42 is het antwoord op het leven en het universum, zelfs alles wat bestaat in de wereld, berekend door supercomputers, volgens Douglas Adams' roman The Hitchhiker's Guide to the Galaxy. De reden waarom we ons team 42 noemen, is dat het ons kan beschermen tegen het onbekende en dodelijke universum.

De selectie van onze basis bevindt zich in een lavabuis op de Zuidpool, als een natuurlijke schuilplaats. Al het verdere onderzoek zal hier plaatsvinden. In de eerste fase zouden we in de eerste plaats gebruik kunnen maken van het internationale ruimtestation dat daar primair bestaat, op basis daarvan zouden we vooraf onbemande apparatuur lanceren, waaronder voertuigen, wat bouwmaterialen en wat noodzakelijk voedsel.

Bovendien worden de modules op de maan geassembleerd, met daaromheen maancactussen en de scanner die de mineralen op het maanoppervlak analyseert. In de tweede fase zullen onze astronauten de modules starten en verfijnen. Daarom zal onze basis uit vijf delen bestaan, zoals de vrachtmodule, de opslagmodule, de directe en reserve-energiemodule, de autonome voedselkweekmodule, de onderzoeksmodule en het woongedeelte.

We willen onze basis bouwen in een complete lavabuis op de maan, omdat het oppervlak van de maan vol is van frequente meteorietinslagen, hoogenergetische ultraviolette straling en energetische deeltjes, en van extreme dagelijkse temperatuurschommelingen. Lavabuizen zijn niet alleen een ideale schuilplaats, maar ook dicht bij minerale bronnen.

De eerste factor waarmee we rekening hielden was dat ze de tand des tijds gedurende miljarden jaren hebben doorstaan en dat ze bewezen hebben betrouwbare structuren te zijn. De tweede factor was dat de maglev-liften toegankelijk waren voor astronauten die het maanoppervlak bereikten voor werk, aangezien de hooglanden van de maan beschikbaar waren voor correspondentie, dus stelden we hier een signaalstation in.Basaltvlaktes waren een geschikte plaats om te landen, verweringslagen te verzamelen en de ondergrondse minerale rijkdommen te ontginnen.

Aangezien onze basis is in de lava buizen onder de maan, dus er is genoeg ruimte idealiter.Upon bevestiging van de positie van woonruimte, zullen we opblazen om een onder druk staande omgeving te vormen.We zullen dan gebruik maken van 3D-printing technologie om een membraan te bouwen om het te versterken met behulp van maan beton.Vanwege de milieu-eigenschappen van de maan, zullen we gevouwen zonne-energie en temperatuurverschil gebruiken

Bovendien zal de constructie op de grond worden voorzien van een metalen membraan om verwering te voorkomen, en zal de doorgang rechtstreeks worden gemaakt van hoogwaardig, dicht silicagranulaatbeton als buitenhuid.

Enerzijds zouden de lavabuizen van de maan de astronauten beschermen tegen maanstof, straling en meteorieten op het maanoppervlak.

Anderzijds kunnen deze ondergrondse omgevingen druk creëren met lucht, om zo 1 atmosfeer op aarde na te bootsen, en krachtige filters zullen stof en silica filteren om een ademende atmosfeer te creëren waar de astronauten van de zon zouden kunnen genieten.

Bovenal zou de cactus de toestand van het oppervlak controleren om een veilige omgeving voor de rover en de astronauten te garanderen, en informatie over de minerale afzettingen naar de rover sturen.

Het verkrijgen van vloeibaar water op de maan is zo'n extravagante aangelegenheid. We hadden geen andere keus dan een zonneboor te gebruiken om diep in het maaninterieur door te dringen, het ijs te smelten en er verder vloeibaar water uit te halen om het via eigen pijpen naar de waterzuiveringsinstallatie te transporteren. Een deel wordt via ronde pijpen naar de elektrolytische watereenheid getransporteerd om zuurstof en waterstof te produceren. Een ander deel van het vloeibare water dat aan het maanoppervlak wordt onttrokken, wordt via rechthoekige pijpen overgebracht naar de waterzuiveringsinstallatie, waar het tot drinkwater wordt gezuiverd en opgeslagen. Cruciaal is dat het wateropvangvoertuig wordt aangedreven door zonnepanelen aan de bovenkant.

In het begin zullen we wat verpakt voedsel en wat zaden meenemen, op die manier kunnen we groenten kweken in een kas (voedselkweekmodule), bovendien kunnen we dieren fokken (gele meelwormen) en we zullen er aardappelen, groene bonen en sojabonen kweken om koolhydraten, suiker, calcium en vezels, vitamine A, K, C te verkrijgen, aangezien de grond daar vruchtbaar is.Tegelijkertijd zouden we maangrond verzamelen en stikstofbindende bacteriën en menselijke mest gebruiken voor een experimentele aanplant van planten met stikstof.We zouden sommige delen die niet door mensen worden gegeten, zoals gewasstengels, groentewortels en rottende bladeren, kunnen gebruiken om dieren groot te brengen en de astronauten te voorzien van hoogwaardige eiwitten en een rationeler aminozurenrantsoen.

Wij denken aan twee soorten energiebronnen, het eerste type kan onmiddellijk worden gebruikt na een eenvoudige opstelling, bijvoorbeeld zonne-energie en energie uit temperatuurverschillen, die onmiddellijk beschikbaar zijn, zoals ik zojuist heb gezegd, en de maancactus gebruikt deze twee bronnen om te blijven werken. Het tweede type vereist extractie en complexe stappen, zoals kernfusieapparaten die helium-3 fusie gebruiken om energie, water en kooldioxide te verkrijgen om methaan en zuurstof te produceren.

Uitgesplitst naar elementen bevat maangrond 43% zuurstof, 21% silicium, 13% ijzer, 8% calcium, 6% aluminium, 5% magnesium en 4% andere elementen. Wij kunnen gebruik maken van een voedingssysteem met verweringslagen, waarbij vulkanische as eerst in het voedingssysteem wordt gegoten en kort door het voedingssysteem wordt verwerkt en vervolgens naar de reactor wordt getransporteerd. De zuurstof wordt gescheiden van de bodem door een proces van carbothermische reductie van het methaan in de reactor en uiteindelijk wordt het afval gescheiden van het gas met behulp van een cycloon, waardoor de zuurstof uiteindelijk wordt opgeslagen door liquidatie.

Het primaire doel van ons maankamp zal wetenschappelijk zijn, het uitvoeren van op onderzoek gebaseerde experimenten, terwijl wij de fundamenten zullen leggen die wij fundamenteel nodig hebben voor menselijke bewoning op de maan, zodat onze toekomstige generaties daar voor altijd kunnen wonen. We hebben dus de voorzichtige gedachte dat onze eerste kolonisten wetenschappers en ingenieurs moeten zijn.

Wij geloven dat zij het meest geschikt zijn om de dagelijkse experimenten naar behoren uit te voeren en tegelijkertijd de complexe systemen van de nederzetting te onderhouden en te verbeteren.

Het leven op de maan is vol gevaren, zodat de astronauten ze zoveel mogelijk moeten vermijden tijdens het uitvoeren van hun missies. aanvankelijk zijn de dagen en nachten op de maan verschillend van die op aarde, dus zullen wij op de maanbasis een dag- en nachtcyclus instellen die lijkt op die van de aarde om de astronauten een normale routine te garanderen.Vervolgens zullen wij, om ervoor te zorgen dat de astronauten op de hoogte zijn van onverwachte noodgevallen, een werkploeg tussen twee astronauten instellen, zodat in geval van nood de andere astronauten onmiddellijk worden opgeroepen, terwijl de twee ploegen twee tot drie uur overlappen voor sociale activiteiten, zoals theetijd in de namiddag. Ten slotte hechten wij veel aandacht aan de lichamelijke conditie van onze astronauten om ervoor te zorgen dat zij gezond zijn, zodat een positieve conditie voor verder onderzoek mogelijk is; daarom trainen onze astronauten elke dag in de huiskamer met behulp van loopbanden, VR en andere apparatuur.

Ongeacht de dienst wordt de tijd hier bepaald door de dienst van de astronauten. In de ochtend worden de astronauten wakker en gaan ze naar het woongedeelte voor het ontbijt, waarna ze ongeveer 40 minuten tot een uur werken. Alvorens aan het werk van de dag te beginnen, is het eerste wat de astronauten doen, het werk van gisteren uploaden naar het hoofdkwartier op aarde, van waaruit zij hun taken voor de hele nieuwe dag krijgen, die in het algemeen bestaan uit het onderhoud van de installaties van de basis, de observatie van de groei van planten en dieren in de kassen, alsmede survey- en collectietaken die op het maanoppervlak moeten worden uitgevoerd.

In de namiddag komen de astronauten samen in de werkruimte om hun energie op peil te houden en bij te komen onder het genot van een kopje verfrissende thee en gezellig samenzijn met andere collega's.

s Avonds zullen de astronauten een hele organisatie hebben en hun werk van de dag afmaken. Daarna heeft elke astronaut ongeveer een uur privé-tijd om met zijn familie te praten of een boek te lezen, zoals The Hitchhiker's Guide to the Galaxy, of om het prachtige uitzicht op de aarde en de wonderen van het heelal te bewonderen.