Realizujemy najnowszą i największą wersję naszego projektu. Z dobrym wymiarem przestrzeni, wystarczającym transportem, mobilami badawczymi i eksploracyjnymi, centrami wspólnych interesów i bazami zabezpieczonymi przy zbiornikach energii elektrycznej słowo "nowoczesny" jest wpisane wszędzie i żadna ziemia nie może nas zmusić do odwrotu. Drogi zostały dobrze wytyczone, a kolumny zaopatrzeniowe podniesione, aby w pełni je wykorzystać. 

Gdziekolwiek spojrzysz, natkniesz się na łaziki, maszyny ładujące i zrobotyzowane kombajny, ale z konsolą, która pozwala również na ich ręczną obsługę. Szybko okazuje się, że jedynymi obecnymi obiektami są kopuły podzielone na cztery trasy, z których każda służy innej potrzebie. 

Planujemy zostać tu dość długo, więc statki kosmiczne nie wywołują u nas zbytniego zaintrygowania, gdyż na Księżycu jest tyle zasobów i niezamieszkanych części. Lubimy podziwiać niebo, ale wolimy poruszać się i odbywać długie wyprawy na lądzie. Są jednak dwa niesamowite statki znajdujące się na krańcach obozu, oddzielone o kilka metrów od wszystkiego w bardzo dobrym stanie. 

Obiecujemy, że nie będzie chwili w ciągu dnia, w której nie znajdziesz czegoś do zrobienia; możesz poświęcić się uprawie, eksperymentom, nadzorowi, a jeśli zmęczenie Cię wzywa, także wypoczynkowi.Nawet na wycieczki metrem znajdziesz formę i dzięki temu będziesz miał zapewnione kilka tygodni ćwiczeń. 

Jeśli za kimś tęsknisz, będziesz mógł się porozumieć dzięki wiadomościom odbieranym przez fale satelitarne.

Blisko biegunów księżycowych

Rzędy paneli słonecznych nadają ton obozowi położonemu w pobliżu księżycowego równika, gdzie promienie słoneczne uderzają i ich intensywność jest najcenniejsza. Z drugiej strony, w tym rejonie znajdują się tunele metra, które możemy eksplorować bez problemu, ponieważ nie ma powtarzających się zapisów o obecności pobliskich kraterów, co jest naturalne w bardziej odległych miejscach, takich jak bieguny. Coś ciekawego bez wątpienia i że nie ignorujemy tego miejsca jest to, że skupia nieregularność ziemi, która pochodzi z jego ukrytej twarzy i już traktowane powierzchni tego, który można zobaczyć.

Nie kierujemy naszej energii na wymyślanie nowych form budownictwa, ponieważ nie wykorzystujemy wszystkich dostępnych technologii i znanych materiałów budowlanych. Należą do nich surowce mineralne, z których pozyskuje się gotowe produkty. To, na co będziemy zwracać uwagę, to montaż ścieżek, ucieczek i ograniczeń w glebie księżycowej, próbując uzyskać materiał podobny do tego, który skutkuje jednorodną mieszaniną obu. Możemy to potraktować jako przeciwdziałanie naturalnym zagrożeniom środowiska, a nie robienie dla samego robienia. Dobrym przykładem mogą być szczyty jako ściany regolitu.

W naszym obozie jest wyspecjalizowany zespół astronautów, którzy w poszukiwaniu lodu wodnego przystosowują swoje łaziki do zbierania go w wewnętrznych kapsułach. Jest to codzienny proces przeprowadzany w każdym miejscu w obozie, które w ich oczach może zawierać ten surowiec. Może to trwać godziny, a nawet dni i każdy jest wezwany do udziału, mimo że jest to formalna praca na Księżycu. To ci, którzy do niego należą, nie mogą się zatrzymać i po wykonaniu swojego zadania woda jest opróżniana do dużego pojemnika.

Jedzenie w naszym obozie jest, krótko mówiąc, dzielone między cztery kopuły. Nie rozwiązaliśmy jeszcze kwestii jedzenia i bazujemy na naturalnym pożywieniu, od nasion po warzywa i algi. Jest największy z nich wszystkich nie bez powodu; wystarcza dla minimalnej grupy ludzi, ale gdy zacznie się rozrastać, podobnie będzie z naszymi metodami zdobywania pożywienia. Rolnictwo nie jest najczystszym ani najłatwiejszym sposobem, ale zmienia perspektywę ludzi, aby zobaczyć, jak bardzo potrzebują go tam na górze.

Promienie słoneczne bezbłędnie trafiają w nasze panele, a gdy już zostaną w pełni naładowane swoją energią, będą przechodzić od jednego do drugiego, aż trafią do skrzynki, która je pomieści i przekształci w energię elektryczną. Jej zastosowania są różnorodne, bo i zastosowania tego surowca są różnorodne. Poza tym wpisem możemy zaliczyć do nich zapasowy, potężny i przydatny różnym mobiliom, które potrzebują go do naturalnego funkcjonowania. Kosztem nowoczesności, którą być może możemy wykrztusić o naszym obozie, okazuje się on miejscem drogim i trudnym w utrzymaniu.

Kilkanaście metrów pod ziemią, w metrze, wiszą beztrosko wydrążone jaskinie regolitu, do których mogą dostać się łaziki odpowiednie do danego środowiska. Tam kamień oddycha i nie nagrzewa się łatwo, więc może być odpowiednim miejscem do uprawy roślin w chłodnej temperaturze, która dostarcza nam niezbędnego tlenu. Spójrzmy więc na to jako na inną opcję niż ta proponowana z kopułami. Rzeczywistość jest taka, że wszystko jest łatwiejsze niż zdobycie takiego zasobu, od którego zależy nasze przetrwanie w miejscu, które nie ma atmosfery i powietrza. Jedno za drugie.

Niezależnie od tego, czy nasze osiągnięcia technologiczne służą nam dobrze, czy nie, a ponieważ ochrona jest jedną z dziedzin, w których musimy się doskonalić, wcale nie radzimy sobie źle. Odwołujemy się do przykładu naszych pojazdów, jednego lepiej wyposażonego od drugiego, naszego kompleksu urządzeń rozstawionych po całym obozie jak na paradach wojennych czy dwóch statków kosmicznych zaparkowanych na każdym końcu terenu. Nie wiemy dokładnie komu to udowodnić, ale że jesteśmy chronieni to jesteśmy. Nawet gdyby oderwał się jeden kawałek księżyca, będziemy czekać w tunelach na siebie nawzajem.

 Budzę się, biorę kąpiel w mojej kosmicznej wannie i jem jedzenie, które zasadziłem w uprawie wraz z jakimiś roślinami strączkowymi. Kombinezon jest ciężki i kiedy go zakładam czuję się nieco pewniej, moje skoki nie są już tak długie w pokoju. Idę na parking za kopułą, gdy pozdrawiam innych kolegów, którzy również wyjeżdżają do pracy. Łazik od wczorajszej nocy był uszkodzony przez panel słoneczny, który nagle na niego spadł, to był wypadek. Jednak dzisiaj jest jak nowy i dzięki niemu mogę wyruszyć na eksplorację Księżyca, aby zbadać to, co znajdę.  Po drodze pamiętam, że musiałem połączyć się z satelitą, aby wysłać informacje z powrotem na Ziemię. Skręcam w tamtą stronę Księżyca, gdzie nie dociera światło słoneczne i włączam system lamp, żeby lepiej widzieć. Oprócz tego, że jest ciemno, to miejsce jest dość zimne, więc włączam ogrzewanie łazika, które jest wykonane za pomocą kaloryferów i ponownie wykorzystanej wody.  Miejsce, w którym znajdują się satelity, znane jest również jako obszar rozmieszczenia. Skały i regolit lecą tutaj, gdy statki kosmiczne są napędzane, więc droga tam jest nieco trudna, ale którą łazik może przemierzać z robotycznym ramieniem na pokładzie, czyszcząc gruz w trakcie jazdy. W pobliżu zakładam moje magnetyczne buty, aby dołączyć do deskorolki Skyfly MK1, która zabiera mnie do satelity znacznie szybciej.