Celem misji jest zbudowanie samowystarczalnej stacji badawczej i stałego zakwaterowania dla czteroosobowej załogi na dnie krateru.

Przy wejściu znajduje się air Lock w którym znajdują się śluzy powietrzne kombinezonu Artemis, pompy powietrzne i zbiorniki. Część mieszkalna bazy składa się z 7 modułów i 5 z nich połączonych jest z halą główną:

• Dwa moduły sypialne (dla dwóch osób każdy) - prywatna przestrzeń dla astronautów i ich miejsce odpoczynku
• Szklarnia - plantacja i produkcja żywności
• Techniczne - urządzenie do odmrażania/elektrolizy, urządzenie chłodzące/grzejące
• AACM - pomieszczenie do przechowywania bioreaktorów do oczyszczania powietrza oraz zbiorników zawierających Tlen, Wodór i Wodę. Dodatkowo biomasa alg może być wykorzystana do produkcji żywności lub paliwa.
• Laboratorium - miejsce, w którym prowadzone są badania i eksperymenty.
• Personel - pomieszczenie gospodarcze
• Hala główna - mimo, że jest łącznikiem posiada również siłownię.

Miejsce, które wybraliśmy na naszą bazę to dno Shackletona - krateru na księżycowym biegunie południowym. Ze względu na surową pogodę i całkowitą ciemność, miejsce to stwarza unikalne warunki do dalszej eksploracji. Ponadto obecne badania wskazują na obecność wody w stanie stałym, co jest niezbędnym czynnikiem dla naszej misji. Przypuszczamy, że dno tego krateru może być również zróżnicowane geologicznie, co czyni go atrakcyjnym dla naukowców.

Astronauci na początku misji mają zamiar zamieszkać w Gwiezdnej Bazie. W tym momencie muszą przygotować bazę do zamieszkania. Budując bazę planujemy wykorzystać głównie zasoby Księżyca i autoprodukcję, aby zminimalizować konieczność zabierania wszystkiego z Ziemi. Moduły byłyby transportowane w częściach gotowych do natychmiastowego połączenia. Beton (główny materiał, którego użyjemy) będzie produkowany z regolitu księżycowego w hermetycznych pomieszczeniach oddzielonych od bazy. Będzie on osłaniał bazę, by nie zapaść się od promieniowania kosmicznego. Niektóre plastikowe części wewnątrz księżycowego obozu zostaną wyprodukowane za pomocą drukarki 3D. Ta metoda pozwoli nam zaoszczędzić na kosztach i wydrukować potrzebne części w razie jakiejkolwiek awarii. Następnie po pokryciu modułów betonem my astronauci pokryjemy bazę pyłem regolitu, aby dać bazie dodatkową osłonę.

Podczas misji astronauci są narażeni na promieniowanie kosmiczne. Rozwiązaniem tego problemu są betonowe osłony zbudowane z księżycowego regolitu, który ma cechę zatrzymywania promieniowania. Pomoże też gruba warstwa pylistego regolitu. Betonowa warstwa broni je również przed upałem i skrajnymi różnicami temperatur. Ponieważ bazę umieściliśmy na dnie krateru, istnieje niewielkie zagrożenie ze strony mikro meteorytów, ponieważ krawędzie krateru są wysokie. Aby zapobiec niedoborom światła słonecznego astronauci uzupełniali witaminę D.

Na początku, podczas przygotowywania modułów, używamy wody sprowadzonej z Ziemi, która jest niezbędna do funkcjonowania bazy. Później całkowicie przełączamy wodę wydobywaną z lodu pod powierzchnią. Do tego celu używamy specjalnego łazika. Zbiera on lód, by później odmrozić go w urządzeniu o nazwie Defroster, a następnie przechowywać w AACM. Mamy też system filtracji, który pozwala na ponowne wykorzystanie wody z modułów mieszkalnych. Podobnie jak na ISS chcemy maksymalnie oszczędzać wodę.

Do produkcji żywności zostanie wykorzystana metoda hydroponiki, w której nie ma potrzeby pobierania gleby z Ziemi. Rośliny będą rosły przy użyciu techniki Ebb and Flow, w której cenna woda pozostaje w obiegu. System ten jest wolny od ryzyka, tani i łatwy w utrzymaniu. Nawóz będzie produkowany samodzielnie z niezbędnych substancji lub później odzyskiwany z odchodów astronautów. Podłoże hodowlane będzie produkowane autonomicznie z mikro i makroelementów (m.in. K, P, N, S oraz Fe, Mn, B). Ze względu na swoją lekkość, jako drenaż zostanie użyty kermesit. Nasza hodowla składa się z 32 rzędów, dlatego możemy być samowystarczalni i zapewnić sobie zbilansowaną dietę wegańską. Jedynie witaminy takie jak B12 i D będą uzupełniane. Gdy algi urosną wystarczająco, będziemy mogli wykorzystać je jako dodatkowe pożywienie dla astronautów.

Energia elektryczna byłaby dostarczana dwoma metodami:
● Wodorowe ogniwa paliwowe. Woda jest zbierana i przechowywana w zbiornikach. Metodą elektrolizy rozkłada się na tlen i wodór. Przy udziale urządzenia do elektrolizy, jest on przekształcany w energię zasilającą ogniwa. Energia elektryczna z tych ogniw zapewni reaktorowi jądrowemu energię do pracy.
● Zainspirowani pomysłem NASA chcielibyśmy mieć mały reaktor jądrowy, który siedziałby z dala od bazy i przez długi czas dostarczałby do bazy prąd.

Aby oczyścić powietrze astroanuts będą używać AACM (Algae Air Cleaning Module) - moduł naszej bazy księżycowej wykorzystuje technologię zdolności wychwytywania CO2 przez algi, aby przekształcić go w czysty tlen i biomasę. Biomasa z tego modułu może być następnie przekształcona w nawozy dla alg, paliwo lub nawet żywność. Proces ten wykorzystuje fotosyntezę:
6CO2 + 6H2O + światło → C6H12O6 + 6O2
Problemem tego pomysłu jest wysokie zapotrzebowanie na energię, które można rozwiązać poprzez zastosowanie wodorowych ogniw paliwowych oraz reaktora jądrowego, który planujemy wykorzystać jako główne źródło energii. Cały ten system będzie znajdował się w osobnym module i będzie to główne źródło powietrza, którym oddychają astronauci.

Ponieważ proponujemy budowę obozu na dnie krateru Shackleton, głównym celem misji byłby rozwój naukowy i zdobycie wiedzy dla przyszłych misji. Kratery Księżyca pozostają niezbadane, dlatego badania astronautów mogą mieć ogromny wpływ na rozwój nauki. Chcielibyśmy zbadać potencjalną możliwość uzyskania korzyści z różnorodnych elementów geologicznych występujących w kraterach Księżyca. Dzięki pobraniu próbek możemy zebrać dane, które wcześniej były niedostępne. Misja byłaby świetną okazją do zbadania możliwości wykorzystania zasobów Księżyca w produkcji poza Ziemią. To także okazja do wypróbowania nowych technologii, takich jak małe reaktory jądrowe czy filtracja powietrza z alg.

Przez cały dzień przynajmniej jeden z astronautów musiałby być obudzony, by reagować na ewentualne alarmy. Aby tak się stało, każdy astronauta miałby swój plan przesunięty o około 2 godziny. Plan może ulec zmianie ze względu na specjalne potrzeby, ale o tym załoga bramowa poinformuje astronautów podczas okna komunikacyjnego. Plan na dzień powszedni (gdy baza działa) jest następujący:

O godzinie 7:00 budzą się astronauci. Swój poranek rozpoczynają od wykonania czynności higienicznych i zjedzenia śniadania. Następnie wykonują połowę swojego codziennego treningu na siłowni.

O 8:00 astronauci rozpoczną rutynową kontrolę bazy. Nie zajmie im to dużo czasu, gdyż komputery rozpoznają wszystkie potencjalne usterki. Po sprawdzeniu komputerów astronauci szybko obejrzą wszystkie urządzenia z osobna.

O godzinie 8:30 astronauci rozpoczną swoją pracę. Do wyboru jest wiele opcji (kilka przykładów):

• Moonwalk do zbierania lodu do odmrażacza.
• Badania naukowe w laboratorium lub poza mooncampem.
• Zewnętrzne pobieranie próbek.
• Pielęgnacja roślin/alg.
• Ewentualne reparacje.

O 14:00 astronauci będą mieli przerwę obiadową do 15:30. W tym czasie mogą robić co chcą.

O 15:30 astronauci rozpoczną drugi czas pracy.

O 18:00 astronauci otrzymają specjalne zadania i plan dnia następnego w związku z otwarciem okna komunikacyjnego (brama nie zawsze będzie nad ich głowami) W tym czasie astronauci będą kolejkować dane do wysłania przez kolejne okna komunikacyjne.

O 19:00 rozpoczyna się czas osobisty dla astronautów. Mogą oni robić co chcą, ale muszą odbyć drugą połowę treningu na siłowni wykonanego w tym czasie. Czas na sen zaczyna się o 22:00.