[42]

Bij het ontwerpen van ons maankamp hebben we ons vooral geconcentreerd op het functionele ontwerp. Het hoofdgedeelte bestaat uit 4 delen. Elk deel zou op aarde worden gebouwd en naar de maan worden vervoerd, waar het snel in elkaar zou worden gezet en de basis in één dag gebruiksklaar zou zijn. In het midden van de basis zou een kas komen waar groente en fruit zouden groeien. Het zou de basis zijn van het dieet van de astronaut. Het water zou worden gewonnen uit het poolijs. Uit het water zou ook de zuurstof worden gemaakt Zonnepanelen zouden elektriciteit opwekken omdat ze zeer goedkoop en doeltreffend zijn. Bij de basis zou een landingsplaats zijn voor raketten en een antenne voor communicatie. Tot slot zou er een 3D-printer komen waar de astronauten alles kunnen maken wat ze nodig hebben. Het hele complex zou maximaal vier astronauten kunnen herbergen.

We willen onze basis op de Zuidpool bouwen omdat er in kraters water zit in de vorm van ijs. We kunnen het gemakkelijk aanboren en verwerken. We zouden de basis echter niet in een krater bouwen omdat er in kraters geen licht is en het licht is essentieel voor onze planten en zonnepanelen die elektriciteit produceren. We zouden hem bij de Shackleton-krater bouwen omdat daar ongeveer 200 aarddagen zonlicht is. Ook weten we dat een gat boren in het maanoppervlak niet leuk en gemakkelijk is, daarom bouwen we het op het oppervlak.

Onze basis is heel gemakkelijk te bouwen. Hij bestaat uit vier delen. Elk van de delen wordt op aarde gemaakt en dan naar de maan vervoerd. Binnenin de delen is er zuurstof en een normale atmosfeer. De delen worden aan beide zijden afgesloten, zodat er niets in of uit kan. Wanneer alle onderdelen en de connectoren die de onderdelen verbinden op de maan zijn, komen er astronauten aan met een rover. Met behulp van de rover zouden zij de vier delen met elkaar verbinden en het geheel verzegelen met behulp van de verbindingsstukken, zodat er niets in of uit kan. Dan kunnen ze door de ingang naar binnen gaan, de decompressiekamer gebruiken en elk deel ontzegelen zodat het hele lichaam toegankelijk wordt. Panelen en andere onderdelen zouden door andere raketten worden gebracht. Bovendien zou er een 3D-printer zijn, zodat de astronauten bijna alles zouden kunnen printen.

We zouden water verzamelen door ijs van het oppervlak in een krater te boren. Een astronaut zou met een boor of een rover met een boor het ijs verzamelen. Het ijs zou worden gesmolten en via een opening in een filter in de basis worden gepompt. Vanuit de filter zou het naar de wateropslag gaan. We zouden ook water uit de lucht opvangen, zodat we het zelfs zouden ontvochtigen. Al het water in de basis zou worden gerecycled, zodat astronauten niet vaak naar het ijs hoeven te boren.

In het centrum van onze Moon camp hebben we een kas, waar astronauten aardappelen en andere voedingsplanten zouden kunnen planten. De planten zouden worden bewaterd met het water dat door een automatisch systeem uit het ijs wordt opgevangen. Omdat er veel vragen zijn over maangrond, zouden we die eerst testen en in de serre normale aardgrond gebruiken. Als we weten hoe we de maangrond veilig kunnen gebruiken, zullen we die gebruiken. Ook zouden we bestuderen of we menselijk afval als meststof kunnen gebruiken. Ander voedsel zou van de aarde worden gestuurd en het zou voornamelijk voedsel in blik zijn.

Om de basis te laten draaien is veel elektriciteit nodig, maar zonnepanelen kunnen die leveren. Een zeer belangrijk onderdeel van ons energienetwerk zouden de batterijen zijn. We zouden batterijen gebruiken die relatief klein zijn, maar zeer effectief, wat betekent dat ze een enorme hoeveelheid energie kunnen opslaan. Het is ongeveer 165 dagen donker op de plaats waar wij onze basis zouden bouwen. Als één batterij het station 7 dagen van energie kan voorzien, hebben we 23 batterijen nodig, wat niet veel is. De basis zou waarschijnlijk in een energiezuinige modus moeten werken tijdens het donkere seizoen.

We gebruiken elektrolyse om zuurstof en waterstof te scheiden van het water dat we verzamelen. De zuurstof zou in de basis worden gepompt en de waterstof zou kunnen worden gebruikt om raketbrandstof te maken. De zuurstof zou ook worden gerecycled. De atmosfeer kan niet alleen van zuurstof worden gemaakt, dus zouden andere gassen, zoals stikstof, van de aarde worden aangevoerd.

[54]

De eerste lijn van bescherming is een functioneel life support systeem. We zouden ervoor zorgen dat het de hele tijd goed functioneert. Het tweede deel is de verdediging tegen kleine deeltjes zoals mini-asteroïden of vliegende stenen. Dat wordt bedekt met duurzame en sterke materialen. We hebben ons laten inspireren door het ISS en daarom zouden we een dikke laag aluminium gebruiken om de basis te beschermen. En het derde deel is het gevaar van grote asteroïden. Het is erg moeilijk om je daartegen te verdedigen. Het eerste wat we zouden moeten hebben is een complex systeem van sensoren en satellieten die de astronauten snel genoeg waarschuwen voor een naderend gevaar om te kunnen reageren. Dan zou er een protocol zijn van stappen die zouden moeten plaatsvinden, maar in het kort, astronauten zouden de belangrijkste dingen krijgen en ze zouden een noodraket gebruiken die hen naar de Aarde zou brengen.

Een dag van een astronaut zou elke dag een beetje anders zijn, maar er zou een protocol zijn voor elke dag met de belangrijkste dingen om te doen. Het eerste wat na het ontwaken zou gebeuren is de controle van alle systemen, voornamelijk het levensondersteunende systeem zoals zonnepanelen, waterfilter, zuurstofproducent, enz. Daarna krijgen de astronauten een ontbijt dat bestaat uit voedingsmiddelen. Daarna zou elke astronaut zijn werk doen op basis van zijn specialisatie. Een bioloog werkt in de kas of doet experimenten met planten. Een fysicus zou zijn experimenten doen en andere wetenschappers ook. Na het ochtendblok met experimenten zou er lunch zijn. Na de lunch is er tijd voor ontspanning en training, want zoals bekend moeten astronauten in de ruimte trainen. In de middag zouden de astronauten naar buiten gaan en daar wat experimenten doen. Buiten zouden ze ijs kunnen gaan boren voor water, de zonnepanelen stofvrij maken, het oppervlak van de basis verzorgen, de basis van buitenaf repareren, het oppervlak verkennen of andere activiteiten. Tenminste één astronaut zou binnen moeten blijven voor de veiligheid. Na de time-out en andere experimenten zouden ze wat persoonlijke tijd hebben om te studeren of te trainen. Daarna zou nog een systeemcontrole volgen. Het systeem zou opnieuw gecontroleerd worden zoals 's morgens. Tijdens de nacht zouden de astronauten voor veiligheidsdoeleinden weer een bewaker inschakelen. De bewaker zou communiceren met de aarde, resultaten delen en ervoor zorgen dat alles naar behoren werkt. Elke astronaut zou 8 uur slaap krijgen.