We onderzochten eerst concepten van verschillende ruimtevaartorganisaties zoals NASA en ESA. We gebruikten ons onderzoek van maan- en ruimtebases, waarvan we tijd en moeite hebben genomen om te ontwerpen, te gieten en te onderzoeken voor ons uiteindelijke ontwerp. We besloten een centrale kern te maken, van waaruit alle modules vertrekken. Dit is gedaan, zodat in geval van nood, de bewoners elkaar op een centraal punt kunnen ontmoeten. We creëerden twee verdiepingen, die hetzelfde ontwerp hebben om het totale ontwerp eenvoudig te houden. De basis bestaat uit verschillende specifieke modules. Als team stelden we een google spreadsheet samen met al onze teamrollen, variërend van projectmanager tot werktuigbouwkundig ingenieur. Ons team bestond uit Thomas, Will, Amelia en Brendon. Elk teamlid kreeg een specifieke taak en als er te veel werk was, besloten we elkaar te helpen.

Dicht bij de maanpolen

We hebben deze locatie gekozen omdat we het water van de maan kunnen gebruiken voor raketbrandstof en we kunnen het ook gebruiken voor het dagelijks leven; je kunt het water bijvoorbeeld gebruiken om te drinken of om onze hygiëne te bewaren. Ook staan we altijd naar de aarde gericht om contact te kunnen houden met mensen van de aarde en om contact te houden met de ESA. We zullen aan deze kant van de maan landen en voor onze zonnepanelen en zo kunnen we alles optimaal laten werken.

We zullen robots sturen om de hoofdstructuren te 3D-printen, met behulp van de maansteen en dan de bases bedekken ter bescherming tegen zonnestraling. Daarna sturen we mensen om het interieur van de basis in te richten. We willen grondstoffen op de maan gebruiken om de structuur te bouwen, maar de meeste uitrusting en infrastructuur komt van de aarde met bevoorradingsschepen.

Aangezien onze basis dicht bij de pool ligt, is het waterijs daar bevroren, dus zullen we het water ontginnen voor drinkwater en raketbrandstof. Maar we zullen het water ook hergebruiken voor sanitaire voorzieningen en voedselproductie.

We willen het voedsel 3D-printen om de astronauten van eiwitten te voorzien. De groenten zullen worden gekweekt in een module, om koolhydraten en vitaminen te leveren.

Omdat we dicht bij de pool zitten, hebben we nog steeds toegang tot zonlicht, dus gebruiken we zonnepanelen. Omdat we vlakbij bevroren ijs zitten, gebruiken we de zonne-energie om het water te elektrolyseren in zuurstof en waterstof. Dus als er geen zonlicht is, kunnen we de zuurstof en waterstof laten reageren om energie te leveren.

Omdat we vlakbij de pool zitten, kunnen we het water dat elektrolyseert gebruiken om zuurstof te leveren. De stikstof moeten we van de aarde halen, maar omdat die niet reactief is, blijft hij in de lucht van de maanbasis. De CO2 zal door de planten worden opgenomen. Fotosynthese zal de CO2 omzetten in zuurstof en de koolstof opnemen.

We moeten ons beschermen tegen extreme temperaturen, de vacuümruimte, zonnestraling en meteoren. We zullen de basis bedekken met maanstenen om de straling en meteoorinslagen te absorberen. Als er een zonnevlam is, is de basis zo ontworpen dat de astronauten elkaar ontmoeten in het midden waar de dikte van de maanrotsen het grootst is. Water absorbeert straling, dus creëren we een laag boven de basis ter bescherming.

We gaan een dag voor een ingenieur uitleggen. De hoofdtaak van de ingenieur is ervoor te zorgen dat alle modules correct werken, onderdelen te controleren en te onderhouden, om veiligheidsproblemen en defecten te voorkomen. Dit doen ze het grootste deel van de ochtend, voordat ze lunchen. Na de lunch werkt de ingenieur aan zijn projecten of rooster, zoals wetenschappelijke experimenten of het creëren van nieuwe technologie. Dit duurt tot het avondeten. Daarna gaan ze sporten en recreëren. Voordat zij naar bed gaan, controleren zij de systemen om na te gaan of alles correct werkt en tekenen zij de taken van de dag af.