Vanaf het begin stelden we vast dat we een zo realistisch mogelijk model wilden maken, zoals een mogelijk ESA maanbasisproject, binnen het tijdsbestek en de kennis die we tot onze beschikking hebben. Als zodanig was ons doel om een basis te ontwerpen die de astronauten kan beschermen tegen de vijandige omgeving van de maan, water kan leveren, voedsel kan verbouwen, een plek om te rusten, en nog belangrijker, een plek waar de astronauten die de basis vormen wetenschappelijk onderzoek kunnen doen. Zelfs gedacht, we combineerden het praktische en veilige van de maanmodule met het gemak van constructie en transport, dat we wilden bereiken. Zo hebben we een basis gemaakt die, net als een puzzel, moet worden samengevoegd om te kunnen worden gebouwd.

We hebben besloten om de maanbasis in Clavius Crater te bouwen, omdat we bij het onderzoeken van mogelijke bouwplaatsen zagen dat Clavius een relatief rechte bodem had, wat een groot voordeel is bij het bouwen van de basis. Het had ook een zeer goede blootstelling aan de zon, wat een groot voordeel is omdat we zonnepanelen gebruiken als onze enige energiebron. En tot slot omdat SOFIA (Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy) vloeibaar water in de krater identificeerde, naast water in vaste vorm dat het meest voorkomt op de maan.

Voor de uitvoering van ons maankamp hebben we het in vier stappen gepland: Nadat alle materialen op de maan zijn, en de astronauten en astronauten naar de maan zijn gestuurd, begint de bouw van de maanbasis met het in elkaar zetten van alle koepelonderdelen, en het verzamelen van megaregoliet (maanstof) om er later water aan toe te voegen en het maancement op de 3D-printer te doen; Pas dan kan de 3D-printer, die al op de maan staat, beginnen met het printen van een beschermend schild bovenop de basis. Tot slot moet de basis onder druk worden gezet, zodat de astronauten er kunnen leven.

Als reactie op de zeer vijandige maanomgeving besloten we om de platen van de koepel van koolstofvezel te maken, omdat het een zeer resistent materiaal is, met een laag aerogel omdat het een zeer goede thermische isolator is, wat grote voordelen heeft bij het regelen van de temperatuur van de maanmodule, omdat de maan een zeer thermische amplitude heeft. We besloten ook om een 3D-geprint beschermend schild van de maanbasis te maken, dat bovenop de basis wordt geprint om de astronauten op de module te beschermen tegen gevaarlijke zonnestraling en meteorieten die de basis zouden kunnen aantasten.

Het Maankamp zal de hele bemanning van water voorzien via drie reservoirs buiten de module. Die reservoirs worden gevuld met vloeibaar en vast H20 van het maanoppervlak, dat wordt verzameld door robots die het maanoppervlak "ontginnen". De temperatuur van het reservoir wordt dan geregeld zodat de vaste H20 kan smelten. Daarna zal het water, dat door de verschillende astronauten wordt verbruikt en verwerkt in de vorm van menselijk afval (urine, zweet), door het ECLSS (Environmental Control and Life Support System) gaan dat het water recycleert om opnieuw bruikbaar te zijn, waardoor er veel minder water wordt verspild.

Het Maankamp zal voedsel leveren, op dezelfde manier als het voedsel aan het ISS wordt geleverd. We hebben echter besloten om in de maanbasis een ruimte te maken die alleen bestemd is voor de groei van voedsel zoals groenten en fruit, waardoor er in elke kast een moestuintje is.

Het Maankamp zal stroom leveren via zonnepanelen die aan de zijkant van de basis komen te staan.

Het Maankamp zal de basis van lucht voorzien door alle lucht te recyclen, via het ECLSS (Environmental Control and Life Support System), die nodig zal zijn om naar de maan te sturen om het onder druk te zetten.

De belangrijkste doelen van de basis zijn wetenschappelijk. Dit betekent dat de maan meer in detail geanalyseerd en in kaart gebracht moet worden, dat er meer inzicht moet komen in het menselijk leven op de maan en dat er onderzocht moet worden of de maan een brandstofstation kan worden voor toekomstige ruimteverkenningen.

.