Wij zijn een team van zes studenten van 14 jaar en doen mee aan een workshop robotica op onze school. Deze workshop is gericht op wetenschap, programmeren en robotica. Wij hebben de steun van 2 IT-leraren, 1 wetenschapsleraar en 1 computerleraar met programmeervaardigheden. In onze basis maken we een zeshoekige modulaire basis. Waarom? Het voordeel is dat het draagbaar is, gemakkelijk te vervoeren en naar behoefte kan worden bevestigd, het materiaal zal koolstofvezel zijn omdat het licht en resistent is, het moet geprepareerd zijn om bestand te zijn tegen zonnestraling en tegen hitte en vrieskou. Ons modulaire maankamp zal natuurlijke bronnen als waterijs, regoliet en zonlicht onderzoeken. Hoe? We bereiden enkele modules voor om zuurstof uit regoliet te halen (zeer rijk aan O2 - 45%), we ontwerpen een maanrover om ijswater in kraters op te sporen met enkele gassensoren. Deze rover is voorbereid op rotsachtige en onregelmatige grond, loopt met een soort poten en heeft geen rubberen wielen, de motor wordt aangedreven door een zonnepaneel. We hebben een speciale drone voorbereid op de zeer lage zwaartekracht en het gebrek aan atmosfeer op de maan, hij heeft kleine propulsors en een aangepaste rotor, krachtiger dan de drone in dienst op Mars. Het doel is het vinden van ijswater in de kraters. De basis heeft een groot zonnepaneel als een paddestoel die in zes maanden energie kan produceren voor 4 astronauten. We zullen modules gebruiken om groenten, paddenstoelen en aardappelen te produceren. We hebben enkele modules voor opslag. We hebben een complex van 7 modules voor O2-productie, een ander complex als onderzoekslaboratorium en een ander complex als huis voor de 4 astronauten, met een communicatiecentrum. Tenslotte hebben we modules voor het recyclen van menselijk afval en water. En niet te vergeten het landings-/lanceerplatform voor toekomstige bemanningen en het bijvullen van voedsel.

Dicht bij de maanpolen

De perfecte plek voor een maanbasis: een kraterrand bij de noordpool van de maan, in bijna constant zonlicht en niet ver van vermoedelijke waterijsvoorraden. Permanent zonlicht zou cruciale zonne-energie opleveren. Even belangrijk is dat in de permanente schaduw van kraters rond de noordpool van de maan waterijs op de loer ligt, volgens eerdere maar onbevestigde waarnemingen.

Eerst vervoeren we de zeshoekige modulaire basis. Waarom? Het voordeel is dat het draagbaar is, gemakkelijk te vervoeren en naar behoefte kan worden bevestigd, het materiaal zal koolstof zijn omdat het licht en resistent is, het moet preprared zijn om bestand te zijn tegen zonnestraling en tegen hitte en vriestemperaturen. Deze modules hebben bescherming tegen zonnestraling. De modules zullen tijdens de volgende maanmissies geleidelijk worden vervoerd. Dan gebruiken we de game changer een construtie 3D Printer die werkt met cement gemaakt met de regolietgrond van de maan.

In de permanent beschaduwde diepten van kraters rond de noordpool van de maan zou volgens eerdere maar onbevestigde waarnemingen waterijs op de loer kunnen liggen. We hebben een rover klaarstaan om water uit deze kraters op te sporen en te halen. Maar in het begin zullen we water meenemen voor 1 maand. Onze faciliteiten zullen geen water verspillen en het hergebruiken.

Eerst zullen we voedsel opslaan en we hebben een landpad om voedsel van de aarde te ontvangen. We zullen in onze grootste laboratoria bij wijze van experiment groenten, paddestoelen, tomaten, sla en aardappelen produceren.

Wij hebben een groot paddestoelzonnepaneel om stroom te geven en onze modules te bedekken, onze voertuigen hebben ook zonnepanelen. Het Maankamp zal zonnebatterijen hebben om een systeemuitval te voorkomen en het kamp van stroom te voorzien.

We maken zuurstof door elektriciteit door water te laten stromen en de zuurstof van de waterstof te scheiden. Dit heet elektrolyse. De lucht en het water op de maan zijn allemaal afkomstig van de aarde. Maar wij zullen zuurstof verzamelen en produceren uit het maanregoliet, 45% Maanregoliet, de dunne laag stofachtig gesteente die de maan bedekt, verschilt niet veel van de mineralen op aarde. In gewicht bevat het ongeveer 45% zuurstof gebonden met andere metaalcomponenten. We hebben de technologie en de apparatuur om dit te realiseren.

De bescherming is een groot probleem, omdat sommige stenen hoge snelheden kunnen bereiken en grote schade aan de basis kunnen toebrengen. Het zal heel moeilijk zijn om rotsen met hoge snelheid tegen te houden. We hebben voor onze basis een paddestoelvormig deksel gebouwd, waar de zonnepanelen aan bevestigd worden. Dit biedt enige bescherming. We zullen tijd en software besteden aan observatie en rotsen in de ruimte vinden die gevaarlijk kunnen zijn. Als we gevaar ontdekken, kunnen we de locatie van een zeshoekige basis veranderen. Sommige van deze modules zetten we op een andere plek om noodsituaties in onze basis te voorkomen. Deze modules zijn licht en kunnen gemakkelijk op verschillende plaatsen worden geplaatst.

Onze basis is voorbereid voor 4 astronauten. In de ochtend zullen 2 van hen in het communicatiecentrum zijn. De anderen zullen enkele wetenschappelijke experimenten doen. Aan het eind van de ochtend eten ze samen. In de middag testen ze de rovers en de apparatuur. Sommige dagen hebben ze een externe taak om de maan te verkennen en ijzige kraters te vinden. Ze moeten regolith voorbereiden om zuurstof te oogsten. Het team van astronauten heeft een drukke dag en verschillende taken gedurende de dagen en de week. Het schema van het team vereist het produceren van groente-experimenten, het bijhouden van de opslagmodules, het bijhouden van de zuurstofproductie, al het onderhoud van de apparatuur zoals zonnepanelen, de energie/kracht, communicatie, de rovers en het lanceerplatform. De hulp van software om problemen op te sporen, en het personeel van de aarde zijn cruciaal. s Nachts zullen de 4 astronauten indien mogelijk samen eten, en in ploegen slapen.