Ons maankamp is van mening dat als astronauten lange tijd in een omgeving met weinig zwaartekracht leven, dit grote gevolgen zal hebben voor hun lichaam, en dat het voor astronauten moeilijk zal zijn zich aan te passen aan de zwaartekrachtomgeving op aarde.

Daarom komt ons maankamp met een idee om dit probleem op te lossen. We hebben een groot zwaartekrachtapparaat op de maan geplaatst. Het creëert centrifugale kracht door rotatie en simuleert de zwaartekracht door middel van middelpuntvliedende kracht, waardoor ze lange tijd in een omgeving kunnen leven die lijkt op de zwaartekracht van de aarde, zodat de impact op hun lichaam door de lage zwaartekracht van de maan wordt vermeden.

Tegelijkertijd zal door de lage zwaartekracht van de maan en de dunne atmosfeer de weerstand van de rotatie van het kamp veel minder zijn dan die van de aarde, en zal het energieverbruik relatief minder zijn.

Als we een geschikte lavapijp kunnen vinden, bouwen we hem hier, maar zo niet, dan kunnen we hem ook onder de maangrond bouwen.

Waarom twee niveaus? Ten eerste worden de twee niveaus van de maan het grootste deel van de tijd blootgesteld aan zonlicht, en er is geen atmosfeer op het maanoppervlak, zodat zonne-energie ten volle kan worden benut. Lavabuizen kunnen ons helpen de gevaren van ruimtestraling, extreme temperatuur en temperatuurverschil, en ruimtemeteorieten te beperken, waardoor de constructie van de basis veel minder moeilijk wordt en er veel minder bouwmaterialen nodig zijn.

De bouw van het kamp is verdeeld in vier fasen. Naast het draaiende hoofdlichaam zullen we 3D-printtechnologie gebruiken om rechtstreeks maanaarde te gebruiken als grondstof voor de bouw, om zo materiaalkosten en transportkosten te besparen.

In de eerste fase zullen we de robots die verantwoordelijk zijn voor de voorbereidende bouw naar de maan sturen. Zij zullen de bouwomgeving van de maan aanpakken, een voldoende grote ondergrondse ruimte ontginnen, en de basis van het kamp bouwen om het belangrijkste deel van het kamp te plaatsen.

In de tweede fase zal het hoofddeel om beurten naar de maan worden vervoerd voor combinatie en splitsing. Het belangrijkste onderdeel van het maankamp is het samenstellen van de modules op aarde en ze beurtelings naar de maan te vervoeren voor splitsing, omdat het maankamp dat wij hebben gebouwd in vier kleine modules kan worden verdeeld, elke module een relatieve onafhankelijkheid heeft, en ervoor zorgt dat nadat een van hen beschadigd is, de anderen niet te snel worden getroffen.

In de derde fase, na de bouw van het hoofdgedeelte, zullen we het maanoppervlak bouwen. We zullen de maangrond direct gebruiken om een garage en radar op het maanoppervlak te bouwen om lucht, water en voedsel te produceren. Tegelijkertijd zullen we in dit stadium alle delen van het maankamp met elkaar verbinden, dat wil zeggen de ondergrond en de grond met elkaar verbinden, zodat astronauten vrij door alle delen van het kamp kunnen pendelen.

De vierde fase, die officieel is voltooid, moet nu in werking treden. Het hoofdgedeelte drijft de buitenring aan om te draaien, zodat er centrifugale kracht ontstaat om de zwaartekracht te simuleren. Uiteindelijk zal de bak op de buitenring zijn helling aanpassen als gevolg van de middelpuntvliedende kracht.

Wij zullen een volledig gesloten aarde-ecologisch simulatiesysteem opzetten, zodat astronauten lange tijd op de maan kunnen leven. Tegelijkertijd hebben we ook een productieopslagplaats gebouwd om een zelfvoorzienend leven op de maan te realiseren.

Elk deel van ons kamp is nauw met elkaar verbonden, ook ondergronds en bovengronds. Ze zijn ook met elkaar verbonden. Want we zullen een tunnel graven onder het maanoppervlak om het met de oppervlakte en ondergronds te verbinden, zodat je elke plaats in het kamp kunt bereiken zonder een ruimtepak te dragen. Maar ze zijn ook onafhankelijk van elkaar. Als één plaats beschadigd is, zullen andere plaatsen niet te snel getroffen worden.

Ten slotte garandeert de locatie van ons kamp tot op zekere hoogte de veiligheid van de astronauten. Omdat er op de maan geen atmosfeer is, zijn ruimtestraling en meteorieten een grote bedreiging geworden, en zijn ondergrondse en lavapijpen natuurlijke vluchthavens geworden. Het kan mensen helpen hun kwaad tot op zekere hoogte te weerstaan. Bovendien is hun temperatuur relatief geschikt, en is het temperatuurverschil tussen dag en nacht relatief klein.

Wanneer zij naar de maan komen, zullen de astronauten wat water bij zich hebben. Zij zullen alleen hun basisleven onderhouden. Later zullen zij in het schaduwgebied van de maan ijswater delven voor verder leven.

Tijdens de eerste landing op de maan zullen de astronauten ook enkele micro-organismen van de aarde meebrengen om hen te helpen de maangrond om te vormen. Met water, kunstmatig zonlicht en de juiste temperatuur kunnen planten op de maan groeien.

De rotatie van ons kamp moet helium-3 op de maan ontginnen, de kernenergie ervan gebruiken om elektriciteit op te wekken, een magnetisch veld genereren door stroomopwekking, en het hoofdlichaam van het maankamp roteren. In principe is het vergelijkbaar met de ventilator op aarde. Maar in het leven gebruiken we nog steeds zonne-energie.

De redenen daarvoor zijn de volgende: 1. Het gebruik van helium-3 is niet volwassen, wat ook aangeeft dat ons kamp in de eerste periode niet zal draaien. De energie die het doet draaien kan immers niet goed gecontroleerd worden.
2. De technologie van het gebruik van zonne-energie is zeer volwassen. Tegelijkertijd is de maan ook een uitstekende plaats om zonne-energie te gebruiken.

Om bovenstaande redenen zijn wij van plan helium-3 kernenergie en zonne-energie te gebruiken om elkaar aan te vullen.

De hydrolyse van elektriciteit en de exploitatie van zuurstof en andere stoffen in de lucht in de maanbodem moet ook de terugwinning en circulatie van zuurstof realiseren.

De maan is de poort naar het zonnestelsel en het eerste lanceerpunt voor de mens om het heelal binnen te gaan. Voor zo'n belangrijke positie moet lang worden gezorgd en de basis goed worden begrepen. Dit vereist dat iemand lang op de maan blijft. En langdurig verblijf op de maan brengt onherstelbare schade toe aan het lichaam. Om astronauten in staat te stellen de invloed van de lichte zwaartekracht te overwinnen en lang op de maan te leven, stellen wij daarom dit idee voor.

Tegelijkertijd is de maan rijk aan schone energie helium-3, dat met winst kan worden verkocht, en kan in een later stadium het project voor maantoerisme worden uitgevoerd. Hoewel we ons nog steeds richten op wetenschappelijk onderzoek.

De omgeving van de maan is zeer gevaarlijk, dus iemand moet voortdurend wakker blijven, zodat bij gevaar snel maatregelen kunnen worden genomen om het verlies te beperken.

Daarom wordt in ons kamp het ploegensysteem gehanteerd. Momenteel zijn er 12 mensen in het kamp, met zes mensen als groep, zodat hun werk- en rusttijden niet kloppen. Omdat de dag- en nachtduur van de maan verschilt van die van de aarde, zullen we de werk- en rusttijden van een maan opnieuw aanpassen. Hun werk- en rusttijd zal vergelijkbaar zijn met die op aarde, maar in twee groepen worden uitgevoerd.

Eerst waren ze 15 of 16 uur wakker en sliepen ze 8 of 9 uur. Daarna kwam hun dagschema:

Het eerste uur na het ontwaken is hun werkvoorbereidingsfase, namelijk elke dag opstaan en dagelijkse dingen doen zoals wassen, eten, enz.

In het tweede uur dragen zij de taak over aan een andere groep en plannen en regelen zij de taak van de dag.

In het derde tot vierde uur gaan ze oefenen.

In het vijfde tot zesde uur hebben ze 's middags een tweede rustpauze.

De eerste 7 tot 12 uur, hun werktijd, het doen van experimenten of buitenverkenning.

Het 13e uur is hun rapportagetijd aan het hoofdkwartier op aarde.

Het 14e uur is de overdrachtstijd tussen hen en een andere groep.

Het 15e tot 16e uur is hun vrije tijd. Ze kunnen uitrusten of kiezen voor een gesprek met hun familie ver weg van de aarde.

De 17e tot 24e uur is hun slaaptijd.

Op dat moment was de andere groep al aan hun hele dagtaak begonnen. Zij zullen twee overlappende nuchtere uren hebben, voornamelijk verantwoordelijk voor de overdracht van de twee taken, en kunnen ook de samenwerking en communicatie versterken.