Onze missie zal zijn - de zuidpool van de Maan verkennen en een nieuwe infrastructuur ontwikkelen om lang op de Maan te leven. We zullen onderzoek doen naar bronnen van de Maan en experimenten uitvoeren.

Ons team is van plan Moon Camp dicht bij de maanpolen te bouwen, omdat NASA tegen 2024 astronauten naar de zuidpool van de maan zal sturen. De zuidpool van de maan is een van de boeiendste plekken in het hele zonnestelsel. Deze regio van de maan is belangrijk voor maanwetenschappers.

We bouwen de basis met een 3D-printer om hem te beschermen tegen straling en meteoren. Astronauten zullen kunnen werken en ontspannen op onze basis.

Dicht bij de maanpolen

We kozen de Zuidpool omdat het de zonnigste plaats op de Maan is.De basis zou ondergronds zijn aan de kant van de heuvel aan de kant van de krater, omdat het de zonnigste plaats is. Het is ook omgeven door veel ijs als bron van water.De basis van de Maan zou worden gevormd op de pool van de Maan, bij de Shackleton krater - er is een temperatuur die laag genoeg is (-30 ° tot -40 °) voor een persoon om daar te kunnen verblijven. De abrupte temperatuurschommelingen die zich in het equatoriale gebied voordoen, zijn niet gunstig voor het menselijk lichaam, organisme. In de Shackleton krater is het gemakkelijker om de diepte in te gaan. De watervoorraden, verkregen door het smelten en vervolgens schoonmaken van de gletsjers, kunnen worden gebruikt voor voedsel en verder voor energieproductie.Wat energie betreft, zullen polaire plaatsen zoals de Shakelton Crater (Zuidpool) ongeveer 80% daglicht hebben (er zouden 14 lichte dagen zijn op de evenaar, gevolgd door 14 donkere dagen).

De basisstructuur zal worden geprint met een bouwtype 3D-printer, die verdeeld en geleverd aan de maanbasis. Het printmateriaal voor een 3D-printer zal bestaan uit een mengsel van 87% regoliet (dat gemakkelijk te verkrijgen is op het maanoppervlak) en 13% aardse bindmiddelen. De structuur van de maanbasis wordt bedekt met een laag regoliet, die extra bescherming biedt.

Ter plaatse gebruik ik water, ijs om te drinken. Dankzij het ISS weet je dat een grote hoeveelheid water (~ 97%) kan worden hergebruikt via een recyclingsysteem. Het is echter niet 100% effectief, dus een deel van het maanwater dat onder de grond zit zou ook nodig zijn. Een van de redenen om de maanpolen te kiezen is vast water, ijs. We zouden de watertank dicht bij de batterijen en naast de tank van het waterzuiveringssysteem kunnen plaatsen. Laten we voedsel gebruiken dat heel lang meegaat en niet bederft - bijvoorbeeld bevroren.

Als we naar de maan gaan, nemen we voor het eerst zaden en voedsel mee van de aarde.
In de maan gebruiken we een kas die planten kweekt zonder aarde. Het prototype van de broeikas is een 18 voet lange buis met watergekoelde natriumdamplampen en "enveloppen" om de zaden in te bewaren. Op een maanbasis zouden astronauten kooldioxide leveren door te ademen, en het water voor de planten zou uit hun urine kunnen worden gehaald.

De elektriciteit zal worden verkregen met behulp van zonnepanelen, die zich op het maanoppervlak zullen bevinden. De resulterende energiereserve zal worden opgeslagen.
De tweede manier om elektriciteit op de maan te krijgen is via een radioactieve thermo-elektrische generator. Vanwege de veiligheid zal deze verder weg staan van onze maanbasis. Onze maanrovers zullen ook werken op de elektriciteit die ze krijgen van de zonnepanelen op hun dak.

Sommige zuurstofcilinders halen we van de aarde, voor het eerst.
We gaan planten kweken in een kas. Planten uit onze kas nemen kooldioxide op en geven zuurstof. De groeiende algen. Algen zetten kooldioxide om in adembare zuurstof en produceren eetbaar voedsel.
De maanregoliet bevat ongeveer 45% zuurstof, door regoliet te verhitten kunnen we zuurstof winnen.
Een elektrolyseproces kan het gewonnen water dan splitsen in zuivere waterstof en zuurstof, hetzij voor raketbrandstof, hetzij voor luchtvoorziening voor astronauten.

De basisstructuur zal worden geprint met een 3D-printer van het constructietype die de vanaf de grond te leveren onderdelen zal afbreken. Het printmateriaal van de 3D-printer zal bestaan uit een mengsel van 87% regoliet (dat gemakkelijk te verkrijgen is op het maanoppervlak) en 13% aardse bindmiddelen. En polycarbonaat om bijna het hele relevante UV-spectrum te blokkeren, dus zowel UVA als UVB. Het materiaal absorbeert UV-straling en voorkomt dat deze doordringt. De UV-blokkerende eigenschap is een duidelijk voordeel van polycarbonaat. Zo kunnen astronauten worden beschermd tegen straling. De structuur van de maanbasis zal worden bedekt met een laag regoliet, die de structuren extra zal beschermen.

Eén astronaut gaat om 21.00 uur naar bed, terwijl de andere astronaut wakker wordt. Terwijl de ene slaapt, eet de andere, 2 uur training, maanonderzoek, controleert de luchtleverancier en al het andere. Spelletjes spelen, boek lezen. Dit alles tot 7 uur. Dan is er een vergadering om te bespreken wat er gedaan is en wat de andere astronaut moet doen. Om 9 uur 's ochtends wisselen met de andere astronaut, zelf naar bed.