Ons maan kamp balanceert veiligheid en technologische vooruitgang om een levensstijl te bereiken die gelijk of gelijk is aan die op aarde. Overal waar je je wendt vind je ongelooflijke, creatieve en ruime constructies voor verschillende toepassingen en doeleinden. Tussen zwervers, grote raketten, opslagtanks, boren en ruimteherstellingswerkplaatsen hebben we meer dan één taak te doen, en wordt het leven op de maan interessant.

Wij zijn niet bang voor experimenten of de vooruitgang van de technologie, want wij zijn onderzoekers en onstuitbare genieën. Wij hebben duidelijke scheidingen gemaakt en in elke plaats zijn er specifieke plaatsen om te bezoeken. Transport is ook belangrijk, we willen alle bewoonbare hoeken van de Maan kennen, we zijn van plan om ons daar te verplaatsen met koele en goed uitgeruste, energiezuinige mobieltjes.

We zullen allemaal experts zijn in iets en we zullen helpen ons project beetje bij beetje uit te breiden. We zullen uitvinden met moeren, metaal, randen en schroeven om de beste ervaring te bereiken voor de astronauten die ons maankamp zullen bewonen, zich comfortabel voelend, en ook vermaakt, zelfs als het een andere onbekende oppervlakte is.

Het is klein en compact, maar onze machines zijn dat niet. Iedereen kan ze gebruiken en bijdragen met wat hij weet, zonder de natuur die we vroeger in hoeveelheden hadden, te laten voor wat ze is, en hoeveel we nodig hebben. Onderzoek en uitvinding samengebracht op één plaats, dat is ons project

Dicht bij de maanpolen

Als we het over de maanevenaar hebben, hebben we het ook over het middelpunt van de maan. De belangrijkste nadelen zijn dan de hoge temperaturen en de ondraaglijke hitte voor de mens zonder de nodige bescherming. Maar als we bedenken dat een van onze grootste energie-inputs afkomstig is van zonlicht, is het zinvol om ons daar te vestigen met de reeds genomen voorzorgsmaatregelen. 

Dit is te zien in verschillende van de voorzieningen; beveiligd met tralies die de warmte afvoeren en de binnenruimte op een temperatuur houden die geschikt is voor frequent gebruik. Daarnaast is er een put van enkele meters diep met water om de omgeving te reguleren. 

Wij geven de voorkeur aan materiaal van grotere dikte of hardheid. Wij kunnen onder hen aluminium, metaal en ijzer rekenen als de meest gebruikte omdat, hoewel in ons kamp er eerder minder capsule kamers zijn dan verwacht voor rust, het ook waar is dat de eerste groepen om zich te vestigen beperkt zullen zijn en van weinig drukte dus geven wij voorrang aan die faciliteiten die een echt voordeel vertegenwoordigen. Die niet alleen voor ons bestemd zijn, plaatsen om onze transporten en hulpmiddelen op te slaan, alsook één gewijd aan de herstelling veroorzaakt door onvoorziene situaties, het overwinnen van de vijandigheid van de omgeving.

We keren terug naar de hierboven genoemde put. Hij wordt gekoeld door ondergrondse ijscontainers en tegen straling beschermd door speciaal glas dat zich enkele meters boven het oppervlak van de maanbodem bevindt. Niemand heeft rechtstreeks toegang tot deze ruimte, want zij is autonoom en discreet verspreid over het terrein.

De manier waarop het ijswater daar komt is door het gebruik van onze drukboormachines, die het gesteente samen met het ijs verhitten, en dan wordt het naar het heiligdom geleid waar het als drinkwater wordt behandeld en dan naar de bron wordt gestuurd om te worden geconsumeerd.

We doen ons best om elke astronaut en mede-astronaut bewust te maken van het verbouwen van hun eigen voedsel. Zo delen we een capsule die alle kamers gemeen hebben, waar ze kunnen planten wat ze nodig achten en wat ze van de aarde hebben kunnen verzamelen. Het is waar, de meeste zijn zaden om te besproeien, want onze arme planten, reeds gekweekt, verdragen noch de temperaturen noch de beperkte aanwezigheid van zuurstof. De plaats waar zij zich bevinden moet dus voortdurend van dit laatste worden voorzien, zodat de groei en de natuurlijke processen een normaal en evolutionair verloop kennen. Groenten en fruit vervangen voorgekookte en bewerkte voedingsmiddelen.

De grote panelen die over het kamp verspreid liggen en ook in onze beste machines zijn ingebouwd, geven een idee van waar de energie vandaan komt om goed te functioneren. Maar het is niet alleen licht of zonne-energie, ook zal, zodra de grote waterput voldoende wordt gevoed, de mogelijkheid worden overwogen om hydraulische energie, afkomstig van werk en water, te gebruiken.

Zelfs zonder enige modus te onderschatten, kan de stoom die wordt opgewekt door de omzetting van waterijs in zijn vloeibare toestand, kracht en dynamiek geven aan bepaalde transporten zoals in het verleden. Uiteraard zou deze methode worden gebruikt voor eenvoudiger taken.

Onze gewassen zullen niet alleen voedsel opleveren, maar ook de zuurstof die we zo wanhopig zoeken. Een proces dat net zo lang duurt als het leven van de organismen zelf. We beginnen in die gemeenschappelijke ruimte die aan hen is gewijd als een eerste zuurstofafvoer, ingesloten door omsloten paden naar de rest van de kamers.

Met een bijna industrieel uiterlijk is er niets beter voor onze bescherming dan de veiligheid van de installaties. Ze worden gedomineerd door materialen die bestand zijn tegen onvermoede temperaturen, bijtende regens en zelfs tektonische bewegingen vanuit het centrum van de maan in een poging ons op te slokken. Een hypothetisch catastrofaal hoofdstuk waarvan we hopen dat het niet zal gebeuren.

Fictie is op dit punt niet zo ver van de werkelijkheid dat het niet te ver gezocht is dat wij transporten creëren die zichzelf kunnen beschermen tegen ondenkbare schade. Robotarmen, lasers, radiogestuurde antennes en nabijheidssensoren zijn onze favoriete elementen

Ik open mijn ogen en alles is donker, de radiocommunicator aan mijn zijde maakte me wakker. Het was mijn vriend, die me vertelde dat hij was opgesloten in een lanceerraket terwijl hij de overgebleven brandstof eruit aan het halen was. Ik stond snel op van de bank omdat ik in slaap was gevallen, zette mijn beschermende helm op tegen micrometeoroïden of ongelukken, en ging naar buiten om mijn vriend te helpen.

Mijn rover heeft een antenne die communiceert met de antennes van de andere astronauten waardoor ik de locatie van mijn vriend weet. Het lijkt een tragische episode want iedereen slaapt en ik ben nu de enige. De zonnepanelen zijn tenminste opgeladen dus als we zonder stroom komen te zitten nadat we hem gered hebben kunnen we hier weer opladen. Ik vraag me af hoe hij in die raket terecht is gekomen.