Wij zijn een basis die zich richt op wetenschappelijke onderzoeksprojecten en zelfvoorzienend kan zijn. Het doel van de basis is om meer beschikbare middelen en mogelijkheden voor de maan te onderzoeken.

De basis bevat gebouwen met sterren als hoofdonderdeel, waaronder een wetenschappelijk onderzoekslaboratorium, een algemene controlekamer, een rustruimte, een amusementsruimte en een medische ruimte, die de astronauten woon- en rustplaatsen bieden, een meteorologisch observatorium, een waterstofproductie- en hydrogenatiestation, een broeikas, een rustcabine, een geotechnische centrifuge, een maanrover, een smelter en een lanceertoren. We gebruiken het meteorologisch observatorium om de milieuveranderingen op de maan te observeren, zodat we van tevoren effectieve responsplannen kunnen opstellen; het waterstofproductie- en hydrogenatiestation kan de materialen op de maan effectief gebruiken om ze te verwerken tot bruikbare energie; de broeikas kan voedsel leveren; geotechnische centrifuges, maanrover en smeltovens kunnen materialen op de maan verzamelen en verwerken, en de verzamelde materialen kunnen worden gebruikt als materiaal voor astronautenonderzoek; de lanceertoren kan de verbinding tussen de basis en de aarde versterken.

Deze gebouwen bieden voldoende omstandigheden voor de mens om de maan te bestuderen, zodat astronauten lange tijd op de maan kunnen leven en allerlei soorten onderzoek kunnen verrichten.

We gaan onze maanbasis bij de noordpool van de maan bouwen, en de reden waarom we ervoor gekozen hebben om een maanbasis bij de noordpool van de maan te bouwen is omdat er een plaats is waar de noordpool van de maan permanent zonlicht heeft, en we zonne-energiebronnen kunnen krijgen die we kunnen gebruiken, en er zijn daar veel kraters, en er is veel ijswater in de kraters voor ons om in te nemen. Er zijn ook veel lavagrotten op de noordpool van de maan, die een goede stralingsbescherming en thermische isolatie hebben, en de lavagrotten liggen misschien dichter bij het grondwater dat op het maanoppervlak verborgen is, wat ook de uitbreiding van ons maankamp ten goede zal komen.

Om op lange termijn in de levensbehoeften van de mens te kunnen voorzien en wetenschappelijk onderzoek te kunnen verrichten, is het noodzakelijk een leefcapsule en een laboratorium te bouwen om de hulpbronnen op de maan te gebruiken voor de omzetting van de lucht voor menselijke ademhaling en de brandstof die nodig is voor vliegtuigen, alsmede wetenschappelijke en technologische testplatforms, ruimteobservatoria op de maan en bemande transitstations voor verkenning van de diepe ruimte. Wij zullen zuurstof produceren volgens de traditionele methode van het bouwen van plantenkassen, daarnaast zullen wij de maanbodem of -rots verhitten en smelten door middel van een maanbodemcentrifuge voor energetische elektrolyse, en uit de smelt zal zuurstof vrijkomen in de vorm van bellen die wij kunnen opvangen en gebruiken. Bouwmaterialen zijn schaars en kunnen worden gebouwd met behulp van 3D-printing, smelters en maanaarde. De elementen in de maanbodem zijn overvloedig, en ze kunnen worden gewonnen door chemische methoden zoals elektrolyse om aan de behoeften van het gebruik te voldoen.

Om de astronauten te beschermen tegen de enorme veranderingen in de ruimtestraling en het temperatuurverschil tussen het maanoppervlak, zijn de bovenste en onderste laag van ons kamp onafhankelijk van elkaar. Onze astronauten brengen andere uren buiten het werk door op het kelderniveau (binnenin kleine kraters). De eolische zandlaag rond de krater heeft een goede stralingsbescherming en thermische isolatie, wat de veiligheid van onze astronauten kan garanderen. - De muur van ons kamp is samengesteld uit de eerste muur bestaande uit de eolische zandlaag en speciale kleefstoffen en de tweede muur 3D-geprint met titaniummateriaal, dat straling en warmtebehoud verder kan tegengaan. - Naast ons kamp staat een teledetectieradar die in de gaten kan houden of er grote ruimteafval of meteorieten op ons kamp afkomen, zodat we op tijd naar de ondergrondse laag kunnen afdalen of met een maanrover de basis kunnen ontvluchten. Ons lichtregelsysteem kan de intensiteit van het zonlicht in het kamp regelen, zodat de planten in het kamp de juiste lichtintensiteit krijgen en beter zuurstof kunnen produceren voor onze astronauten.

Ten eerste heeft de maan water. Maar het is niet het vloeibare water dat men denkt, alleen gasvormig water en ijswater, dat ondrinkbaar is, en water uit de grond naar de ruimte brengen kan niet voldoen aan de grote waterbehoefte van de mens. Dan is de kringloop van water de sleutel geworden om het probleem van het watergebruik tijdelijk op te lossen. We brengen een groot aantal circulatoren naar de maanbasis, die menselijke urine, het eerste huishoudelijke afvalwater, het door astronauten uitgeademde vocht, zweet, en het in voedsel meegevoerde afvalwater, biologische experimenten en de waterdistributie van plantenteelt opvangen en zuiveren. Na behandeling door de circulatiepomp wordt het weer omgezet in drinkwater, huishoudelijk water en experimenteel water. Dit circulatiesysteem is uitgerust met een gesloten omgeving van de maan, die het probleem van watergebruik doeltreffend kan oplossen.

Enige tijd voor de landing op de maanbasis, kan men zich rechtstreeks verlaten op voorraden van de aarde, als het aantal mensen lang is, moet men nog steeds het land ter plaatse bewerken, er is geen tekort aan energie en zonlicht op de maan, het is niet al te moeilijk om de voorwaarden voor plantengroei te scheppen, en het meer lastige probleem is tot een halve maand van donkere nachten. Daarom wordt overdag tot een halve maand vertrouwd op zonlicht om planten te laten groeien, een halve maand donkere uren, met door het licht aangedreven batterijpanelen om de planten te verlichten, om te voorkomen dat planten "verhongeren" door gebrek aan licht. Het is betrouwbaarder om kernenergie te gebruiken.

Ten eerste kan de maan zelf, als grote satelliet van de aarde, ook overvloedige zonne-energie ontvangen, en wij zullen een groot aantal zonne-oplaadplaten op het oppervlak van de basis implanteren volgens de wet van de zonneverschuiving om het energieprobleem op te lossen. Ten tweede is de maan rijk aan minerale afzettingen, vooral helium-3, dat rijk is aan en fusiebrandstof, zodat voor elke ton helium-3 die uit de maanbodem wordt gewonnen, 6300 ton waterstof, 70 ton stikstof en 1600 ton koolstof kan worden verkregen. Wij zullen de winning en het gebruik van helium-3, waterstof en andere belangrijke elementen bereiken door de op de maan gebouwde smelter te combineren met de centrifuge van de maanbodem.

De methode van het vervoer van zuurstofcilinders vanaf de aarde was eerst uitgesloten, en de hoge kosten van het vervoer hebben dit plan laten varen. Wij zullen het zuurstofprobleem op twee manieren oplossen, de eerste is door gesloten en transparante kassen op de maan te bouwen, groene planten te planten om zuurstof te maken, en de synchrone ondersteuning van waterbronnen en kunstmest-energie nodig te hebben. De tweede is het zuurstofelement op het oppervlak van de maan rechtstreeks te gebruiken om zuurstof te produceren, met behulp van de smeltelektrolysemethode, eenvoudig gezegd, dat wil zeggen dat de maangrond of -rots wordt verhit en gesmolten voor energetische elektrolyse, zuurstof komt vrij uit de smelt in de vorm van bellen, gewoonlijk verhit tot 1600-2500 graden, kan zuurstofhoudende rotsmassa ontbinden om zuurstof te produceren.

In het bewustzijn van de mens is de Aarde de enige plaats waar hij kan leven, de Maan is slechts een verre planeet. Met de ontwikkeling van wetenschap en technologie wil de mens graag meer geheimen van het universum ontdekken. Met dit doel voor ogen drijft de mens astronauten uit, en vervolgens naar het maankamp. Het doel van de oprichting van het maankamp is om te bestuderen of de mens op de maan kan overleven, maar ook om de ontwikkeling van hoge en nieuwe technologieën te bevorderen, om meer beschavingen te verkennen. Toen astronauten met succes op de maan leefden, betekende dat een grote stap voorwaarts in de menselijke beschaving.

De astronauten werden in twee teams verdeeld, om beurten om 7-23 uur en 23-7 uur. Om 7:00 uur begonnen de astronauten met een persoonlijke reiniging. Astronauten moeten tijdens hun vlucht regelmatig hun gezondheid controleren. Om 7:20 uur was de persoonlijke reiniging voorbij en begonnen de astronauten met medische routineonderzoeken, voornamelijk het meten van hun bloeddruk en lichaamstemperatuur, het meten van hun gewicht, enz. Om 7:50 begonnen de astronauten te ontbijten. Het ontbijt werd de avond tevoren klaargemaakt door de dienstdoende astronauten. Na het ontbijt werden de shifts gemaakt, en begonnen de astronauten die de avond ervoor dienst hadden te slapen. De ploegentijd wordt gecontroleerd tot 8:10

Van 8:00 tot 20:00 uur voeren astronauten voornamelijk een aantal ruimte-experimenten uit, waarbij zij de belangrijkste dagelijkse werkzaamheden, het onderhoud van het ruimtestation en de bescherming tegen het gewichtloze fysiologische effect uitvoeren. Om de schade aan het menselijk lichaam door de langdurige gewichtloze omgeving te bestrijden, moeten de astronauten bepaalde beschermingsmaatregelen tegen gewichtloosheid nemen, zoals het gebruik van een fietskrachtmeter voor lichaamsbeweging. Op het ruimtestation worden dagelijks onderhouds- en veiligheidscontroles uitgevoerd. Astronauten moeten het ruimtestation desinfecteren of bepaalde voorraden overbrengen. Bovendien moeten de astronauten bepaalde basisuitrusting repareren, zoals luchtfilters. Tijdens de werktijd hebben de astronauten vaste maaltijden en lunchpauzes, afhankelijk van het grondwerk en de rusttijd. Na 20 uur is er voor de astronauten bewegingstijd, vrij vermaak en persoonlijke opruiming. Ze kunnen oefenen in de lucht door te fietsen en te rennen op het ruimtevaartplatform. Men kan ook communiceren met hemel en aarde via video, e-mail, enz.

Na een dag hard werken waren de astronauten klaar om naar bed te gaan. Voordat ze naar bed gaan, moeten de astronauten hun persoonlijke hygiëne schoonmaken. Baden in de ruimte is een gedoe. Gewoon "een bad nemen" op de manier van afvegen, het lichaam afvegen met een speciale handdoek met wasmiddel, en dan het lichaam afvegen met een handdoek zonder wasmiddel, natuurlijk zal het gevoel na het "afvegen van het bad" zeker niet zo verfrissend zijn als het nemen van een douche op de grond. Het wassen van het haar gebeurt met een douchemuts die rechtstreeks op het hoofd wordt gedragen en met de handen wordt ingewreven. Naast de dienstdoende astronauten glijden anderen in een warme en comfortabele slaapzak, dragen een oogmasker en geluidsdichte oordoppen, en vallen in een zoete slaap. Tegelijkertijd zullen de astronauten in nachtdienst doorgaan met het uitvoeren van relevant experimenteel onderzoekswerk.