We hebben ons team "Team Armstrong" genoemd omdat we Neil Armstrong en zijn werk voor de Apollo 11 missie bewonderen. Ons kamp zal altijd minimaal 3 astronauten tellen, maar er kunnen er maximaal 5 in. Het kamp zou ~8 delen hebben waarvan er 5 eenvoudig zijn, bijv: Woonkamer, Slaapkwartier, Controlekamer, Communicatiekamer, Eetkamer en Keuken. De rest zijn de echte dingen die we nodig hebben, zoals kassen, zonne-energie-installaties, experimenteerlaboratorium, afvalbeheersystemen, enz.

Er zouden drie experimenten worden uitgevoerd:

1) Regolith to grow soil (R2GS) – In dit experiment zouden wij proberen het regoliet te veranderen in een grond waarmee wij direct planten kunnen kweken en daarom wordt het de kweekgrond genoemd.

2) Regolith stralingsbewijs – Dit zou zijn om te testen of regolith straling kan absorberen.

3) Regoliet naar bodem – Dit is een onderdeel van het R2GS experiment. Hier zouden we kijken of we vocht en vochtigheid aan de regoliet kunnen geven en zien of er microbengroei in zit.

Er zijn veel dingen die uniek zijn in ons kamp zoals, de algentank of bioreactor is speciaal ontworpen voor de productie van zuurstof en produceert ook een eetbare massa waarmee astronauten zich kunnen voeden in geval van voedselschaarste. Ook de kerncentrale is een geniaal ontwerp, geïnspireerd op het idee van Small Modular Reactors (SMRs) die 300 MWe aan energie kunnen produceren, wat meer dan voldoende is.

Dicht bij de maanpolen

Ons kamp zal zich bevinden op de zuidpool van het maanoppervlak. De belangrijkste reden is de ontdekking van de aanwezigheid van ijs in dit gebied. Uit dit ijs zal water worden gewonnen. Bovendien zorgen hooggelegen gebieden voor constant zonlicht, waardoor het gemakkelijk is zonne-energie te gebruiken en planten te kweken. Ook vergemakkelijken de hooggelegen kraterranden de communicatie met de aarde.

We zouden ons kamp bouwen met behulp van 3D printen en AI-bot technologie. De reden hiervoor is dat er geen astronaut nodig is om ze te bedienen. We hoeven dus geen extra astronauten naar de maan te sturen om de 3D-printers te bedienen of de AI-bots te onderhouden. De materialen die zouden worden gebruikt zijn maanbeton en aluminium. We hebben ook besloten om een klein deel van het kamp doorzichtig te maken zodat de astronauten van het buitenaanzicht kunnen genieten; dit zou bestaan uit polycarbonaat met dunne invar-staven.

In de eerste fase van de vestiging wordt water van de aarde aangevoerd. Naarmate we ons in het kamp vestigen, zal het water worden gewonnen uit het ijs op het maanoppervlak. Eerst zal de automatische maanuitgraver het ijs van het maanoppervlak halen. Na de winning worden de stukken ijs naar een tank gebracht waar het ijs smelt en water wordt gegenereerd. Hier wordt het water ook gezuiverd. Het water kan worden gebruikt om de planten water te geven, om aan de behoeften van de astronauten te voldoen. Andere bronnen van water zijn door de mens gemaakt biologisch afval.

De volgende producten zullen vanaf de aarde worden vervoerd:
Bewerkt voedsel
Ingeblikt voedsel
Dressings
Zout en peper
Verpakkingsmethode - Vriesdroogmethode
Vriesdrogen is een proces waarbij een volledig bevroren monster onder vacuüm wordt geplaatst om water uit het voedsel te verwijderen, waardoor het ijs direct van een vaste stof in een damp verandert zonder door een vloeibare fase te gaan.
Vers fruit/groenten zullen worden verkregen uit de botanische tuin (aeroponics). Aeroponics is een methode om planten te kweken in een lucht/mistomgeving zonder aarde en met zeer weinig water.

Ons kamp heeft twee energiebronnen: fotovoltaïsche en kerncentrales. De meeste energie (90%) is afkomstig van de kerncentrale omdat we maar één kilogram uranium nodig hebben om het hele kamp een jaar lang van stroom te voorzien. Maar mocht de kerncentrale problemen ondervinden, dan is er in ieder geval een alternatief, namelijk een fotovoltaïsche centrale. De halfgeleiders in de fotovoltaïsche installatie zetten zonlicht om in elektrische energie. De maan is rijk aan silicium, dat zal worden gebruikt om meer fotovoltaïsche cellen te produceren. Overtollige energie wordt opgeslagen in zeer efficiënte batterijen.

De astronauten in ons kamp krijgen zuurstof via de volgende bronnen:
- Door de planten aanwezig in de botanische tuin
- Door algentanks
- Door middel van elektrolyse: Het zal de elektriciteit van de zonnepanelen in ons kamp gebruiken om water te splitsen in waterstofgas en zuurstofgas. Het zuurstofgas kan dan door de astronauten worden gebruikt om te ademen.
- Door astronauten: De koolstofdioxide die de astronauten uitademen wordt gecombineerd met waterstof om water en methaan te produceren. Vervolgens zal zuurstof worden onttrokken aan het aldus verkregen water.

De astronauten zijn beschermd tegen de straling omdat het hele kamp in de grond begraven is en er een dunne laag water tussen de muren en het regoliet zit, omdat waterstof in water een efficiënte stralingsabsorbeerder is.
Ter bescherming tegen meteorieten wordt een beschermende laag Kevlar gebruikt, gecoat met Wolverine.
Kevlar is een composiet, het is licht in gewicht maar sterk, het is ook bestand tegen extreme temperaturen, en het kan het kamp ook beschermen tegen brand. We gebruiken ook Wolverine om het oppervlak van ons kamp te bedekken omdat het een zelfherstellend, zeer rekbaar en transparant materiaal is.

Zodra een astronaut uit zijn slaap ontwaakt, is zijn ochtendroutine vergelijkbaar met die van ons hier op aarde, aangezien hij nog steeds dezelfde hygiënebehoeften heeft, maar de manier waarop in die behoeften wordt voorzien, ziet er alleen iets anders uit omdat er op de maan minder zwaartekracht is.

Natuurlijk is het ontbijt nog steeds een belangrijke maaltijd in de ruimte, en astronauten moeten er elke dag een eten.

Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat een ruimtewandeling veel opwindender is dan welke 9-5 baan dan ook op aarde, en door er een uit te voeren, krijgt een astronaut zeker honger. Ruimtewandeling of niet, astronauten eten drie maaltijden per dag: ontbijt, lunch en diner.

Nadat de ochtendroutine is afgerond, begint een astronaut met zijn werkopdrachten voor die dag, die een aantal verschillende taken kunnen inhouden: toezicht houden op experimenten of routineonderhoud uitvoeren aan kampapparatuur.

Het is essentieel dat astronauten elke dag aan fitness doen. Gemiddeld sporten astronauten ongeveer twee uur per dag in een poging om bot- en spierverlies te voorkomen terwijl ze in microzwaartekracht leven.

Op aarde is er niets beter dan na een lange werkdag in bed te kruipen voor een goede nachtrust. In de ruimte gaat het net zo, maar in plaats van een bed kruipen astronauten in hun slaapzak in hun persoonlijke crewcabine. De slaapzakken zijn aan de muur bevestigd om de astronauten veilig te houden, omdat ze anders de hele nacht zouden rondzweven, wat niet erg rustgevend (of veilig) klinkt.