Het maankamp kan verschillende functies vervullen, van gewoon een wetenschappelijke buitenpost tot een volledig functionele, zelfvoorzienende werk- en woonruimte met een bepaald aantal bewoners. Ons maankamp zal laboratoria, salons, sportzalen enz. omvatten. De bouw van het maankamp zal worden voltooid door mechanische voorzieningen. Nadat de bouw in principe is voltooid, zullen wetenschappers voor langere tijd op de maan kunnen verblijven om enkele wetenschappelijke experimenten uit te voeren.Naarmate mensen de maan geleidelijk begrijpen, zal de maan in de toekomst mogelijk zijn om commercieel, toerisme te ontwikkelen.

Bouw maankampen op de maan dichtbij waar de zon permanent schijnt of waar ijs is. Want mensen kunnen niet leven op de maan zonder zonlicht, vers water en zuurstof.

Op basis van de natuurlijke grotten van de maan zal een "Koninkrijk onder de aarde" van de maan worden gebouwd. Wetenschappers hebben ontdekt dat er op de maan een tunnel is die een enorme ondergrondse grot verbindt die zich ongeveer 50 kilometer onder de grond uitstrekt. Het is erg moeilijk om bouwmaterialen van de aarde naar de maan te vervoeren. Wij kunnen grotten gebruiken om het binnenste van de maan te bouwen en de verbruiksgoederen op het maanoppervlak tot een minimum beperken, wat de kosten kan drukken. De temperatuur van ondergrondse grotten is relatief stabiel, waardoor ze vrij zijn van meteorietaanvallen, en minder last hebben van straling.

De belangrijkste schade voor astronauten op de maan is ruimtestraling. Het ontwerp van het "ondergrondse koninkrijk" kan gebruik maken van de bodem en de verweerde grond die zich op het oppervlak van de maan ophopen om de astronauten te helpen de straling te verminderen. Het nieuwe ruimtepak is uitgerust met een zuiveringsapparaat. Zelfs als het ruimtepak kapot gaat, kan het in korte tijd kooldioxide zuiveren om in geval van nood de zuurstoftoevoer te garanderen. Ruimtebrancard Wanneer astronauten moeilijkheden ondervinden en niet kunnen opstaan, kunnen andere astronauten de ruimtebrancard onder het lichaam van de astronaut leggen om de mobiele redding te vergemakkelijken.

Het meeste water dat astronauten nodig hebben wordt van de aarde aangevoerd. Natuurlijk is de urinecirculatiemachine ook een belangrijk onderdeel. Deze kan urine en afvalwater filteren en hergebruiken. Tegelijkertijd kan de verbranding van zuurstof en waterstof ook H2O produceren.

Het meeste voedsel voor astronauten komt van de aarde. Met microgolfovens kunnen astronauten warm voedsel eten, en met LED-verlichtingstechnologie kunnen astronauten ook voedsel verbouwen in maankampen.

Energie komt meestal van zonnepanelen. Wanneer de zon op de panelen schijnt, kunnen de panelen bijna onmiddellijk elektrische energie leveren. Maar de nacht is donker en koud, dus bieden verweerde laag bakstenen een manier om zonne-energie overdag op te slaan en de astronauten te voorzien van de energie die ze nodig hebben.

Een deel van de zuurstof in het maankamp werd naar de basis gebracht door samengeperste zuurstof, waardoor het zuurstofprobleem in het kamp werd opgelost. Maar de belangrijkste bron van zuurstof in het kamp is de elektrolyse van water om zuurstof te produceren. Elektrolyse van water kan zuurstof en waterstof produceren. De geproduceerde waterstof kan niet worden gebruikt voor mensen om te ademen, dus wordt het geloosd in de ruimte, en de resterende zuurstof kan worden gemengd met een bepaalde hoeveelheid stikstof om te ademen voor astronauten.

Het doel van de bouw van het maankamp is het beter uitvoeren van wetenschappelijke activiteiten zoals astronomische observatie, het bouwen van een ruimte-energiecentrale op de maan voor het gebruik van de aarde, en het ontwikkelen van verschillende minerale hulpbronnen op de maan, het bieden van een steunpunt voor de mens om verre doelen te verkennen, het leveren van bouwmaterialen en zelfs drijfgassen voor ruimtevaartuigen die naar verre planeten vliegen, en het bieden van vooruitgeschoven posten voor de mens om in de toekomst naar de maan te emigreren.

Op aarde is de manier van leven, kleden en wonen heel gewoon, maar op de maan lijkt het heel ingewikkeld en wonderlijk te worden. In de ruimtevlucht is de werk- en rusttijd van astronauten geregeld in een cyclus van 34 uur. In het algemeen werken zij 8 uur, eten 2 uur, oefenen 1,5 ~ 2,5 uur, oefenen 3,5 ~ 4,5 uur en slapen 8 uur. Om het snelle circadiane ritme niet te laten interfereren met de slaap, moeten astronauten een oogmasker dragen. Bovendien moeten astronauten elke dag hun gewicht, bloeddruk en lichaamsgegevens meten. De maaltijd van de astronaut komt ook van de aarde, er zijn vele soorten ingeblikt voedsel, voor het eten kan ook worden verwarmd, om een warme maaltijd te eten. Naast voedsel, kleding, onderdak en vervoer is het dagelijkse werk van de astronauten het uitvoeren van experimenten en routineonderhoud, het bestuderen van de groei, ontwikkeling en variatie van dieren en planten in de ruimteomgeving. De aarde observeren en meten. In gewichtloosheid zullen de antizwaartekrachtspieren in het menselijk lichaam langzaam verslappen. Om de gewichtloosheid te bestrijden moeten astronauten minstens acht uur lang een "pinguïnpak" dragen. Daarnaast kunnen astronauten zich 's avonds vermaken, tv kijken of telefoneren met familie.