Podstawa "Hermes", nazwana na cześć starożytnego greckiego boga posłańców i astronomii, reprezentuje nasze pragnienie rozpowszechnienia całej zdobytej dzięki niej wiedzy, związanej z Wszechświatem, wśród reszty Ludzkości.

Baza księżycowa będzie zasadniczo podzielona na dwa elementy: jeden zlokalizowany we wnętrzu góry Malapert i jeden na zewnątrz.

Po pierwsze, we wnętrzu góry znajdziemy pokoje astronautów, łazienki, siłownię, świetlicę, kawiarnię i pomieszczenie komunikacyjne. Tutaj również znajdziemy komory do przechowywania i filtrowania wody. Dodatkowo będzie też dostęp do magazynu, na żywność i inne materiały, który może posłużyć jako bunkier, w razie ewentualnych burz słonecznych.

Na skraju wnętrza góry można znaleźć ośrodki do badań i obserwacji, a także pomieszczenia do konwersji i przechowywania energii elektrycznej. Przy wejściu do bazy, pomiędzy tymi miejscami, będzie znajdował się niewielki przedział przeznaczony do filtracji kombinezonów astronautów w trakcie ich wchodzenia, tak aby zapobiec przedostawaniu się do powietrza bazy jakiegokolwiek księżycowego pyłu.

Po drugie, na zewnątrz znajdzie się kilka szklarni oraz punkt do lądowania i/lub startu. Na szczycie góry można znaleźć panele słoneczne, które zapewnią bazie energię elektryczną.

Baza zostanie zbudowana na biegunie południowym Księżyca, a dokładniej w rejonie góry Malapert. Region ten jest idealny, ponieważ jest wystawiony na działanie promieni słonecznych przez 90% roku, a więc nie jest tak podatny na duże dobowe wahania temperatury, jak inne regiony Księżyca, gdzie w bardzo krótkim czasie może się ona wahać od 100ºC do -150ºC. Kolejną zaletą jest to, że pozwala to na opłacalne wykorzystanie paneli słonecznych.

Ponadto góra ta znajduje się w pobliżu kraterów takich jak Shackleton, które są stale zacienione i obfitują w niezbędne zasoby naturalne, które mogą zagwarantować samowystarczalność bazy, jak lód i minerały. Oferuje również strategiczne miejsce do lądowania i obszar komunikacyjny, ponieważ Malapert jest widoczny z Księżyca i Shackletona.

Ze względu na cenę i zasięg odległości, początkowa misja ludzka byłaby niewskazana. Zamiast tego, zdecydowaliśmy się powierzyć pierwsze kroki odpornym robotom, które mogą być kontrolowane zdalnie z Ziemi i zbudować podstawową strukturę, która później przyjmie ludzkie ekspedycje. Struktura ta byłaby wykonana z aluminium, lekkiego, odpornego materiału, i przykryta (w razie potrzeby) 80-centymetrową warstwą regolitu, tak aby chronić bazę przed promieniowaniem.

W pierwszym etapie budowy, byłby robot, zdolny do kopania i budowania drukarki 3D, aby stworzyć odpowiednie materiały na Księżycu, wodę i mikroalgi, tak aby rozpocząć nawożenie gleby księżycowej, oraz panele słoneczne. Wszystkie procesy budowlane będą zdalnie monitorowane przez ludzi, a wykonywane przez roboty.

Druga faza składałaby się z ekspedycji ludzkiej, która przewoziłaby również materiały do budowy szklarni (konstrukcja, oświetlenie LED, itp...), wodę, nasiona, nawozy oraz system filtracji wody, w celu oczyszczenia lodu wydobytego z księżycowej gleby. Po zakończeniu tego procesu baza stanie się samowystarczalna.

Trzecia faza miałaby być poświęcona zadbaniu o ewentualne szczegóły techniczne związane z funkcjonalnością bazy oraz budowie obserwatorium, które dostarczy astronautom istotnych z naukowego punktu widzenia danych.

Czwarta i ostatnia faza to otwarcie struktury na gospodarkę światową, czyli dopuszczona będzie interwencja prywatnych funduszy, co będzie miało kluczowe znaczenie dla rozwoju księżycowego miasta.

Mówiąc o części bazy znajdującej się we wnętrzu góry, zagwarantowana jest już ochrona przed promieniowaniem i uderzeniami meteorytów, a także ekstremalnymi wahaniami temperatur, gdyż w jej wnętrzu są one stosunkowo stabilne (wahają się między -50ºC a -20ºC). 

Dodatkowo, ponieważ konieczne jest zagwarantowanie ochrony przed pyłem księżycowym, wysoce szkodliwym dla samopoczucia człowieka, powstanie komora wejściowa, w której pył będzie oddzielany od skafandrów astronautów, przy użyciu procesów elektromagnetycznych, a także system wentylacyjny wzdłuż bazy, który filtruje te cząstki z powietrza.

Początkowo woda musiałaby być przesyłana do bazy w workach, za pośrednictwem promów kosmicznych i pojazdów uzupełniających, takich jak te używane przez Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS). Ponieważ w przyszłości baza miałaby przeznaczenie komercyjne, w razie potrzeby mogłaby być zaopatrywana przez odwiedzające ją statki.
Dodatkowo w bazie zastosowano by system filtracji wody, podobny do tego, który znajduje się na ISS, pozwalający na recykling do 93% wody używanej w bazie, w tym odchodów astronautów. System ten składa się z filtrów, oczyszczaczy oraz destylatora w kształcie obracającej się beczki, tak aby wytworzyć większą grawitację, co pozwoli na lepsze oddzielenie wody od pozostałości.
Inną opcją jest wydobycie wody (lodu) z gleby księżycowej, której na biegunie południowym jest pod dostatkiem, przy użyciu kilku rodzajów technologii.

Podobnie jak w przypadku wody, w początkowej fazie żywność byłaby pozyskiwana głównie poprzez misje uzupełniające, które przewoziłyby odwodnione posiłki.
Jednakże żywność byłaby również, stopniowo, pozyskiwana głównie dzięki warzywom sadzonym w szklarniach hydroponicznych, ponieważ gleba księżycowa jest nieurodzajna. W tych szklarniach znajdowałyby się różne rodzaje sałat i kapusty, jak to się dzieje na ISS, ale z dodatkiem ziemniaków, grochu, a nawet soi, ze względu na wartości odżywcze tych warzyw. Dobrym rozwiązaniem byłaby też plantacja arbuza lub ogórka, ponieważ są one bardzo bogate w wodę (którą można by ponownie wykorzystać) i cukry. Rośliny byłyby narażone na promieniowanie emitowane przez lampy LED (zwłaszcza ze światła czerwonego).

Energia byłaby pozyskiwana głównie dzięki panelom słonecznym umieszczonym w pobliżu bazy, ponieważ teren, na którym się znajduje, jest stale narażony na promieniowanie słoneczne.
Byłaby ona jednocześnie pozyskiwana poprzez mikroalgi, z których następnie powstawałyby biopaliwa, przekształcane z lipidów pozyskiwanych z alg. Paliwa te mogłyby być wykorzystywane w generatorach specjalnie do nich przeznaczonych.
Część energii wyprodukowanej zarówno przez panele słoneczne jak i generatory byłaby przechowywana w akumulatorach i utrzymywana jako zapas na wypadek jakiejkolwiek sytuacji awaryjnej, jak np. usterki w systemie paneli słonecznych.
Ponadto w procesie elektrolizy wody, który byłby wykorzystywany przede wszystkim do produkcji tlenu, produktem ubocznym jest również wodór. Ten wodór, w "odwrotnej" procedurze chemicznej, reagowałby z tlenem, ponieważ ta reakcja generuje prąd.

W początkowej fazie, zanim baza stanie się całkowicie samowystarczalna, tlen byłby sprężany i przywożony na Księżyc z Ziemi.
Jedną z głównych procedur związanych z pozyskiwaniem tlenu byłaby wspomniana wcześniej elektroliza wody. W całej bazie znajdowałyby się systemy wentylacji i filtracji powietrza, które wychwytywałyby dwutlenek węgla i inne szkodliwe gazy, produkowane w mniejszych ilościach.
Ogród roślinny, podobnie jak mikroalgi, byłby niezawodnym źródłem tlenu, dzięki fotosyntezie tych organizmów, wychwytującej węgiel i uwalniającej pożądany gaz.
Dodatkowo księżycowa gleba jest bogata w tlen, gdyż każdy metr sześcienny regolitu zawiera go około 630 kg, co sprawia, że jego wydobycie z gleby jest wykonalne.
Wyprodukowany tlen byłby przechowywany w zbiornikach ciśnieniowych, zaprojektowanych w taki sposób, aby zminimalizować wszelkie wycieki gazu i monitorować wszystkie różnice ciśnień.

Głównym celem misji jest stworzenie samowystarczalnej bazy, która pozwoli na ustanowienie życia ludzkiego na Księżycu.

Dlatego studia i badania Księżyca i jego cech są kluczowe w rozwoju obiektów przeznaczonych do przestrzennego zamieszkania. Pod względem badań i przełomów naukowych baza pełniłaby jednocześnie funkcję obserwatorium przestrzennego, a w przyszłości mogłaby służyć jako miejsce poświęcone badaniu meteorytów, sprowadzonych z orbity na grunt księżycowy.

W znacznie późniejszej fazie misji baza mogłaby służyć jako stacja zaopatrzeniowa, wykorzystująca orbitalną stację dokującą, służącą jako otwarcie do eksploracji przestrzennej.

Dodatkowo, aby uzyskać wsparcie finansowe, należałoby dążyć do rozwoju turystyki kosmicznej oraz promować prywatyzację i komercjalizację niektórych elementów bazy księżycowej.

(Postanowiliśmy skupić się na codziennej rutynie kapitana, ponieważ ich działania byłyby najbardziej dokładne).

O 6:45 astronauci budzą się i mają 15 minut wolnego czasu na przygotowanie się do dnia. Następnie będą ćwiczyć swoją codzienną rutynę ćwiczeń fizycznych na siłowni do godziny 8, oszczędzając półtorej godziny na zadbanie o higienę, relaks i zjedzenie śniadania. W tym czasie kapitan omówi i zorganizuje wszystkim zadania na dany dzień. Od tego momentu rutyna każdego z nas różni się w zależności od tego, co zostało ustalone między członkami załogi.

Jednak dowódca zawsze zarezerwuje swój poranek na bardzo konkretne zadania, które zapewnią dobre samopoczucie i funkcjonowanie odpowiednio astronautów i bazy. Ocenią więc wydajność systemów wentylacyjnych i filtracyjnych, przeanalizują skład gazów w obozie i sprawdzą, czy są one na odpowiednim poziomie. Będą musieli również sprawdzić stan upraw, kompostu organicznego, nawadniania, temperatury i wilgotności w domkach dla roślin. Po tym powinni skontrolować systemy dedykowane do uzdatniania i recyklingu wody.

W czasie, który pozostał do lunchu, nadzorowaliby oni inne bieżące zadania, pomagając w razie potrzeby astronautom. O wpół do pierwszej zespół zje obiad, przygotowany przez wybrane rano osoby, i odpocznie.

Godzinę później wznawia się zadania, w które kapitan będzie teraz bezpośrednio ingerował. W ten sposób zajmą swój dzień misjami takimi jak badania naukowe, zbieranie danych i eksploracja powierzchni.

Między godziną 17:30 a 18:00, po zakończeniu swoich zadań, wszyscy członkowie załogi omówią między sobą wyniki każdego z nich oraz ewentualne trudności i przeszkody napotkane w ciągu dnia. Dowódca udzieli krótkich instrukcji na resztę popołudnia i następny dzień.

Do czasu kolacji kapitan będzie rejestrował wydarzenia dnia i inne bardziej szczegółowe informacje związane z mechanizmami bazy. Może je również zgłosić na Ziemię, jeśli warunki do komunikacji będą odpowiednie.

Po kolacji, która odbędzie się o 20:00, wszyscy będą mieli czas na relaks, podczas gdy dowódca dokona ostatniego przeglądu systemów wodnych, powietrznych i żywnościowych. Na koniec będą mieli również czas na odpoczynek, zadbanie o higienę osobistą i przygotowanie się do snu o 21:30.