We besloten onze maanbasis Perseus4 te noemen omdat we onze natie wilden eren met een oude naam uit de Griekse mythologie. Bovendien maakten we het wetenschappelijker door een getal te gebruiken.

Onze hoofdzaak was het overleven van de astronauten, hun onderzoek en hun veiligheid, alle andere zaken waren van ondergeschikt belang.

We werden geïnspireerd door het laatste winnende team (VOJA), waarvan de basis ondergronds was. Met de hulp van onze docenten, die ons nuttige ideeën en informatie gaven, kwamen we tot de conclusie dat Perseus4 ondergronds zou moeten zijn in een maankrater, zodat de astronauten beter beschermd zijn.

De hoofdbasis bestaat uit de keuken/woonkamerruimte, de gymzaal, waarin we energie gaan opdoen terwijl de astronauten oefenen door batterijen op te laden, het laboratorium en de vergaderzaal.

Hieronder volgt een lijst van de belangrijkste constructies van Perseus4:

Maanlander
Shelter (hoofdgedeelte van de basis)
Volledige uitrusting van de schuilplaats (modern meubilair van goede kwaliteit)
Persoonlijke habitat van astronauten
3D-printende robot
Communicatieantennes
Elektrolyser
Zuurstof-, waterstof- en watertanks
Kas (voedingssupplement via hydrocultuur)
Verkenning voertuig
Ice - mijnbouw zwerver
Regolith - verzamelen rover
Zonnepanelen

  We hebben besloten dat het ideale aantal voor onze maanbasis zes astronauten is, na afweging van alle voor- en nadelen. Perseus4 zal in acht uur gebouwd worden, wat echt moeilijk is en een goede organisatie vereist. Bovendien is de autonomietijd van onze basis zes maanden.

In een krater op de maan tussen de maanpolen en de maanevenaar (voor maximaal profijt).

We hebben ervoor gekozen onze maanbasis te bouwen tussen de maanpolen en de evenaar, om de voordelen van de polen voor ijsblokjes en de maanevenaar voor zonlicht te combineren. Zo zal er voldoende water en zonlicht zijn, zodat er elektrische energie wordt geproduceerd.

De basis zelf is om verschillende redenen in de krater geplaatst.

De krater biedt het volgende:

Bescherming tegen inslagen van micrometeoroïden
Bescherming tegen straling
Isolatie
Bijdrage tot de temperatuurstabiliteit

Wij zullen zowel materialen van de maan als van de aarde gebruiken, omdat het onmogelijk is alle benodigde materialen van de aarde over te brengen.

Hier is een lijst met alle materialen:

Regolith
Metaal (gebouwen, machines)
Pyroclastisch glas (kas, ramen)
Bodem (kas)
Basalt (kas)
Synthetische materialen (uitrusting)
Hout (uitrusting) 

We zullen speciale technieken gebruiken, zoals het benutten van de regoliet. Maangrond wordt verzameld door de automatische regolith - verzamelrover en wordt geëlektrolyseerd voor zijn kostbare bestanddelen. Onze gebouwen zullen worden opgetrokken met regolietstenen om de astronauten warm te houden en zonne-energie te verzamelen.

Bovendien zullen wij beginnen met de bouw van de onderbouw van onze gebouwen en daarna verdergaan met de bouw van het skelet.

Gezien de behoefte aan water voor onze astronauten die op de basis wonen, hebben wij watertanks gebouwd om de watervoorraden op te slaan.
De eerste watervoorraden zullen vanaf de aarde naar de tanks worden gebracht en opgeslagen.
Daarna gaan we, om onze watervoorraad te vergroten, op zoek naar afzettingen van maanijskernen om die via de ijsmijnrobot te ontginnen en vervolgens te filteren om water te krijgen.
Ook hebben wij een speciaal waterrecyclingapparaat gebouwd dat zal worden gebruikt om gebruikt water herbruikbaar te maken.

Wat voedsel betreft, zullen onze astronauten worden opgeleid om alle details te kennen van gewassen in kassen en de producten die daarin effectief kunnen worden geteeld.
In de kas zal een verscheidenheid aan groenten en fruit en granen met de nodige voedingsstoffen worden geteeld.
Natuurlijk hebben ze de zaden bij zich om te experimenteren met het kweken van verschillende soorten planten, in een poging de best mogelijke oplossingen te vinden om de bemanning van de basis te voeden!
De door de astronauten en de bewoners van de basis uitgeademde koolstofdioxide zal in de kas worden gebracht om de fotosynthese van de planten te bevorderen.

De energiebron die wij voor onze maanbasis hebben gekozen, is de zon. Daarom zullen 23 zonnepanelen en een zonneconcentrator worden geïnstalleerd om zoveel mogelijk energie te verzamelen.
Energie uit zonlicht zal meestal worden omgezet in elektrische energie, gedurende de nacht. Het zal gebruikt worden om alle machines van onze basis te laten werken. In het geval van de ijsmijnrover zullen spiegels het zonlicht rechtstreeks naar het zonnepaneel van de rover reflecteren.

De behoefte aan lucht in de basis zal worden gedekt door de volgende methoden:
Ten eerste zullen wij gebruik maken van het elektrolyseproces, een elektromechanische reactie waarbij water met behulp van elektriciteit wordt opgesplitst in zijn basiscomponenten, waterstof en zuurstof. De reactie produceert zeer zuivere zuurstof die voorziet in de behoeften van de inwoners van de basis.
Ook gaan we de zuurstof gebruiken die wordt geproduceerd door de fotosynthese van de planten die in de kas worden gekweekt.
Tenslotte gaan we zuurstof winnen uit regoliet, beter bekend als maanaarde, door het te verhitten of zelfs door elektrolyse.

Een dag op de maan is erg druk en vermoeiend vanwege de lange duur. Een dag op de maan duurt 27 aardse dagen 7 uur en 43 minuten.

Om te beginnen worden de astronauten wakker en bereiden zich voor op een zware dag. Ze ontbijten samen en beslissen wat ze gaan doen. Nadat ze alle onderwerpen hebben besproken en ze taken hebben toegewezen, gaan ze aan de slag.

Er moeten veel taken worden uitgevoerd. Ze moeten ijs verzamelen met de ijsmijnrover en regoliet met de regoliet-verzamelrover. Gelukkig maken de machines het werk gemakkelijker, maar een operator blijft onmisbaar. Het is ook van groot belang dat de astronauten regelmatig bewegen, want ze moeten fit blijven.

Nadat ze hun overleving hebben veiliggesteld, moeten ze aan de slag met waarvoor ze daar zijn, namelijk de studie in het laboratorium. Hun doel is om meer te weten te komen over de maan en of de mens er kan leven.

Elke dag bestuderen ze de maanrotsen en leveren ze belangrijke informatie daarover. Ze testen bijvoorbeeld hun eigenschappen. Bovendien doen de astronauten onderzoek naar de milieuomstandigheden, zoals de samenstelling van de lucht en het ijs. Verder moeten ze uitzoeken of er schadelijke micro-organismen zijn.

Ze onderzoeken ook of er leven op de maan zou kunnen bestaan of heeft bestaan. Als de astronauten erin slagen voor al deze sectoren informatie te verschaffen, zullen wetenschappers concluderen of we de materialen van de maan veelvuldig kunnen gebruiken, of zelfs op de maan kunnen leven.