Ons doel is een maanbasis te ontwerpen die in de nabije toekomst kan worden gebouwd, zelfvoorzienend is en tegelijkertijd 6 astronauten kan herbergen zonder ruimteproblemen. Ons project is gebaseerd op de "gemakkelijke" kant van de inzet van de basis. Wij baseren ons project op de vorm van een koepel met verschillende onafhankelijke modules, die elk een specifieke rol spelen in de basis, en die noodzakelijk zijn voor het welzijn van de astronauten. Deze modules zullen alles bevatten, van sport, tot het bestuderen van de sterren, tot landbouw, tot voedselopslag en medische zorg. Onze inspiratie komt van biomimicry op de alveolaire structuren van bijen. Voedsel zal aanvankelijk van de aarde moeten worden aangevoerd, en vervolgens door de basis in de modules worden geproduceerd.

Om de beste plaats te vinden om onze maanbasis op te zetten, hebben we gezocht naar een plaats die het beste tegemoet komt aan de problemen waarmee we geconfronteerd worden, namelijk de bevoorrading van onze basis met water en energie. Daarom hebben we ervoor gekozen onze basis op de zuidpool van de maan te bouwen. De zuidpool biedt inderdaad deze twee essentiële hulpbronnen: water en energie. In de permanente schaduw van sommige kraters bevinden zich grote stukken ijs, en de omringende bergtoppen zijn bijna permanent blootgesteld aan licht, waardoor ze geschikte locaties zijn voor zonnepanelen. Concreet hebben wij gekozen voor een opstelling op de rand van de Shackleton-krater, waar alle bovengenoemde voordelen te vinden zijn. Bovendien biedt de krater totale duisternis en een lage temperatuur, wat unieke en ongestoorde astronomische waarnemingen mogelijk maakt.

In een eerste keer, zal onze basis op onze hoofdmodule rusten, die als eerste op de Maan aankomt. Deze hoofdmodule is gemakkelijker te vervoeren en vereist geen aangepaste raket. Deze zal landen op nauwkeurige en gerechtvaardigde coördinaten en zal gemakkelijk kunnen worden ingezet. Gezien de maanzwaartekracht en de gebruikte materialen kan de hoofdmodule gemakkelijker worden verplaatst in geval van foutenmarge.

In een tweede fase maakt een bemanning van twee astronauten zich klaar om zich bij de hoofdmodule aan te sluiten. De bemanning moet de goede werking controleren en waarborgen, zodat de andere modules aan de hoofdmodule kunnen aanmeren.

Ten slotte zullen secundaire modules aan de opdrachtgever dokken. Door hun uiterlijk zijn secundaire modules ook gemakkelijker naar de maan te vervoeren. De assemblage van de modules is zeer snel en eenvoudig. Dit is de faculteit van onze basis, complex maar gemakkelijk te gebruiken.

Onze Moon camp gebruiken geen specifieke materialen. De gebruikte materialen moeten namelijk bestand zijn tegen de val van een asteroïde, zonnestraling en de extreme temperatuur van de maan. De verschillende lagen materialen zijn gemakkelijk te monteren dankzij het ontwerp van de modules en de wanden zijn samengesteld uit een driehoekig frame om een beter onderhoud van de module mogelijk te maken en vervormingen te voorkomen (en Peltier-modules te ondersteunen).

Ten eerste hebben we eerder aangegeven dat ons maankamp in een krater in het zuiden van de maan zal worden gebouwd. Het zonlicht raakt de kraters zeer zelden, dus om onze astronauten te beschermen tegen de zinderende kou, zal ons Maankamp warm worden gehouden door een verwarmingssysteem dat uit de vloer komt. Maanstof is zeer hinderlijk, om te voorkomen dat onze astronauten er ongemakkelijk van worden, zullen we een filtersysteem in ons kamp gebruiken. Om de astronauten te beschermen tegen de intense gammastraling zullen onze astronauten een speciaal pak dragen. Tegen micrometeorieten zijn we van plan de 3D-printing te gebruiken. Deze methode zal een schild rond ons Maankamp printen om de astronauten te beschermen tegen natuurrampen op de Maan.

Bij de start zullen de astronauten wat water meenemen en dit water gebruiken voor de tijd van de bouw van de basis. Als de bouwplaats klaar is, zullen we het ijs in de buurt van de basis gebruiken om de astronauten van water te voorzien. Natuurlijk moet al het afvalwater zoveel mogelijk gerecycleerd worden (met filter, zuiveringstanks, ozonbehandeling...). Het water zal nodig zijn voor verschillende dingen zoals plantages, hygiëne.

Voor het voedsel is het belangrijkste doel om zo snel mogelijk zelfvoorzienend te zijn. Natuurlijk zal de astronaut in het begin verpakt voedsel van de aarde moeten eten. Het voedsel van de astronauten zal alleen uit groenten bestaan. Voedsel zoals boerenkool en aardappelen kan hydroponisch worden gekweekt in een beschutte kas met LED-verlichting. Planten recycleren afval en zetten kooldioxide om in zuurstof, en zouden dus een essentieel onderdeel vormen van een levensondersteunend systeem.

Onze eerste energiebron zal de Peltier-module zijn die temperatuurverschillen kan omzetten in elektriciteit. Later kan de astronaut zonnepanelen toevoegen, vanwege de bijna constante verlichting van het terrein. In geval van technische problemen met de panelen of de Peltier-module zal een batterij worden geïnstalleerd om een goede werking van de basis gedurende enige tijd te garanderen.

In het begin zullen we perslucht van de aarde gebruiken om de astronaut van zuurstof te voorzien. Later zullen we het nieuwe ACLS-systeem gebruiken dat CO2 kan recycleren tot O2.

Onze basis is ontworpen voor wetenschappelijke experimenten, maar kan in de toekomst ook worden gebruikt voor commerciële en/of toeristische doeleinden.

In feite hebben we ook nagedacht over een andere indeling van de secundaire modules. Onze secundaire modules, die een zeshoekige vorm hebben, kunnen gestapeld worden tot een appartement, waarbij elke module overeenkomt met een kamer. Maar in een eerste fase zal het erg gericht zijn op wetenschappelijke experimenten.

We zijn begonnen de 6 mensen in de maanbasis te verdelen in 3 teams van 2, om de verschillende taken te kunnen verdelen over de 24 uur van een dag. We hebben namelijk een rooster opgesteld zodat de maanbasis 24 uur per dag actief zou zijn, aangezien er altijd minstens twee teams wakker zijn. De roosters tussen de teams zijn dus gespreid, zodat twee teams niet samen dezelfde taak uitvoeren. Met uitzondering van sport, waar twee teams elkaar kruisen, zodat de bemanning ook een moment van uitwisseling met de andere teams kan hebben. Met hetzelfde doel hebben we ervoor gezorgd dat de hele bemanning, de 6 personen, elkaar tijdens een maaltijd ontmoeten, zodat er een moment van uitwisseling is en de teams niet volledig van elkaar losgekoppeld zijn. Door te proberen al deze beperkingen die wij hebben ingevoerd te respecteren, hebben wij een typische planning van onze maanbasis kunnen opstellen, waarin een dag van elk team wordt beschreven volgens de uren van de dag. Wij hebben deze planning bijgevoegd " Sectie 3 - Een dag op de maan.png".