Voor de correcte bouw van ons maankamp moesten wij een antwoord vinden op talrijke problemen zoals de voedselproductie, de bescherming tegen meteorieten en straling, maar ook de energieproductie en de winning en recycling van water.

Dicht bij de maanevenaar

Wij hebben ervoor gekozen dat het maankamp in de Zee van Rust wordt gevestigd om meteorieten minder vaak te laten vallen.

Om ons maankamp te realiseren zullen wij magnesium gebruiken, een metaal dat zeer licht maar resistent is. We zullen het direct vanaf de aarde transporteren en robots zullen de Moon camp bouwen. Als de robots klaar zijn, kunnen de mensen zich veilig in de nieuwe constructie vestigen.

Het water dat nodig is om te leven zal worden opgeslagen in specifieke reservoirs op het maanoppervlak. Ze zullen worden gevuld met water dat elk jaar vanaf de aarde wordt aangevoerd.

Vanwege de sterke zonnestraling is het onmogelijk om op het maanoppervlak te kweken: hiervoor zullen kassen worden geïnstalleerd. Bovendien zal in de maanbasis een aquarium met vissen van verschillende soorten worden geïnstalleerd om het dieet te differentiëren.

Het maankamp zal worden aangedreven door elektriciteit die wordt geproduceerd door de talrijke zonnepanelen die zich ook op het maanoppervlak bevinden.

De eerste dagen zullen de wetenschappers kunnen ademen met de zuurstoftank die in de raket aanwezig is. Daarna zal de zuurstof geproduceerd worden door fotosynthese van planten.

Vanwege de frequente meteorietval hebben wij besloten het maankamp onder het maanoppervlak te bouwen (op een diepte van 500 m) zodat de wetenschappers ook bij een meteorietval veilig kunnen werken.

De Maankamp astronauten zullen ontbijten op de rustplaats waar het aquarium staat. Dan zal naar een van de laboratoria gaan om aan zijn/haar wetenschapsproject te werken.
Hij zal er ook voor zorgen dat de planten goed water krijgen en dat er geen schade is aan het kamp. Als dat wel het geval is, zal hij het moeten herstellen, door naar buiten te gaan met de lift.