Główny korpus bazy będzie podzielony na cztery części. Pierwsza z nich to sypialnia, która podobnie jak zasoby wystarczy dla co najmniej 3 astronautów. Druga sekcja to rdzeń infrastruktury, magazyn żywności oraz wejście, połączone z obserwatorium, z którego będą prowadzone badania astronomiczne i astrofizyczne. Trzecia sekcja podzielona jest na podrozdziały: laboratorium chemiczne i punkt medyczny. Czwarta sekcja przeznaczona jest na plantacje i gadżety przetwarzające ścieki. Oddzielony od głównego budynku będzie magazyn energii, w którym będzie przechowywana energia słoneczna, dostarczana przez baterie słoneczne.

Najlepszą lokalizacją do budowy bazy księżycowej, wydaje się być księżycowy biegun południowy, który posiada ogromny zapas lodu wodnego i stosunkowo stabilną temperaturę powierzchni około 260 kelwinów (-13°C). To miejsce jest prawdopodobnie najważniejszym miejscem na Księżycu dla badań chemicznych, ponieważ znajduje się w pobliżu "zimnych pułapek", które są możliwym źródłem lodu wodnego i innych lotnych złóż.

Najbardziej ekonomicznym materiałem do budowy bazy byłby beton. Pierwsza warstwa budynku będzie zbudowana z betonu pobranego z Ziemi, a zewnętrzna będzie betonem księżycowym, który ochroni wnętrze przed promieniowaniem kosmicznym.
Zewnętrzne ściany bazy będą czarne, aby pochłonąć całe światło i pomóc w utrzymaniu względnego ciepła w siedlisku.

Astronauci będą musieli zmierzyć się z trzema głównymi źródłami zagrożeń na Księżycu: promieniowaniem, zmniejszoną grawitacją i regolitem. Promieniowanie jest najbardziej aktualnym problemem, jednak zmniejszona grawitacja jest również dobrze znanym zagrożeniem dla zdrowia. Podczas dłuższych misji na Księżycu astronauci będą musieli chronić się przed promieniowaniem, przykrywając swoje siedliska grubą warstwą betonu księżycowego (skały księżycowej).

Jeśli z bazy będzie korzystało trzech astronautów, a każdy z nich będzie pił 3 litry wody dziennie i zużywał 200 litrów do higieny i innych celów, to w ciągu miesiąca będą potrzebowali 5,27 metra sześciennego wody, a biorąc pod uwagę fakt, że obliczenia są wykonywane z maksymalnych możliwych liczb, baza będzie miała gadżety do recyklingu zużytej wody i raczej nie będą tam przebywać przez miesiąc, transport wody z tego miejsca nie będzie stanowił większego problemu.

Jeśli każdy z trzech astronautów będzie spożywał maksymalną ilość 3000 kalorii dziennie, to w ciągu miesiąca będzie potrzebował łącznie 270 000 kalorii. Aby to ująć, to 675 tabliczek najbardziej skoncentrowanej i wysokokalorycznej czekolady. Przetransportowanie tego, nie będzie stanowiło większego problemu. Kompleks naszej bazy zawiera również budynek plantacji, więc część z tych 270 000 kalorii będzie stanowić owoce i
warzywa. Część z nich będzie rosła na niewielkiej ilości gleby, która zostanie pobrana z Ziemi. Próba wyhodowania plantacji na glebie księżycowej jest jednym z głównych celów badań chemicznych, dlatego połowa nasion zostanie zasadzona na glebie księżycowej.

Najbardziej wydajnym sposobem zaopatrzenia bazy księżycowej w energię elektryczną wydają się być baterie słoneczne, ale biorąc pod uwagę położenie i punkt widzenia księżycowego bieguna południowego, z którego (w przeciwieństwie do punktu widzenia Ziemi) słońce "porusza się" po horyzoncie, a nie prostopadle do niego, będziemy potrzebowali pionowo rozmieszczonych baterii, które powinny generować 10kW na jednostkę (35 metrów kwadratowych).

Jeśli będziemy w stanie zebrać wystarczającą ilość księżycowego lodu wodnego i stopić go, stanie się on częścią rezerwy wody, jak również rezerwy tlenu, który będzie dostarczany poprzez elektrolizę. Ale na początek będziemy jeszcze potrzebowali pewnej rezerwy tlenu z Ziemi. Wodór, otrzymany w wyniku elektrolizy, może równie dobrze posłużyć w przyszłości jako paliwo.

Głównym celem tego obozu są badania astronomiczne, astrofizyczne i chemiczne. Ponieważ na Księżycu nie ma atmosfery, obserwacje astronomiczne są dzięki temu bardziej przejrzyste. Posiadanie obserwatorium astronomicznego na Księżycu może odegrać główną rolę w obserwacji ruchu najdalszych planet Układu Słonecznego, które nie są zgodne z mechaniką Newtona, lub są, ale są pod wpływem grawitacji czegoś nieznanego, co należy obserwować. Tak więc, zwiększy to naszą świadomość w zakresie natury rzeczy, znanych jako ciemna materia i ciemna energia. Badania chemiczne były jednym z głównych powodów wyboru księżycowego bieguna południowego jako lokalizacji bazy księżycowej, ponieważ, jak wspomniano wcześniej, jaskinie tej strony Księżyca mogą być największymi źródłami lodu wodnego i innych lotnych złóż.
Badanie tych substancji odegra dużą rolę w rozwoju samowystarczalnych baz na Księżycu w przyszłości.

Dzień w bazie księżycowej zaczyna się od 20-30 minutowego treningu i nietypowego śniadania, którym jest niewielka ilość wysokokalorycznego, suchego jedzenia. Bazę dzieli trzech astronautów: jeden z nich ma doktorat z chemii stosowanej, drugi z astrofizyki, a ostatni jest inżynierem. Inżynier zapewnia badaczom wsparcie techniczne, opiekuje się obserwatorium z zaawansowaną technologią, wysyła łaziki księżycowe do kraterów, aby pobrać próbki księżycowej gleby, lodu wodnego i innych materiałów organicznych. Chemik bada próbki, próbuje przekształcić je w niezawodne surowce i stworzyć optymalne środowisko dla roślin, które będą mogły rosnąć na niezwykłej księżycowej glebie. Astrofizyk obserwuje ruch najdalszych planet układu słonecznego i ich trudno przewidywalny ruch. Jego celem jest również poszukiwanie nieznanych jeszcze ciał niebieskich naszego układu słonecznego, przestrzeni międzygwiezdnej, a jeśli to możliwe - międzygalaktycznej. Mogą pić maksymalnie 3 litry wody dziennie i spożywać 3000 kalorii, które będą podzielone na trzy lub cztery posiłki, w zależności od ich własnej woli. Ich dzień pracy trwa 8 godzin, a żeby dobrze spędzić czas wolny, bazę zapewni im biblioteka w głównej części budynku.