestigingen zullen daar beginnen, totdat ze verbeterd kunnen worden.

De hoeveelheid water die we vinden zal bevroren zijn. Waterijs dat moet worden gewonnen, geplet, door wrijving bij hoge temperaturen verhit en via een metrobuizensysteem gedistribueerd. Zo wordt het verspilde water hergebruikt voor andere taken. Het ondergrondse water brengt organismen mee waarvan het moet worden gescheiden voor consumptie, maar nuttig voor onderzoek. Onderscheiden door: Een grote koepel waar we het "drink" water concentreren, en in containers het voorgestelde voor experimenten. We zijn ook van plan om de maanbodem te verwarmen met een groot metalen rooster "rood heet" ingebed onder de ijsschuilplaats.

Hoewel het voedsel in de maanruimte geen delicatesse zal zijn, zal het wel het gezondst zijn. Gewassen, groenten en algen zullen een verdiende rol spelen als ons enige voedsel. Het planten van zaden zal in principe beperkt zijn vanwege de watervoorraad en omdat we de samenstelling van de maangrond niet kennen en niet weten of die vruchtbaar is voor onze planten. Geautomatiseerde zaaibedden en kassen zouden een goede optie kunnen zijn, we zullen vertrouwen op de vooruitgang in de robotica om de repetitieve taken van de landbouw autonomer te maken.

En hoewel niet onze favoriete keuze, zullen we ingeblikt/gedroogd voedsel niet weglaten.

Wij zullen de nodige energie voor ons kamp op twee manieren verkrijgen: zonne-energie en het elektrolyseproces. De eerste zal ons helpen om de satellietantennes, de zwervers en de grondmobielen van stroom te voorzien. Uit de tweede halen we waterstof om elektriciteit en licht te genereren in elke kamer of vestiging van het kamp.

Op de maan verliezen alle voorwerpen een deel van hun gewicht door de zwaartekracht, we zullen minder brandstof gebruiken dan we op aarde nodig hebben om onze raketten op te tillen. We zullen functionele batterijen hebben door cycli voor toekomstige missies op zijn verborgen zijde, waar het licht niet komt.

De zuurstof in ons kamp zal afkomstig zijn van de natuurlijke processen van bepaalde planten en bomen. Ook elektrolyse zal bijdragen aan de vorming ervan, nadat het van waterstof is gescheiden. Met dit alles in gedachten is het ontwerp van het project zodanig dat de geproduceerde zuurstof niet wordt verspild of verloren gaat buiten de transformatieprocessen om. Het bereikt de astronauten via dezelfde kanalen die de locatie verbinden, maar dit betekent niet dat de stroom permanent zal zijn; op bepaalde momenten van de dag zal het om kostenbesparende redenen worden uitgeschakeld.

De satellietantennes van ons kamp dienen niet alleen als communicatiebrug, maar hebben ook een sensor die een noodalarm activeert als hij een groot lichaam opvangt in een straal dicht bij de locatie. Met piloten zoals op aarde, en ultramoderne schepen, proberen we apparaten te ontwerpen die zo bestendig zijn dat ze meteoren of kraters kunnen afweren.

Maar niet alleen deze kunnen ons schaden. Tegen zonnestraling zullen we ons beschermen door aanzienlijke gebieden te omsluiten met semi-transparante lagen van een zekere dikte, of tenminste de plaatsen die het belangrijkst zijn. Individueel zullen we onze pakken aanpassen.

Eerst sta ik op, en nee, het is niet in een gewoon bed, het is een winterslaap capsule. Het houdt het klimaat, de polsslag en de voedingsstoffen in mijn lichaam. Ik klim naar de tweede verdieping en ontbijt met een gedehydrateerde maaltijd; ik rust even uit voordat ik aan het werk ga, want binnenkort moet ik mijn ruimtepak aantrekken en buiten het kamp gaan, in de auto-rovert stappen en op verkenning gaan. In de ruimte daalt het zuurstofniveau en de failsafe is geactiveerd, dus na het werk ga ik naar de luchtsluis om het probleem te zoeken.

Eenmaal weg van het kamp, verzamel ik onderweg mineralen of fossielen, die nuttig zijn voor de studie van het maanoppervlak en wat we nog niet weten dat is dat ik tegelijkertijd 2 uur lang oefen, want in de ruimte moet je veel bewegen.