Ons Maankamp-project is een dorp dat ontworpen is om de kunstmatige creatie van een zelfvoorzienend ecosysteem in een vijandige ruimteomgeving te testen. De basis ligt verder weg dan het internationale ruimtestation, maar is paradoxaal genoeg geplaatst in omstandigheden die dicht bij die van onze hut liggen, en reproduceert levensomstandigheden die dicht bij die op aarde liggen. In tegenstelling tot het ISS, waarvan de experimenten voornamelijk bestaan uit het observeren van reacties in gewichtloosheid, bestaan de basisopdrachten van de maanbemanning uit het bestuderen van het gedrag van levende wezens, het analyseren van het leven onder een kunstmatige atmosfeer, het opsporen van problemen en het doorgeven van gegeven aan teams op de grond. Het dorp is een basis voor de mensheid, die bijdraagt tot de uitbreiding van levende wezens in de stellaire omgeving. In de wetenschap dat de voorraden door de afstand beperkt zullen zijn, zal zelfvoorziening op voedselgebied essentieel zijn op een kolonie die ver van de aarde ligt. Vandaar het belang om een zo volledig en gevarieerd mogelijk ecosysteem te creëren, waarin de inwoners elk zullen deelnemen volgens de vaardigheden die in de werking ervan zijn vastgelegd. Een ander voordeel van een levensvatbare atmosferische cockpit is het bewegingsgemak en de lichtheid van de outfits die de astronauten binnen de koepel zullen dragen.

Dicht bij de maanpolen

We willen ons maankamp dicht bij de Zuidpool bouwen, in de Drygalski-krater, omdat die plek dicht bij de ijswateren ligt.

Het belangrijkste stuk is de glazen koepel die ons maankamp bedekt en helpt een atmosfeer te handhaven voor de bewoners. De koepel is afgeschermd, anti-UV, en aangesloten om fotovoltaïsch te zijn. Het omvat alle opties die dienen om de energie die nodig is voor het leven in het dorp te beschermen en terug te winnen.

Een systeem zoals dat in het internationale ruimtestation zal omgevingsvocht en grijs water recycleren voor het dagelijkse gebruik van de astronauten.

Het voedsel zal worden geproduceerd met behulp van permacultuur- en aquacultuurtechnieken in een circulaire omgeving. Door de kunstmatige reproductie van een ecosysteem in de glazen koepel kunnen de bewoners zelf in hun voedselbehoeften voorzien.

De hernieuwbare energie van de zon wordt opgevangen door het fotovoltaïsche deel van het gewelf en vervolgens omgezet in elektrische energie voor het hele maankamp.

Het kamp zal een systeem omvatten voor het onttrekken van zuurstof door elektrolyse uit grote hoeveelheden ijswater, dat de astronauten in de buurt van het dorp zullen opvangen. Dit systeem zal een atmosfeer creëren in de glazen koepel.

De glazen koepel die het maankamp omringt, zal zorgen voor bescherming van het dorp, zowel tegen meteorieten als tegen schadelijke zonnestraling.

De tijd wordt bepaald door de maankalender volgens de cyclus van fasen die de maan doorloopt in haar baan om de aarde. De astronauten zijn verdeeld in verschillende groepen zodat de verschillende dagelijkse taken worden verdeeld. Een van de teams zorgt voor een goede zuurstofvoorziening van de cabine en de behandeling van het interne water, terwijl een ander team wordt geleid op een missie buiten de cabine, om ijswater op te sporen. Om een niveau van voedselautonomie te verwerven, moeten de bewoners niet alleen hun primaire voedingsmiddelen (fruit, groenten, aromaten, enz.) verbouwen, maar ook hun eigen transformaties en conservering uitvoeren. Dit valt onder de verantwoordelijkheid van een van de dorpsteams. De vele regelmatige onderhoudsmissies vereisen een diversiteit aan vaardigheden en kennis van alle astronauten, wat een troef is voor het functioneren van de kolonie, zowel professioneel als persoonlijk.