Sinds de oudste tijden vraagt de mens zich af "Wat is daarbuiten?". Natuurlijk wisten ze van het bestaan van wat wij tegenwoordig "Maan" noemen. In feite werd de maan gebruikt om de maanden te meten, en zo kreeg het zijn naam, van het woord mōnaeen oud Engels woord uit de middeleeuwen. Mōna deelt zijn oorsprong met de Latijnse woorden metriwat meten betekent, en mensiswat maand betekent. Maar laten we de zaak niet vertroebelen en terugkeren naar het hoofdonderwerp. Mensen zijn van nature nieuwsgierige en zogenaamd intelligente wezens. En zo begon het onderzoek. Dat brengt ons bij juli 1969, de eerste bemande missie om op de maan te landen.

Snel vooruit naar het heden en naar ons Maankamp project. Onze basis, gelegen in de Shackleton-krater, is zo ontworpen dat hij gemakkelijk kan worden opgebouwd en uitgebreid. De hoofdstructuur bestaat uit drie verdiepingen, elk bestaande uit meerdere zeshoekige cellen naast elkaar - cellen die kunnen worden gestapeld en aan elkaar gekoppeld. Een prachtige glazen koepel omringt het geheel. We hebben een kas, evenals onze trouwe zwervers. Het hoofddoel van dit project is te bewijzen dat het mogelijk is een fatsoenlijk en comfortabel leven op de maan te leiden.

De plaats van de basis is natuurlijk zeer belangrijk. Er zijn talrijke variabelen waarmee rekening moet worden gehouden bij de beslissing waar hij wordt gebouwd. Onze doelen waren de efficiëntie en de veiligheid van de astronauten. Aangezien een krater meer bescherming biedt, ligt de onze daar. Meer bepaald op de zuidpool, nabij het centrum van de Shackleton-krater. De randen ervan zijn langdurig verlicht, wat nuttige energie kan opleveren voor onze zonnepanelen.

De basis is gemaakt van 3D-geprinte cellen, die maangrond als grondstof hebben. Deze kunnen gemakkelijk worden gedragen en in elkaar worden gezet. De inspiratie voor de zeshoekige vorm was de structuur van een honingraat, maar hoe komt het dat we daarvoor gekozen hebben? Ten eerste is het een van de sterkste vormen, die veel gewicht kan dragen. Ten tweede is hij ongelooflijk efficiënt. Er is immers een reden voor zijn overwicht in de natuur en u hebt waarschijnlijk gehoord van het wiskundig bewezen Honingraat-conject.

Er is een dikke S-glazen buitenkoepel die de kamers, kas, O2- en H2O-tanks beschermt, gebouwd door autonome machines. Er is altijd minstens één wakker bemanningslid, en alles wordt altijd nauwlettend in de gaten gehouden. Ook al het onderhoud gebeurt autonoom. In geval van een inbreuk zijn er veiligheidsprotocollen.

"Duizenden hebben geleefd zonder liefde, niet één zonder water", schreef W.H. Auden in zijn gedicht "First Things First". Mensen kunnen ongeveer drie dagen zonder water, hoewel zelfs een hele dag onaangenaam zou zijn en niet iets waaraan we onze bemanning ooit zouden willen blootstellen. Water van de aarde halen is echter geen realistische optie voor de hele duur van de missie. Dus hebben we een oplossing bedacht. Wetenschappers beweren dat er bevroren water is in de kraters van de maan, waar onze basis zich bevindt. Er is een kleine afstand tussen de waterbron en ons kamp. Tenslotte zullen we het water uit urine, zweet en lucht hergebruiken.

Wat het voedsel betreft, zullen de astronauten zich tijdens de eerste stadia van onze vestiging tevreden moeten stellen met het astronautenvoedsel dat zij hebben gekregen. Maar geen nood, zodra ze genoeg zuurstof hebben, kunnen ze in hun eigen kas planten en algen kweken, te beginnen met de zeer voedzame Chlorella Vulgaris. Chlorella is een soort microalg die veel vitaminen, antioxidanten, vezels en eiwitten levert. Natuurlijk is het slechts een supplement, en kan het niet het enige zijn dat we kweken. In geval van nood is er altijd reservevoedsel in onze opslag. Misschien kunnen we in de nabije toekomst een echt ecosysteem op de maan vestigen.

De zonnepanelen rond de basis gebruiken zonlicht als energiebron om gelijkstroom op te wekken. Uiteraard doen ze dat alleen overdag. Om 's nachts van de elektriciteit te kunnen profiteren, laden de zonnepanelen overdag enkele batterijen op. We kunnen ook maanregoliet gebruiken om warmte op te slaan.

Een van onze basisbehoeften is lucht. Om de astronauten te kunnen laten ademen is ongeveer 78% stikstof en 20% zuurstof nodig. In het begin zullen ze de perslucht moeten gebruiken die ze van de aarde meebrengen, maar dat is veel te duur voor de rest van het gebruik van de nederzetting. Waterstof kan worden gevonden in het ijs in diepe kraters, en dan worden gebruikt voor de elektrolyse van water om zuurstof te verkrijgen. De eerder genoemde Chlorella zou ook gebruikt kunnen worden voor de productie van O2.

Zoals we in de beschrijving van het project al kort aangaven, zijn onze belangrijkste doelen om aan te tonen dat mensen daadwerkelijk een leven lang op de aardse satelliet kunnen doorbrengen, en om wetenschappelijk onderzoek te vergemakkelijken. En als het resultaat gunstig is, kunnen we alleen maar Neil Armstrong citeren: "That's one small step for man, one giant leap for mankind."

Het is belangrijk dat het programma van de astronauten goed georganiseerd is, zodat ze zowel hun taken kunnen uitvoeren als kunnen rusten. Ook al is het vrij flexibel, ze mogen hun verantwoordelijkheden niet over het hoofd zien - niet overslapen of te laat op het werk komen.

De gezondheid van onze bemanning heeft de hoogste prioriteit, en daarom moeten we rekening houden met het volgende: gereguleerde maaltijden, een slaapschema, fysieke training, en diverse activiteiten om hun moreel en mentaal welzijn op peil te houden.

De astronauten krijgen drie maaltijden per 24 uur. De hoeveelheid en de voedingswaarde zullen vanaf het begin zorgvuldig worden vastgesteld. Fysieke training is ook heel belangrijk. De lage zwaartekracht brengt het risico van bot- en spierverlies met zich mee, en daarom moet een volledige lichaamstraining deel uitmaken van hun routine. De bemanningsleden kunnen in hun pauzes ook in de sportschool trainen, maar dat is niet de enige beschikbare activiteit. In hun vrije tijd kunnen ze bijvoorbeeld boeken lezen, naar muziek luisteren of films kijken. Ze hebben ook een paar bordspellen beschikbaar en ze kunnen samen tijd doorbrengen zoals elke vriendengroep zou doen.

Soms kunnen ze dagen vrij nemen, maar over het algemeen moeten ze per 24 uur ongeveer 8 uur werken, met kleine pauzes van tien minuten in die tijd, en ongeveer 8-9 uur slapen. Het is belangrijk dat er steeds minstens één, liefst twee astronauten wakker zijn, zodat zij de anderen kunnen waarschuwen in geval van een crisis.