Nasz projekt obozu księżycowego jest zbudowany w pobliżu biegunów księżycowych. Zawiera on glebę księżycową, łazik księżycowy, statek rakietowy, księżycową orbitalną stację kosmiczną, bazę księżycową, lądownik księżycowy i kombinezon kosmiczny. Poza tym będzie tam ochrona dla astronautów oraz żywność, woda i inne ważne przedmioty do życia, których potrzebują. Chcemy zapewnić bezpieczne i wygodne miejsce, ponieważ będą oni przebywać w naszym obozie księżycowym przez dużą ilość czasu. Dlatego pytamy naszych astronautów, jakie jedzenie lub tematy preferują z pewnej liczby wyborów, które im zapewniamy.

Blisko biegunów księżycowych

Wybraliśmy budowę naszego obozu w pobliżu biegunów księżycowych, po południowej stronie Księżyca, ponieważ znajduje się tam źródło wody, a w najzimniejszej części biegunów jest lód, który można zbadać. Ponadto, po południowej stronie biegunów księżycowych światło dzienne trwa dłużej, co daje astronautom możliwość nieużywania tak dużo energii elektrycznej, gdy są w naszym obozie na Księżycu. Innym powodem, dla którego bieguny księżycowe są bardzo dobrą lokalizacją jest to, że naukowcy odkryli, że jest to przyszła lokalizacja dla ludzi.

Nasz obóz księżycowy będzie zbudowany przez wiele różnych materiałów. Na początek żywność i inne wrażliwe rzeczy oraz pomieszczenia, w których będą spać astronauci, zostaną pokryte bardzo mocnym szkłem wykonanym specjalnie na potrzeby kosmosu. Ponadto, będą tam gleby księżycowe, które składają się z trzech podstawowych składników. Pierwszy z nich to fragmenty skał. Drugi to ziarna mineralne, a trzeci to cząstki szkła. Skład tych trzech składników wpływa na to, jak będzie funkcjonować księżycowa gleba. Zależy to od charakteru skały macierzystej.

Woda byłaby pozyskiwana z lodu, który jest przechowywany w tzw. zimnych pułapkach. Zimne pułapki zawierają lód pochodzący z komet i meteorytów. Lód pozostaje w tych pułapkach ze względu na termiczne zachowanie Księżyca. Wiele takich zimnych pułapek znajduje się głównie na księżycowym biegunie południowym. Księżycowy łazik mógłby dotrzeć do tych zimnych pułapek i zdobyć lód.

Księżycowa szklarnia pomogłaby z jedzeniem. Pomysł jest taki, że coś takiego jak księżycowa szklarnia mogłaby pewnego dnia dostarczać żywność astronautom na Księżycu. Byłaby ona zakopana pod powierzchnią Księżyca, więc nie zostałaby zniszczona przez promienie kosmiczne i byłaby obsługiwana automatycznie, tak aby jedzenie było gotowe w momencie przybycia astronautów. Księżycowa szklarnia mogłaby być niezwykle przydatna przy kolonizacji Księżyca.

W przypadku zasilania, reaktory rozszczepienia jądrowego, które są wykorzystywane przez elektrownie tu na Ziemi, zostały ujawnione jako najlepszy sposób wytwarzania energii elektrycznej w przestrzeni kosmicznej i mogłyby one zapewnić źródło zasilania dla osady przez kilka lat. Urządzenia jądrowe są wykorzystywane do zasilania statków kosmicznych od lat 60.

Zawarcie powietrza nadającego się do oddychania jest dość łatwe, ponieważ gleba księżycowa składa się z 42% tlenu. Używając ciepła i elektryczności, tlen może być zawarty przez roboty lub łaziki księżycowe. Na Ziemi opracowaliśmy i przetestowaliśmy roboty, które mogłyby wykonać tę pracę.

Jednym ze sposobów ochrony mieszkańców obozu na Księżycu jest użycie czegoś, co nazywają kosmicznymi ratownikami. Kosmiczni ratownicy będą informować astronautów, kiedy niebezpieczne promieniowanie zbliża się w ich stronę. Jednym ze sposobów ochrony astronautów przed niebezpiecznym promieniowaniem jest zbudowanie grubej bariery materiałowej między nimi a promieniowaniem. Na Księżycu znajdują się surowce takie jak gleba, które można spiętrzyć na szczycie schronu, aby chronić ich przed promieniowaniem. Im większa bariera materiałowa tym większa ochrona, która jest zapewniona astronautom.

Rano astronauci żyjący i pracujący w kosmosie mają takie same potrzeby higieniczne jak ludzie na Ziemi. Myją włosy, myją zęby, golą się i chodzą do łazienki. Jednak ze względu na środowisko mikrograwitacji, astronauci dbają o siebie w inny sposób.
Ćwiczenia są ważną częścią codziennej rutyny dla astronautów, aby zapobiec utracie kości i mięśni. Astronauci ćwiczą średnio dwie godziny dziennie. Sprzęt, którego używają jest inny niż ten, którego używamy na Ziemi. Podniesienie 200 funtów na Ziemi może być dość trudne. Ale podnoszenie tego samego obiektu w przestrzeni kosmicznej byłoby znacznie łatwiejsze. Ze względu na mikrograwitację, ważyłby on tam znacznie mniej niż 200 funtów. Oznacza to, że sprzęt do ćwiczeń musi być specjalnie zaprojektowany do użytku w przestrzeni kosmicznej, aby astronauci otrzymali potrzebny trening.

Astronauci potrzebują przerwy od swoich napiętych harmonogramów. Popularną rozrywką jest po prostu wyglądanie przez okno. Astronauci często komentują swoją fascynację, gdy patrzą na wirującą pod nimi Ziemię z jej wieloma odcieniami i teksturami. Zachody i wschody słońca są również bardzo spektakularne, występują co 45 minut nad ziemską atmosferą.

W przypadku snu jest nieco inaczej. W kosmosie nie ma "góry" i "dołu", ale jest mikrograwitacja. Z tego powodu astronauci są w stanie nieważkości i mogą spać w dowolnej orientacji.