Van wat we ons kunnen herinneren, waren we altijd al gefascineerd door de ruimte. Alle onbekende planeten prikkelen onze nieuwsgierigheid, waardoor we constant op zoek zijn naar informatie over deze planeten. Toen we de wedstrijd zagen, moesten we meteen denken aan hoe een astronaut op de maan zou kunnen leven. Zelfs de woorden zijn magisch: astronaut, sterren, maan, ruimte. We proberen te denken als astronauten; we proberen dus te zien wat we nodig hebben om te overleven op de maan. Waar zouden we verblijven, wat zouden we eten en hoe zouden we daar in het algemeen leven, want een groot probleem is het gebrek aan belangrijke materialen zoals zuurstof en water. Het probleem van de zuurstof is heel belangrijk omdat astronauten moeten kunnen ademen. Bovendien moeten astronauten ijs vinden op de maan om water te hebben voor hun gebruik, maar ook voor de groei van hun planten. Daarom ontwerpen we een broeikas in het maankamp. We ontwerpen ook veel zonnepanelen in onze basis omdat energie verplicht is voor de astronauten. We ontwerpen ons kamp met in gedachten dat het een zelfvoorzienende basis moet zijn en ook een goede basis voor toekomstige missies.

Shackleton krater

We besluiten om ons maankamp dicht bij de Skakleton krater te bouwen omdat de pieken langs de rand van de krater bijna continu aan zonlicht worden blootgesteld. Daarom zal de basis werken op elektriciteit via de zonnepanelen zonder dat er batterijen nodig zijn. Wetenschappers ontdekten ook dat in de Shakleton krater grotere hoeveelheden waterstof voorkomen, wat duidt op de aanwezigheid van waterijs. Astronauten zullen het waterijs smelten omdat planten het nodig hebben en natuurlijk voor hun persoonlijk gebruik en hygiëne.

De Shakleton krater is heel belangrijk voor onze basis. Deze plek baadt ongeveer 200 aardse dagen in het zonlicht met constante verlichting. Daarom leveren de zonnepanelen bijna constant elektriciteit aan de basis. Printers met 3D-technologie zullen de gebouwen printen met aarde van de maanbodem. De gebouwen zijn de slaapzaal, de broeikas, het ijslaboratorium, het hoofdlaboratorium, het magazijn voor de robotapparatuur en de machines en het recyclepunt voor het afval.

De Shakleton-krater ligt dicht bij de zuidpool, waar zich grote hoeveelheden ijswater bevinden. Astronauten zullen met robotmachines (geleverd door de aarde) het waterijs ontginnen. Daarna wordt het waterijs overgebracht naar de basis en breken astronauten het ijs in kleinere stukken in het ijslaboratorium. Het ijs zal worden gesmolten met behulp van zonne-energie en door middel van leidingen zal het water in de broeikas worden geleid.

De broeikas is een essentieel onderdeel van ons maankamp. In de kas zullen zaden worden gekweekt en dan zullen de astronauten voedsel hebben om te eten.

De energie in ons maankamp wordt geleverd door de energie van de zon via de zonnepanelen.

Astronauten hebben zuurstof nodig op de maan; daarom zullen ze de technologie gebruiken die al bestaat in het Materials and Electrical Components Laboratory van het European Space Research and Technology Centre, ESTEC. Deze technologie is gebaseerd op het regolith van de maan. In het oppervlak van de maan vinden astronauten regoliet. Regoliet bevat ongeveer 40 gewichtsprocent zuurstof. De methode van elektrolyse met gesmolten zout zal in ons laboratorium worden uitgevoerd.

Een dag op de maan zou erg vermoeiend zijn. Het zou veel meer tijd kosten om met de eenvoudige dagelijkse behoeften om te gaan. Astronauten moeten constant hun best doen, vanaf het moment dat ze wakker worden tot het moment dat ze gaan slapen. Astronauten worden wakker en ontbijten. Daarna werken ze enkele uren in het ijslaboratorium en in het laboratorium om zuurstof te produceren en daarna gaan ze naar de broeikas om fruit en groenten te verzamelen. Astronauten werken ook aan de analyse van maanijs en -rotsen. Tot slot zullen astronauten proberen om andere uitbreidingsbases te creëren op verschillende punten op de maan.