Uitgerust met strategische, ruime gebouwen, waarvan vele zelfs ondergronds, kanaliseert ons project de eigen organisatie en uitvinding van de aarde met speciale kleurstoffen die een echt maankamp moet hebben. We hoeven alleen maar te kijken naar onze intelligente auto's, faciliteiten die lijken op aardse bedrijven, of de ongelooflijke ontsnappingen die onder de maanbodem zijn ingebed als een aaneengesloten ruimte naast die welke zichtbaar is op het oppervlak. 

Op elke hoek van het terrein staan containers met gecomprimeerde zuurstof, die kunnen worden aangepast en omgebouwd tot veiligheids- en waarschuwingsapparaten. We hebben dan wel geen satellieten, maar we compenseren hun gebrek met onze landers, die even geschikt of beter geschikt blijken te zijn voor de taak: verplaatst over een aanzienlijke afstand kunnen ze worden uitgerust met elementen voor communicatie door middel van golven.

De samenstelling van het koepelcomplex is zowel eenvoudig als praktisch. Wij hebben ze niet echt bezet om de rustplaats te zijn voor de astronauten en begeleiders, maar om het belangrijkste heiligdom te zijn dat alle mogelijke beplantingen in het kamp verzamelt. Het is ook verdeeld: in reeds gegroeide bomen, rekken met kleine planten en een vrije ruimte van vruchtbare grond die rechtstreeks uit de grond wordt gehaald om te experimenteren met nieuwe zaden die chemisch zijn gemodificeerd om ze bestand te maken tegen elk klimaat.   We houden erg veel rekening met de plaatsen waar we met andere reisgenoten delen, omdat mensen sociaal zijn en elkaar nodig hebben. Daarom vind je op de maan zulke ongewone plekken als een koffieshop.

Dicht bij de maanpolen

Een groot deel van ons kamp bevindt zich niet op het oppervlak van de maanbodem, maar enkele meters onder het niveau van het normale regoliet, zodat de zon de gewassen niet zo gemakkelijk bereikt en eerder een nadeel dan een voordeel vormt. 

We hebben horizontaal een rij geplaatst ter ondersteuning van de zonne-energie die aan de uiteinden met glans schijnt. Ze zijn vrij groot en zijn methodisch geplaatst tegenover de plaats waar onze watervoorziening zich bevindt, een bewuste keuze om elke secundaire straling te verwijderen van de vloeistof die wij allen zullen consumeren.

Wij vertrouwen op robuuste materialen, maar willen tegelijkertijd een moderne en niet rudimentaire afwerking. Natuurlijk moeten deze elementen ons ook beschermen als er bijzondere constructies mee worden gepland, of met meer dan één verdieping, verhoogd of ondergronds. Kleuren en transparanties overheersen zonder dat ze minder zwak zijn voor een stuk beton. We zouden zelfs nieuwe materialen willen uitvinden om deze ideeën te verwezenlijken, misschien heeft de maan ze wel en is het gewoon een kwestie van een beetje graven, want goud, aluminium, zilver en ijzer zijn geen vreemde metalen in haar samenstelling.

Aangezien wij reeds een proces hebben gevorderd door het veld tussen de maanbodem, de regolietlaag en de steen te openen, wordt het minder moeilijk om het aan verandering onderhevig te maken. Het ideale is om te beginnen met de nederzetting van de gewassen, omdat dat, na ons, de plaats is die het meeste water vraagt en waar het het eerst moet aankomen.

Extractie kan dan een probleem worden als we overwegen de rots te openen op de plaats waar deze planten worden gevonden, maar het is slechts een kwestie van voorzichtig zijn met de rovers en de grootte van de uitgeoefende kracht om geen diepe hechtingen te veroorzaken.

Dit is waar onze vier koepels die uitsluitend gewijd zijn aan het voeden van iedereen schitteren. Het is waar dat niet elke boom daarin kan worden gegeten en gedood als voedsel, maar de meeste zijn voor dit doel geplant, niet uitgezonderd dat van zijn natuurlijke mechanisme dat ons van zuurstof voorziet. Vervolgens gaan de planten die eetbaar zijn naar de gemeenschappelijke kantine en, zoals we enkele alinea's geleden al zeiden, reserveren we een specifieke plaats om de planten te kweken die op dit moment niet eetbaar zijn omdat ze worden getest of aan experimenten worden onderworpen. Wij zijn niet van plan er een te vergeten, want ze zijn niet erg gevarieerd.

We gebruiken mijnbouw om het gebrek aan elektriciteit op de maan, zo belangrijk in al onze procedures, te dekken. Feit is dat we het geluk hebben dat zelfs als het niet bestaat, metalen wel bestaan, dus wie beweerde dat er maar één manier was om energie te verkrijgen, wist niet welke wonderen zink en mangaan kunnen verrichten in de vorm van batterijen. Maar schrik niet als je dit allemaal leest en geen enkele boor in het kamp vindt, onze rovers hebben er een in verschillende compartimenten die bereikbaar of niet in zicht zijn. Te ver gezocht, is het niet?

Soms kan een goede kennis van plantkunde en landbouw ons een voorsprong geven, letterlijk. De pipetten met de door het kamp gewenste zuurstof vertrekken vanuit de koepels en ondergaan diverse aanpassingen om ingekapseld te worden. Het is geen eenvoudige klus. Het voordeel hier is dat er maar één plaats is die deze hulpbron dringend nodig heeft, maar het wordt tegenstrijdig als we zien dat het verbruik ervan vrij hoog is.

Onze andere oplossing is gebaseerd op voorgeprogrammeerde, in de ruimte losgelaten landers die een direct pad naar de grond volgen op zoek naar de bron.

Het zou overdreven zijn om te zeggen dat het een kamp vol zwervers is met gevaarlijke en dodelijke verdedigingsmechanismen, maar vreemd genoeg wel. Het goede nieuws is dat ze alleen zijn ontworpen tegen natuurlijke gevaren zoals grote kraters en moeilijk te ontwijken meteorieten. In geval van nood zullen ook de containers aan beide uiteinden van het terrein worden geactiveerd, met elkaar verbonden tot een soort omheining die landstormen kan afweren van de grote stormen aan weerszijden van de maan. We mogen de vrachtwagentjes niet vergeten, die elk voorwerp kunnen dragen en vervoeren.

Ik werd wakker bij dageraad in Kamp Athene, stapte uit mijn bed, drukte op de knop en legde hem weg. Het was ongeveer 6:00 AM. Ik stond vroeg op vanwege de opwinding; ik ging naar de badkamer, deed mijn behoefte, nam een bad en trok mijn kleren aan. Ik ga naar de keuken en maak mezelf wat ontbijt klaar om het maanstation te verlaten om naar de missie te kijken, erg opgewonden om erover te leren. Ik ga naar de garage en vertrek met een van de trojaanse karren om monsters te verzamelen en ga dan naar de broeikas om de planten te verzorgen en tegelijkertijd wat beweging te krijgen. Ik blijf een tijdje in het natuurgedeelte omdat ik het erg leuk vind, maar dan ga ik naar het observatorium om de planeten te bekijken en er alles over te bestuderen. 

Ik ga ook naar de polen met de hulp van Medus en Troya om water en monsters te verzamelen, en maak van de gelegenheid gebruik om een ritje te maken in mijn rover. Na mijn werk ga ik naar het maancontrolecentrum waar ik praat met het controlecentrum op aarde en hen vertel over mijn dag en hen bewijsmateriaal stuur van het lab waar ik de monsters heb geanalyseerd Ik kijk naar de klok en het is 8 uur 's avonds, tijd om naar huis te gaan, schaken met mijn klasgenoten, plezier maken, een tijdje voetballen of basketballen. Mijn ogen voelen zwaar, ik neem een lichte maaltijd en maak me klaar om te gaan slapen en de volgende dag aan een nieuw avontuur te beginnen.