Nasz obóz na Księżycu równoważy bezpieczeństwo i postęp technologiczny, aby osiągnąć styl życia podobny lub równy temu, który panuje na Ziemi. Gdziekolwiek się obrócisz, znajdziesz niesamowite, kreatywne i przestronne konstrukcje do różnych zastosowań i celów. Pomiędzy łazikami, wielkimi rakietami, zbiornikami magazynowymi, wiertłami i kosmicznymi warsztatami naprawczymi mamy więcej niż jedno zadanie do wykonania, a księżycowe życie staje się interesujące.

Nie boimy się eksperymentów ani postępu technologii, gdyż jesteśmy badaczami i niepowstrzymanymi geniuszami, chcemy raczej stworzyć użyteczne sposoby gromadzenia zasobów, a także osiągnąć ochronę naszych pobratymców. Dokonaliśmy oczywistych podziałów i w każdym miejscu są konkretne miejsca do odwiedzenia. Ważny jest również transport, chcielibyśmy poznać wszystkie nadające się do zamieszkania zakątki Księżyca, planujemy poruszać się po nich za pomocą fajnych i dobrze wyposażonych, energooszczędnych mobili.

Wszyscy będziemy ekspertami w jakiejś dziedzinie i pomożemy naszemu projektowi rozwijać się krok po kroku. Będziemy wymyślać z nakrętkami, metalem, obręczami i śrubami, aby osiągnąć najlepsze doświadczenie dla astronautów, którzy zamieszkają w naszym księżycowym obozie, czując się komfortowo, jak również bawiąc się, nawet jeśli jest to kolejna nieznana powierzchnia.

Jest mały i kompaktowy, ale nasze maszyny nie są. Każdy może ich używać i wnieść to, co wie, nie pomijając natury, którą kiedyś mieliśmy w ilościach.To sprawi, że będziemy bardziej świadomi tego, ile jest warte i ile potrzebujemy. Badania i wynalazki zebrane w jednym miejscu, to jest nasz projekt

Blisko biegunów księżycowych

Mówiąc o równiku księżycowym mówimy również o centrum Księżyca. Jego główną wadą są wysokie temperatury i nieznośny upał dla ludzi bez odpowiedniej ochrony. Jeśli jednak weźmiemy pod uwagę, że jeden z naszych największych nakładów energetycznych pochodzi ze światła słonecznego, to lokalizacja tam ma sens przy zachowaniu podjętych już środków ostrożności. 

Świadczy o tym kilka obiektów; zabezpieczone kratami, które odbijają ciepło i utrzymują wewnątrz temperaturę odpowiednią dla bywalców. Oprócz tego studnia o głębokości kilku metrów z wodą, która reguluje środowisko. 

Preferujemy materiały o większej grubości lub twardości. Możemy zaliczyć do nich aluminium, metal i żelazo jako najczęściej używane, bo choć w naszym obozie jest raczej mniej kapsuł niż spodziewanych pomieszczeń do odpoczynku, to prawdą jest też, że pierwsze grupy, które się tu osiedlą będą ograniczone i nieliczne, więc priorytetowo traktujemy te obiekty, które stanowią realną korzyść. Które nie są przeznaczone tylko dla nas, miejsca do przechowywania naszych transportów i zasobów, a także jedno przeznaczone do napraw spowodowanych nieprzewidzianymi sytuacjami, pokonywania wrogości otoczenia.

Wracamy do wspomnianej wcześniej studni. Jest ona chłodzona przez metrowe pojemniki z lodem i chroniona przed promieniowaniem przez specjalne szkło, które wznosi się kilka metrów nad powierzchnię księżycowego gruntu. Nikt nie ma bezpośredniego dostępu do tej przestrzeni, gdyż jest ona autonomiczna i dyskretnie rozmieszczona na całym terenie.

Woda lodowa dociera tam dzięki zastosowaniu naszych wiertarek pod ciśnieniem, które podgrzewają skałę wraz z lodem, a następnie jest kierowana do sanktuarium, gdzie jest uzdatniana jako woda pitna, a następnie przesyłana do studni w celu spożycia.

Wkładamy wysiłek w to, aby każdy astronauta i kolega z astronauty miał świadomość, że może uprawiać swoje własne jedzenie. W ten sposób udostępniamy wspólną dla wszystkich kapsułę, w której można zasadzić to, co uważają za niezbędne i co udało im się zebrać z Ziemi. To prawda, większość z nich to nasiona do podlewania, ponieważ nasze biedne rośliny, już wyhodowane, nie wytrzymują ani temperatury, ani ograniczonej obecności tlenu. Miejsce, w którym się znajdują, musi być więc stale zaopatrywane w ten ostatni, dzięki czemu wzrost i naturalne procesy stają się normalnym i ewolucyjnym przebiegiem. Owoce i warzywa zastępują żywność gotowaną i przetworzoną.

Wielkie panele rozrzucone po obozie, a także wbudowane w nasze najlepsze maszyny, dają wyobrażenie o tym, skąd pochodzi ich energia do prawidłowego funkcjonowania. Ale to nie tylko światło czy słońce, także gdy tylko duża studnia zostanie wystarczająco zasilona, rozważona zostanie opcja wykorzystania energii hydraulicznej, z pracy i wody.

Nawet nie bagatelizując żadnego trybu, para wodna powstająca w wyniku przemiany lodu wodnego w stan ciekły może nadać siłę i pęd niektórym transportom, tak jak w przeszłości. Oczywiście ta metoda byłaby stosowana do prostszych zadań.

Nasze uprawy nie tylko dostarczą żywności, ale także tlenu, którego tak bardzo poszukujemy. Proces, który trwa tak długo jak życie samych organizmów. Zaczynamy od tego wspólnego pomieszczenia przeznaczonego dla nich jako pierwszy wylot tlenu, zawarty zamkniętymi ścieżkami do pozostałych pomieszczeń.

O niemal przemysłowym wyglądzie, nie ma nic lepszego dla naszej ochrony niż bezpieczeństwo instalacji. Dominują w nich materiały odporne na niespodziewane temperatury, żrące deszcze, a nawet ruchy tektoniczne ze środka księżyca w próbie połknięcia nas. Hipotetyczny rozdział katastroficzny, który mamy nadzieję nie nastąpi.

Fikcja w tym momencie nie jest na tyle odległa od rzeczywistości, abyśmy mogli stworzyć transporty zdolne do obrony przed niewyobrażalnymi uszkodzeniami. Robotyczne ramiona, lasery, sterowane radiowo anteny i czujniki zbliżeniowe to nasze ulubione elementy

Otwieram oczy i wszystko jest ciemne, obudził mnie komunikator radiowy przy moim boku. To był mój przyjaciel, informujący mnie, że został zamknięty w rakiecie startowej podczas wyciągania resztek paliwa. Szybko wstałem z kanapy bo zasnąłem, założyłem hełm ochronny od mikrometeoroidów czy wypadków i wyszedłem pomóc koledze.

Mój łazik ma antenę, która komunikuje się z antenami innych astronautów podając mi lokalizację mojego przyjaciela. Wygląda to na tragiczny epizod, ponieważ wszyscy śpią i jestem teraz tylko ja. Panele słoneczne są przynajmniej naładowane, więc jeśli po uratowaniu go zabraknie nam prądu, możemy przyjść tu doładować. Ciekawe jak skończył zamknięty w tej rakiecie.