Ons project heet B-612 omdat het genoemd is naar de asteroïde waar de Kleine Prins uit de gelijknamige roman samen met zijn roos woont. En het is precies dankzij deze roos, gevangen in een glazen stolp, dat astronauten worden voorgesteld, want de bloem leeft dankzij de bescherming die dit glas haar biedt, net als astronauten die een maankamp nodig hebben om in te wonen. Ook reist de hoofdpersoon in het boek heel vaak door de ruimte, maar hij komt altijd weer thuis, waar de roos op hem wacht. Dit is een metafoor die laat zien wat kosmonauten doen: ze zijn altijd op zoek en ontdekken nieuwe mogelijkheden om het leven op aarde beter te maken.
Het belangrijkste punt van ons project is juist om astronauten de mogelijkheid te geven langer te overleven, zodat zij een groter aantal ontdekkingen kunnen doen op het maankamp over onze natuurlijke satelliet.

De krater Clavius, gelegen in de ruige zuidelijke hooglanden van de Maan, is volgens ons de beste plaats om ons Maankamp te bouwen, en daar zijn verschillende redenen voor. Allereerst zijn er veel wetenschappelijke ontdekkingen die veel ijs, zuurstof, ijzer en siliconen aantonen. En dan is er nog de positie van de krater, want die wordt verlicht door de zon en ligt het dichtst bij onze planeet, zodat er een gemakkelijkere route is en een betere communicatie met de basis op aarde. Niettemin is de gebruikelijke temperatuur van -50°C tot 0°C, wat een heerlijk klimaat is, gezien de normale temperatuur van elk ander deel van de maan.

Wat de materialen betreft, gebruiken we regoliet, maanstof dat op het oppervlak van de satelliet te vinden is en, samen met het regoliet, de urine van de astronauten om cement te vormen. Met behulp van de 3D-printer maken we de basis.
De ramen of deuren zijn van aluminium uit de aarde.
In plaats van aluminium zouden we ook titanium kunnen gebruiken, dat erg lijkt op aluminium met dezelfde eigenschappen: het is goedkoop, licht, resistent en gemakkelijk te monteren.
Gespecialiseerde robots zullen worden gebruikt om alle stukken in elkaar te zetten, terwijl het externe deel zal worden gerealiseerd via de 3D-printer om een sterke barrière te creëren met als doel de astronauten te beschermen tegen de val van meteorieten en temperatuurschommelingen.
Bovendien zullen aan de buitenkant van de hele structuur anti-zonnepanelen worden geplaatst die via een omvormingsproces dat vergelijkbaar is met dat van de fotovoltaïsche panelen, energie moeten produceren; maar dit is slechts ons project: het moet nog worden aangetoond. Wij stellen voor de panelen te stratificeren en niet te vergrendelen zodat zij de hele structuur beter kunnen beschermen.

We zijn ons terdege bewust van het risico dat astronauten lopen, en daarom hebben we bedacht om de structuur te bouwen met zeer dikke wanden, zodat ze een enorme bescherming kunnen bieden. Het materiaal dat we gaan gebruiken is de regoliet, die gemakkelijk te vinden en te gebruiken is.

Zoals we al eerder zeiden, zullen we water uit smeltend ijs halen via zonnepanelen die een stof, capsaicina genaamd, bevatten die ze effectiever kan maken. Deze actie zal worden gevolgd door een zuiveringsproces. Voor dit laatste onderdeel zal het gebruik van microalgen, zoals de Chlorella Vulgaris, een centraal onderdeel worden om een efficiëntere cyclus van waterhergebruik te maken. Om er zeker van te zijn dat men schoon en zuiver water drinkt, zullen bovendien zuiveringsinstallaties worden geïnstalleerd.

Een van de hoofdpunten van dit project is het gebruik van een hydrocultuursysteem, een idee dat erin bestaat planten te kweken die gebruik maken van een voedingsrijke oplossing op waterbasis. Volgens dit concept is een aquaponics-systeem zeker iets dat we met vissen zouden kunnen gebruiken. In beide projecten zullen blauwe en rode LED's met een hoge frequentie zeer belangrijk zijn. Ook komt er een hi-tech kas om de astronauten te voorzien van vers fruit, groenten en geneeskrachtige kruiden, zoals de "aziatische centella" en de "iperico".

Elektrische energie is zo belangrijk voor elke ruimtebasis, en de onze zal worden geleverd door verschillende elektromechanische generatoren en door "capsaïcine" zonnepanelen. Deze zullen onmiddellijk worden geïnstalleerd wanneer we op de maan landen, omdat ze een fundamenteel onderdeel van dit project zijn. Omdat we niet het risico willen lopen om zonder energie te zitten, zullen we zeker wat bronnen van de aarde hebben.

We halen zuurstof uit maanregoliet (via het Roxy-project) en elektrolyse uit vuil water. Daarnaast gebruiken we kooldioxide om schone lucht te maken. Voor dit laatste idee moeten we luchtbevochtigers gebruiken om de lucht extra schoon te maken. Ook in dit geval gebruiken we "chlorella vulgaris", dat belangrijke eigenschappen heeft voor het reinigen van lucht. We kunnen ook stikstof halen uit rottende planten en menselijke uitwerpselen.

Zoals gezegd is het hoofddoel van dit Maankamp het vergroten en verbeteren van wetenschappelijk onderzoek, omdat wij geloven dat verdere onderzoeken essentieel zijn om nieuwe materialen, levende wezens enzovoort te ontdekken. Een ander doel zou kunnen zijn de ruimtebasis te gebruiken als uitvalsbasis voor verder ruimteonderzoek naar Mars en andere planeten.

Een typische 24-uurs dag begint om 06.30 uur, met een zelfhygiënekuur van elke astronaut, training en ontbijt. Om 08.00 uur beginnen ze te werken, ieder in zijn eigen gebied. Om ongeveer 01.00 uur hebben ze hun lunch, gevolgd door andere werkuren.
Voordat ze om 19.30 uur gaan eten, zijn er nog twee uur training gepland; daarna kunnen ze zich wijden aan wat ze het leukst vinden: FacetIjden met hun geliefden, hobby's, of zelfs gewoon een film kijken. Wat dit betreft, raden wij aan om voor het slapen gaan naar muziek op 432 Hz te luisteren, omdat dit hen helpt te ontspannen, aangezien astronauten minstens 8 en een half uur slaap nodig hebben.
Dus gaan ze om 22.00 uur slapen.