Posthumanist is de naam die ons team het beste beschrijft. Wij hopen dat ons kamp niet alleen een langdurig woon- en onderzoekscentrum wordt voor mensen op de maan, maar ook de weg vrijmaakt voor meer studie en uitbreiding van de zichtbaarheid van ons hele zonnestelsel. Ons maankamp is ontworpen voor 7 mensen. Op de basis is een zuurstofdepot van waaruit zuurstof wordt geleverd aan de woning en het maangebouw. Het hoofdgebouw is in de krater gebouwd. Hier komen het kantoor, het wetenschappelijk, onderzoeks- en communicatiecentrum. In het kamp komen zonnepalen, want zonne-energie is onze belangrijkste energiebron. Buiten de basis komt een robot. Deze robot zal verschillende soorten sensors en het zal gegevens delen met de bemanning. Ook zullen robots de astronauten helpen om ijs uit kraters te halen.

Wij willen een basis bouwen op de zuidpool van de maan.Er zijn verschillende belangrijke redenen waarom de zuidpool van de maan de beste plaats is om een bemande basis op te zetten.De bergtoppen bij de pool zijn gedurende grote perioden verlicht en zouden kunnen worden gebruikt om zonne-energie te leveren. De ligging is niet alleen cruciaal voor de productie van zonne-energie, maar ze liggen ook dicht bij de kraters in constante schaduw, waar volgens de studies water in het ijs begraven ligt. Water is een kritische hulpbron voor exploratie op lange termijn en zeer belangrijk. In dit gebied is de temperatuur stabieler en voor astronauten zal een aangepast klimaat nuttig zijn. Ten slotte houden de kraters op de zuidpool het zonlicht tegen, waardoor betere leefomstandigheden ontstaan en er een fossiel bestand aan waterstof is, dat we zouden kunnen gebruiken voor zowel ademlucht als, belangrijker, brandstof.

Allereerst hebben we besloten een nederzetting te maken in de maankrater, waarin de grootste module zal worden gecreëerd. In principe zijn deze modules plaatsen waar geleefd zal worden. We waren het erover eens dat het de beste optie is om structuren te bouwen met maanbeton, een mengsel van zwavel en aggregaat (korrels en steenslag - normaal beton is aggregaat, cement en water), omdat het niet poreus en sterk is en geen water nodig heeft. De muren van het gebouw zullen voldoende dik zijn om straling tegen te houden. We weten dat de maan een zwaartekracht uitoefent die 1,6e is van die van de aarde, dus we zullen minder zwaartekrachtbeperkende structuren mogen bouwen. Zoals ik al zei, moeten lokale materialen worden gebruikt, maar de lanceringskosten vanaf de aarde voor bouwmaterialen zouden astronomisch zijn, dus moeten bouwmaterialen worden gedolven in plaats van geïmporteerd. Een van de grote voorbeelden is maanregoliet, dat kan worden gebruikt om delen van habitats te bedekken om kolonisten te beschermen tegen kankerverwekkende kosmische straling en om isolatie te bieden. Een basis bouwen en erin wonen wordt veel gemakkelijker met 3D-printtechnologieën. 3D-printing biedt een potentieel middel om de vestiging op de maan te vergemakkelijken met minder logistiek vanaf de aarde. Vliegen naar de maan is erg duur, op deze manier zal er minder geld worden uitgegeven op weg naar de maan. 3D print technologie heeft complete structuren geproduceerd, het kan eenvoudig worden gebruikt om maanhabitats te bouwen.

De maan heeft geen atmosfeer. Haar omgeving is wreed. Straling is een van de belangrijkste factoren die de menselijke overleving beïnvloeden. Als onze module is bedekt met ongeveer 2 meter dikke maanaarde, zal het maanregoliet levende wezens beschermen tegen straling. Het is ook belangrijk dat het grootste deel van de module wordt gebouwd in de maankrater, die uiteraard is omgeven met maanaarde. Het kamp zal gebruik maken van zeer sterke isolatie en natuurlijk van een systeem om de temperatuur te regelen.Moon camp zal verschillende faciliteiten hebben om de astronauten gezond te houden. Er zal fitnessapparatuur zijn om te voorkomen dat de spieren van de astronauten verouderen door het gebrek aan zwaartekracht. Er zullen communicatiesystemen zijn voor de bewoners om met vrienden en familie te praten, wat beter is voor hun geestelijke gezondheid. Als er iets gebeurt, zullen apparaten signalen naar de aarde sturen over onvoorziene gebeurtenissen. Als een module druk verliest, hebben de astronauten de kans om de basis te verlaten.

Voordat de modules en de basis worden gebouwd, zullen astronauten wat water van de aarde halen. Als de basis klaar is, komen er aparte gebouwen voor watertanks. Het water zal worden hergebruikt. Al het afvalwater wordt opgevangen en opnieuw gebruikt. We hebben de Zuidpool gekozen omdat er ijswater is. Astronauten met robots zullen ijs winnen en dat verwerken en omzetten in water. Water zal niet alleen worden gebruikt voor hygiëne en drinken, maar ook voor elektrolyse, aeroponics, brandstof enzovoort.

In het begin zullen de astronauten voedsel bij zich hebben. Dan zullen ze het daar zelf produceren. Er zal vooral een kas worden gebouwd. Er zijn veel mogelijkheden om planten te kweken. Bijvoorbeeld hydrocultuur, het kweken van planten direct in water, aeroponics en hydrocultuur systemen. Ze zullen er verschillende soorten planten kweken voor een evenwichtige voeding. Astronauten zullen kooldioxide leveren door te ademen, en water voor de planten zou uit de urine kunnen worden gehaald.We zullen bloemen 8 uur per dag zon geven.Zeer belangrijk onderdeel voor voedingssysteem is aquarium. Verschillende soorten zeedieren en vissen zullen worden grootgebracht. We kunnen ook voedsel van de aarde importeren, zoals MRE's. We zullen voedsel bewaren in een droge koelkast, voor de lange termijn expedities.

Wij zullen een reeks zonnepanelen handhaven die horizontaal zijn gericht en kunnen roteren om de zon in de loop van de maand 360° te volgen. Een van de belangrijkste bronnen van elektriciteit kan een systeem van oppervlakte kernsplijting zijn. Het kan kilowatts elektriciteit leveren. Dat lijkt misschien niet veel, maar het zal genoeg zijn om een deel van de infrastructuur en de apparatuur die de astronauten op de maan nodig hebben, van stroom te voorzien. Hij kan werken waar de zon niet schijnt. Zowel zonnepanelen als oppervlakte-energiesystemen met kernsplijting kunnen genoeg stroom en elektriciteit leveren voor het maankamp.

Wij gebruiken water om aan zuurstof te komen. Astronauten halen het grootste deel van hun zuurstof uit water. Zoals we weten bestaat water uit 2 moleculen waterstof en 1 molecuul zuurstof. Er bestaat een afbraakproces van water dat elektrolyse heet. Elektrolyse is de belangrijkste bron van zuurstof. Wat de planten betreft, weten we dat planten de grootste rol spelen bij het verkrijgen van zuurstof, dus zullen we kassen maken die zich dicht bij het luchtgebouw bevinden. Lucht zal worden geleverd aan het gebouw van waaruit alle gebouwen met zuurstof zullen worden besproeid. Op basis van maansteenmonsters die tijdens de Apollo-missies naar de aarde zijn teruggestuurd, weten wetenschappers dat de maanbodem, of regoliet, ongeveer 40 tot 45 gewichtspercenten zuurstof bevat. Daarmee is zuurstof het meest voorkomende element op het maanoppervlak.

Het belangrijkste doel van Moon camp zal wetenschappelijk zijn. De eerste bemanning die zal beginnen met de bouw van de maanbasis zal bestaan uit wetenschappers en ingenieurs. Het zal onderzoekers een kans geven om te leren leven in een vijandige omgeving, lagere zwaartekracht en om de maan te verkennen/ verschillende technologieën te testen en nieuwe te creëren. Volgens onderzoek is de maan een van de beste plaatsen om de ruimte te observeren. Zodra veel dingen zijn verkend en veel technologieën zijn uitgevonden, zal de basis worden uitgebreid en kan zij worden gebruikt voor toeristische doeleinden.
Er komt ook een recyclingcentrum. We weten dat kerncentrales enorme hoeveelheden afval hebben, en het in het milieu brengen ervan is erg gevaarlijk voor mensen, dus we gaan een permanente opslagplaats voor kernafval maken voor de komende eeuwen. Het zal onder de maangrond liggen, zodat het de gezondheid van mensen niet beïnvloedt.

Wanneer een astronaut wakker wordt en opstaat uit zijn ruststation, heeft hij eigenlijk een vergelijkbare reinheidsroutine. Een astronaut maakt zich op voor de dag met behulp van de dingen in zijn eigen hygiënekit. Met behulp van weinig water kammen de astronauten de no-rinse shampoo door hun haar, omdat er in de ruimte geen echte douches zijn.
Dan 's morgens plaspauze. In de ruimte is het moeilijker dan hier beneden. Het toilet werkt als een stofzuiger om lucht en afval in de commode te zuigen. Bovendien heeft elke astronaut een individuele urinoirtrechter. Het heeft een bevestiging aan de adapter van de slang en zuigt lucht en plas erdoor in een afvalwatertank.
Astronauten gaan naar de "Space Gym", om te voorkomen dat de spieren van astronauten aftakelen door gebrek aan zwaartekracht.
Bij het ontbijt eten ze in de ruimte met de zwaartekracht aan. Dan begint een astronaut aan zijn werktaken voor de dag, die verschillende opdrachten kunnen inhouden. Zoals maanland verkennen, planten verzorgen, ook ijs vinden met robots en meer. Voor het verkennen van het maanland gaan ze interessante monsters verzamelen en nieuwe plekken in kaart brengen. Astronauten besteden hun tijd aan het werken aan experimenten die hun informatie nodig hebben. Het omvat het controleren van projecten die vanaf de grond worden gecontroleerd. Ook nemen zij deel aan klinische experimenten om na te gaan hoe goed hun lichaam acclimatiseert aan het leven in de ruimte gedurende een lange periode. Ze moeten ook consequent ondersteunende systemen controleren, kanalen schoonmaken, computerapparatuur bijwerken en zelfs het vuilnis buiten zetten. De dagelijkse routine van astronauten omvat ook lichaamsbeweging. Om 10 uur 's avonds gaan de astronauten slapen in hun slaapzak in hun persoonlijke bemanningscabine.