Een interessant project van de ESA en de Airbus Foundation in samenwerking met de werkgroep Maankamp is het project dat samen met TINKERCAD is ontstaan. We gebruiken nieuwe technologieën om deze uitdaging aan te gaan. Het heeft klassikale leer- en opleidingsactiviteiten die gericht zijn op wetenschappelijke experimenten. De groepen zullen talrijke wetenschappen ontwikkelen via experimenten die de extreme omgeving van de ruimte verkennen en analyseren hoe astronauten op de maan zouden kunnen leven. Daarna zullen ze hun 3D kampu ontwerpen met behulp van Tinkercad en we zullen een verslag opstellen waarin het project wordt uitgelegd. Het ontwerp moet zich aanpassen aan de maanomgeving en gebruik maken van de hulpbronnen en de astronauten bescherming of vitale werkfaciliteiten bieden. De deelnemende teams zullen meedingen naar het Maankamp.

Maanvormige lavabuizen

Een van de belangrijkste dingen om een kamp op de Maan te bouwen is de locatie. Het hangt ervan af waar je bent, tijd, veiligheid, enz. kunnen en moeten in aanmerking genomen worden. Het team heeft twee verschillende plaatsen gekozen om verschillende redenen. Een van de opties is op de polen van erwten, gebieden die het slechtst zijn om te leven op onze planeet omdat hun temperaturen van dag tot dag zeer laag zijn. Op de Maan daarentegen, aan de polen, in vergelijking met andere plaatsen, zijn de beste temperaturen van deze satelliet. 50 graden onder nul en tot nul graden. Bovendien zou het zonlicht constant zijn alsof we ons in een onstuitbare zonsondergang bevinden. De tweede optie is in de knollava van de maan. Vele jaren geleden creëerde lava uit vulkanen verschillende tunnels, waarvan vele 300 meter breed en 40 meter lang. De tijd, gunstiger dan die van de polen, is ongeveer twintig graden onder nul, bovendien kun je er beschermd leven, je hoeft je geen zorgen te maken over de gekookte stenen. Kortom, wij kozen voor de lavabuizen.

Bouw van gebouwen met dikke muren, straling ingang blok en gebruik van vervelende ruimtepakken elke keer als het naar buiten gaat.
- De wanden moeten ook robuust genoeg zijn om de drukverschillen tussen de buitenkant en de binnenkant te weerstaan, en de invloed van micrometeorieten (kleine rots- en stofdeeltjes die met hoge snelheid tegen het maanoppervlak botsen) te weerstaan.
- Wanneer we de eerste bases afwerken en structuren op de Maan beginnen te bouwen, kan het mengsel van zwavel en aride (korrels of steenslag; specifiek de aride, cement en water) een goede optie zijn.

Water: Water is onlangs bestudeerd op de maan. De telescoop van een vliegtuig detecteerde een infrarood dat alleen water kan reflecteren, dus bevestigden de onderzoekers dat er water is. Het water daarin is bevroren, maar als we naar de maan gaan zouden we er veel dingen mee kunnen doen. NASA heeft onlangs bevestigd dat er 600 ton water op de maan is en dat het ook drinkbaar is.

Voedsel: We zullen voedsel nodig hebben en met wat er in een container ruimte past houden we het niet lang vol. Dus, gezien de rest van het land, moeten we fruit en groenten planten. Het oppervlak van de Maan is niet zoals dat van de Aarde en het is moeilijker om het te planten. Zoals ik al zei, hebben ze water gevonden en is het gemakkelijker om te planten, maar het zaad moet stoffen bevatten. De Russen hebben ook bestudeerd hoe ze op de maan kunnen planten en de beste optie voor de mensen is om het op het ruimteschip te doen.

Energie: Het bestaat in de opslag overdag van de energie van de zonnestralen, en in het nachtelijk gebruik ervan, wordt een systeem van verandering van de bodem van de Maan gebruikt, dat aluminium op zijn oppervlak bevat en het tot een grote thermische massa maakt, en een systeem van reflectie dat de lichtdeeltjes in dit gebied door spiegels verzamelt. De gerichte warmte zou leiden tot verdamping van de vloeistof in de aluminium buizen, die op haar beurt een temperatuursverhoging zou veroorzaken en zou worden overgedragen aan een Stirlingmotor om elektriciteit op te wekken.

Lucht: Zoals we al eerder zeiden, zijn we van plan erin te leven en we weten dat het zonder pak onmogelijk is om te ademen. Er is geen atmosfeer en gebrek aan zuurstof. Een paar jaar geleden dacht men dat er geen zuurstof was, maar men realiseert zich dat er zuurstof aan de oppervlakte is. 45% van de aarde op onze satelliet bestaat uit O2, maar we zouden die zuurstof niet kunnen gebruiken om te ademen. De ESA (European Space Agency) vindt echter een plant die zuurstof produceert en de maan zou bedienen. Deze planten bereiden zich voor op een toekomst (het uitvoeren van verschillende tests).

Hij werd om acht uur 's ochtends wakker omdat hij de hele dag veel moest werken. Na het wakker worden ging hij plassen, daarvoor moest hij iets gebruiken dat leek op een slang door de zwaartekracht. Daarna ging hij naar de keuken. Als ontbijt nam hij een broodje ham en een jus d'orange. Hij bracht de hele ochtend door in de tuin, moest de zaden van de aardappelen zetten en de tomaten en andere zaden water geven. Het was een zware klus voor onze astronaut, hij moest vele hurkende uren volhouden en na het doorbrengen van die dagen heeft hij rugpijn, hij vindt niets leuk.Hij kwam met een probleem, verliet de boot en ging naar de plaats waar het ruimtewater was opgeslagen om meer water op te vangen.

Om zijn krachten te vullen begon hij te eten. Hij moest eten op dienbladen en was vastgebonden aan een harnas, anders kon hij niet eten, omdat het eten er in zielen uit zou komen. Hij koos een salade om te eten, die is gezond en bovendien samengesteld uit groenten die ze zelf geteeld hebben. Als toetje nam hij natuurlijke yoghurt.

In Atxalde had ik tijd om te rusten, maar slechts een paar uur, daarna moest ik zoals elke dag doorwerken. Na een beetje rust trok hij het pak aan omdat hij naar buiten moest. Eén keer per week gaan ze naar buiten om meer over de maan te leren. Hij pakte een maanrover en ging naar het noorden, maar vond niets anders.

Het was tijd om terug te gaan naar het kamp en te eten, nam wat fruit en het was genoeg, had veel vermoeidheid en wilde gaan liggen. Hij ging zijn kamer binnen en viel in slaap, denkend aan zijn werk van de volgende dag.