Ons Maankamp is ontworpen om in de komende jaren gebouwd te worden - niet zo ver in de toekomst, daarom zijn er geen futuristische dingen in verwerkt die nog niet ontdekt zijn. We hebben ronde randen gebruikt, omdat het gebouw dan minder weerstand heeft tegen de zonnewind. Bovendien zullen de stralingselementen op de Maan niet op het oppervlak van de hub neerslaan. Onze hub heeft inderdaad een luchtsluis. Zonder luchtsluis zal de hub decompressie ondergaan en is er geen mogelijkheid om te ademen. Het is een noodzaak. De inwoners zijn wetenschappers die onderzoek doen naar toekomstige nederzettingen.

Dicht bij de Maanpolen

We hebben gekozen voor de maanpolen. We zullen water uit de gletsjers op de polen gebruiken en er is genoeg zonne-energie voor onze zonnepanelen. De slechte communicatie met de aarde, waarvan bekend is dat deze zich op deze locatie bevindt, lossen we op met een satelliet in een baan om de aarde, die het signaal versterkt zodat het beschikbaar is vanaf de aarde. Waarom niet op andere locaties?

Shackleton krater - te veel schaduw, geen functies van zonnepanelen

Verre kant van de maan - geen signaal
Dicht bij de maanevenaar - minimaal water en problemen met zonnestraling Lavabuizen - geen zicht op maanoppervlak.

We gebruiken poolgletsjers. We ontginnen ijs door gebruik te maken van autonome boren en zonnestraling (via zonnespiegels) om vloeibaar water uit ijs te halen, het water wordt gefilterd door actieve kool en opgeslagen in een watertank. Het gebruikte water wordt gerecycled. Het afvalwater van menselijk gebruik wordt naar groeikamers geleid voor het kweken van groenten. De planten fungeren als zuiveraars voor drinkwater. Het water dat verdampt uit de planten laat condensaat achter op de bovenste folie van de groeikamer. De druppels worden opgevangen door het buizensysteem en weer gebruikt als drinkwater voor de mens.

De astronauten zullen zichzelf van voedsel voorzien door groenten, aardappelen en gewassen te planten in groeikamers. Voor de teelt van de planten wordt compost uit de composteerbak (recycler van organisch materiaal) en afvalwater gebruikt. Een deel van het voedsel (supervoeding met een hoge voedingswaarde) komt van de aarde.

De energie wordt geleverd door de verstelbare zonnepanelen in de buurt van de naaf, die draaien op basis van de zonnestraling. De zonnepanelen zijn uitgerust met sensoren die de zonnestraling meten en de beweging van de panelen regelen voor een zo efficiënt mogelijke energieopbrengst. De motoren gebruiken waterstof gemaakt van gletsjerwater.

We hebben een oxygenator - de apparatuur die zuurstof genereert uit maansteen door middel van elektrolyse. Een ander deel van de zuurstof wordt geproduceerd door fotosynthese van de planten in de groeikamer.

Onze hub heeft meerlaagse muren. Het onderste deel van de hub bevindt zich onder de grond voor een stevige kelder en betere bescherming. We hebben meerlaagse wanden van koolstofvezel. Als isolatie om temperatuurextremen te vermijden gebruiken we glasvezel tussen de koolstofvezellagen. De bovenste laag aan de oppervlakte is een harde laag gemaakt van regolith.

De astronauten worden beschermd tegen straling door regolith. Ze zullen ondergronds slapen omdat daar meer bescherming is.

De hub zal zich op een heuvel bevinden, waardoor het gevaar van vallende asteroïden afneemt. De hub wordt voorzien van meetapparatuur voor de activiteit van asteroïden.

We zijn ons bewust van de problemen om een maankolonie te bouwen. Met de bronnen die we nu hebben is het niet mogelijk. Daarom hebben we ons maankamp ontworpen om de hub te zijn voor de eerste wetenschappers/astronauten, die de maanomstandigheden zullen analyseren voor toekomstige ontwikkeling.

Na het ontwaken zal de astronaut zijn persoonlijke hygiëne doen, de apparaten controleren en de planten in de groeikamer verzorgen. Hij zal de zonnepanelen stofvrij maken. Hij eet van zijn eigen bronnen - van de aarde of zelf geplant. Hij doet onderzoek en experimenten en stuurt rapporten naar de aarde.