[42]

Ons project wil in verschillende opzichten vernieuwend zijn. Het is ontworpen als een infrastructuur voor maximaal 6 astronauten die, indien nodig, tot 8 personen kan herbergen. Het is de bedoeling dat de basis de verkenning en het onderzoek door astronauten omvat van verschillende mineralen die op de maan aanwezig zijn. Het verzamelen van informatie op de basis zal als basis dienen voor een eventuele kolonisatie van de maan. Deze basis bestaat uit verschillende modules en kan worden uitgebreid om veel meer gastheren op te nemen, die als het begin van de kolonisatie zullen dienen. We zullen ook beschikken over een nieuwe generatie telescoop om waarnemingen te doen in het bereik van IV's, een resolutie die informatie kan verschaffen over de vorming en evolutie van de eerste sterrenstelsels, planeten en sterren en om de productie van de elementen door de sterren te zien. Het hebben van een telescoop op de maanbasis zou voordelen hebben ten opzichte van de aarde aangezien zij vrij zullen zijn van de interferentie van het licht van de huizen en er geen klimatologische gebeurtenissen in de atmosfeer zijn die de ruimteobservaties belemmeren.

Onze groep heeft besloten het Maankamp te plaatsen in de maankuil in de Zee van Rust. We kozen deze locatie vanwege de kennis die al is opgedaan in dit gebied (dankzij de Apollo-missies) en het feit dat we er beschermd zijn tegen meteorieten en straling. Wij hebben deze locatie ook gekozen vanwege het bestaan van maanlava-buizen die bestaan uit ondergrondse tunnels waarvan men aanneemt dat er in het verleden stromen magma waren die afkoelden en zo de maanlava-buizen ontstonden. In deze tunnels is de thermische amplitude aanzienlijk kleiner in vergelijking met andere gebieden op de maan, met een gemiddelde temperatuur van ongeveer -20ºC (er zijn bewoonde gebieden op aarde waar de minimumtemperaturen veel negatiever zijn), waardoor het een stabielere en leefbaardere omgeving is.

Onze groep heeft besloten het Maankamp te plaatsen in de maankuil die zich in de Zee van Rust bevindt. We kozen deze locatie vanwege de kennis die al is opgedaan in dit gebied (dankzij de Apollo-missies) en het feit dat we er beschermd zijn tegen meteorieten en straling. Wij hebben deze locatie ook gekozen vanwege het bestaan van maanlava-buizen die bestaan uit ondergrondse tunnels waarvan men aanneemt dat er in het verleden stromen magma waren die afkoelden en zo de maanlava-buizen ontstonden. In deze tunnels is de thermische amplitude aanzienlijk kleiner in vergelijking met andere gebieden op de maan, met een gemiddelde temperatuur van ongeveer -20ºC (er zijn bewoonde gebieden op aarde waar de minimumtemperaturen veel negatiever zijn), waardoor het een stabielere en leefbaardere omgeving is.

Ons project zou aanvankelijk van water uit de aarde worden voorzien, maar later zou het een praktisch 100% efficiënt waterhergebruiksysteem krijgen. Dit systeem zou urine filteren om het water dat erin verloren gaat te hergebruiken. Het zou het water dat verloren gaat in de uitwerpselen samenpersen en filteren. Een ontvochtigingssysteem dat waterverliezen door menselijke en plantaardige transpiratie zou opvangen en weer drinkbaar maken. Om de kerncentrale te koelen, zou er ook een gesloten watercircuit zijn. Dit gesloten circuit zou de reactoren koelen en op zijn beurt de oppervlakte met negatieve temperaturen afkoelen.

Onze basis zou 100% nutritioneel duurzaam zijn omdat er verschillende voedingsmiddelen zouden worden gekweekt en gecreëerd. Dit voedsel zou bestaan uit groenten, noten, haver en aardappelen, aangezien die vrij gemakkelijk te verbouwen zijn. De basis zou nog steeds een insectenproductie hebben, die een goede snelle groeibron van voedingsstoffen is zonder veel water te verbruiken en niet veel ruimte inneemt. Deze zouden voorzien in de behoefte aan koolhydraten, eiwitten, lipiden, vezels, vitaminen en mineralen. Elk tekort kan worden aangevuld met pillen van de aarde.

In het begin zou de basis op zonne-energie werken totdat de kerncentrale klaar was. Zodra de kerncentrale klaar was en de basis energiezuinig werd, zouden we de straling in de rotsen gebruiken om de basis te ondersteunen. De rotsen die worden gebruikt om uranium te verkrijgen (het mineraal dat in de kerncentrale wordt gebruikt) zouden afkomstig zijn van de verkenning van de maan door astronauten. Deze radioactieve energie zou veel efficiënter zijn dan zonne-energie (een andere levensvatbare oplossing) zonder het risico van een milieuramp op aarde. De reactoren zouden gekoeld worden zoals eerder uitgelegd.

Onze basis zou een innovatief systeem hebben. Het zou bestaan uit buizen met algen van het type Chlorella, die zeer efficiënt zijn in de productie van zuurstof, geplaatst in de kas. Deze algen verbruiken het teveel aan koolstofdioxide dat in de basis aanwezig is en produceren zuurstof die wordt gebruikt voor de ademhaling van insecten en astronauten (naast de planten die in de kas aanwezig zijn voor de voedselproductie). Er zou ook een ventilatiesysteem zijn om geuren te elimineren. Het zou dus voorzien in de behoefte aan luchtverversing.

[54]

Zoals eerder vermeld, zijn we van plan de basis in een maankuil te plaatsen en deze vervolgens te bedekken met ongeveer 3 m maanregoliet. Op die manier zal de basis, wanneer hij ondergronds gaat, 3 gewenste kenmerken krijgen. De basis zal volledig beschermd zijn tegen de meteorietenregen. De thermische amplitudes zullen aanzienlijk kleiner zijn, wat betekent dat er niet zoveel energie nodig is om een temperatuur te handhaven die geschikt is voor menselijk leven, plantages en insectenculturen. Omdat het ondergronds is, zal het volledig beschermd zijn tegen de dodelijke zonnestraling. Zelfs als deze "natuurlijke" bescherming niet voldoende is, kunnen we tijdens de bouw een bescherming creëren met een reflecterend materiaal om de gepasseerde schadelijke straling te elimineren. Deze eigenschappen zijn meer geschikt voor langdurige menselijke bewoning.

Zoals reeds vermeld, heeft in ons project de groep astronauten de functies van onderhoud van de basis en wetenschappelijk onderzoek, zij het verkenning van de maan van mineralen tot het geologische verleden, of zelfs onderzoek om mogelijke kolonisatie van de maan mogelijk te maken. Onze basis die wordt voorbereid voor 6 astronauten zou worden verdeeld in 3 groepen. Een van hen zou verantwoordelijk zijn voor observatie in de ruimte, de andere groep zou verantwoordelijk zijn voor veldwerk (het verlaten van MoonCamp en het onderzoeken van mineralen en dergelijke) en voor laboratoriumonderzoek (studie van mineralen, groei van levende wezens in een lagere zwaartekracht dan de aarde, enz... ). Met twee leden voor elke groep hebben we nu twee laatste elementen, de ene verantwoordelijk voor het schoonmaken, onderhouden, oogsten en verzamelen van voedsel uit de kas en de andere verantwoordelijk voor de kerncentrale. Deze functies zullen niet uniek zijn voor elke astronaut, en elk van hen zal geschikt zijn voor elke voorgestelde taak. Hoewel de basis is ontworpen voor 6 voltijdse astronauten, kunnen er nog 2 extra worden ondergebracht voor een beperkte tijd. Zij zullen elke noodzakelijke functie kunnen vervullen, zoals een dokter van de aarde voor een controle of zelfs een noodingreep.
Dus, op een normale dag wordt een astronaut wakker, gaat naar de sportschool om te sporten en na een goede training neemt hij een haverontbijt omdat het een goede bron van vezels is en energie levert voor de dag. Vervolgens voegt hij zich bij de bemanning in de vergaderzaal waar zij de dag organiseren en de taken verdelen (deze vergadering wordt vergemakkelijkt door een VR-systeem dat een visueel hulpmiddel biedt bij het plannen van de dag, waarbij bijvoorbeeld een interactief basisplan in 3D wordt getoond), vervolgens gaat de bewoner naar zijn aangewezen gebied om te werken en wanneer hij klaar is met zijn dienst, keert hij terug naar de kantine voor de lunch. Deze maaltijd is gebaseerd op een bron van eiwitten en hydraten, zoals insecten en aardappelen. Daarna kan de proefpersoon zijn taken voortzetten of, bijvoorbeeld, de rustruimte bezoeken, die gebouwd is om het emotionele leed te verzachten. In dit compartiment wordt de persoon geconfronteerd met een omgeving van aardse aard, zowel visueel (zoals bloemen, watervallen, ...) als auditief (zoals geluiden van vogels die kwetteren, water dat stroomt, geluid van de wind, enz.) Het is wetenschappelijk bewezen dat deze omgeving helpt stress te verlichten en de productiviteit te verhogen. Ten slotte sluit hij na het diner zijn werkdag af en kan hij van de resterende tijd tot zijn verdiende rust genieten voor vrijetijdsbesteding, zoals communiceren met de familie terug op aarde.