Ons Maankamp is ontworpen om een omgeving te creëren waar de astronauten zich veilig kunnen voelen en waar zij productief kunnen blijven bijdragen aan onderzoek op de Maan. Dit belangrijke onderzoek zal bijdragen tot ons begrip van hoe het leven in de ruimte kan worden aangepast. Het Maankamp is vrij complex, maar de basis is een eenvoudige indeling van verschillende koepels, zodat de mensen zich altijd op hun gemak kunnen voelen en niet in gevaar komen. Het is een huiselijke plek die het comfort van thuis op aarde probeert na te bootsen. Er zijn kamers voor vermaak en voor productiviteit, zoals de zuurstofkamer (waar we alle ademlucht creëren die het kamp nodig heeft), de hoofdcontrolekamer (een kamer waar de astronauten met de aarde kunnen communiceren) en de medische noodkamer (waar alle medische noodhulp wordt verleend, van het genezen van een hoestje tot het uitvoeren van een operatie op een lijdende patiënt).

Bescherming is een primair aspect van ons maankamp omdat de astronauten zich veilig moeten voelen. Als er een noodgeval is dat hen zou kunnen schaden, zijn er enkele kleppen (bevestigd aan de onderste strook van de zonnepanelen) die hen kunnen bedekken om ervoor te zorgen dat de koepel beschermd is. Er zijn noodknoppen in alle kamers om de deur af te sluiten in geval van een luchtlek. Er is ook een kleine ruimte weg van het kamp, zodat als het kamp wordt geruïneerd, de astronauten kunnen vluchten en veilig zijn totdat het gevaar geweken is.

Dicht bij de Maanpolen

We hebben besloten het Maankamp naast de maanpolen te plaatsen. Niet om te drinken, maar omdat de waterbron nuttig kan zijn voor experimenten en onderzoek. Het kamp zou niet te dichtbij zijn omdat we niet willen dat het water ons systeem verstoort. Een nuttige manier waarop we de waterbron kunnen gebruiken is voor noodsituaties en watergebrek. Wetenschappers kunnen dat gebied ook verkennen voor onderzoek. De andere opties hadden geen zin of waren te riskant vanwege de mogelijke schade.

We zullen een reeks sterke materialen gebruiken om ons maankamp te bouwen. Voor de veiligheid zijn er ladders aan de grond bevestigd voor reparaties aan de koepel of bij het bouwen. De koepels worden gemaakt van vijf lagen sterk glas en een laag plastic aan de bovenkant. Om de onderkant van de koepels zitten flappen metaal die ook als bescherming zouden dienen. De stukken metaal worden gesmolten en vastgespijkerd. Sommige delen van het kamp zouden worden gemaakt van wolfraam, omdat dat zeer sterk is, maar het meeste metaal zou staal of chroom zijn.

We moesten een manier bedenken om constant veilig en hernieuwbaar water te leveren. Dus besloten we de urine van de astronauten te gebruiken en die te zuiveren, zodat die ons een schone bron van drink- en schoonmaakwater kon opleveren. Er is een speciale ruimte voor de dagelijkse waterzuivering. Het schone water zou via leidingen naar waterdispensers in het kamp worden getransporteerd. Hoewel deze methode meer energie kost, is het een gemakkelijke, hernieuwbare manier om aan water te komen en daarom de moeite waard.

We zullen een kasboerderij hebben waar we voedsel en groenten verbouwen. Er zou een hoofdleiding zijn die alle badkamerleidingen met elkaar verbindt en naar de boerderij leidt. We zouden een mix van menselijke uitwerpselen gebruiken, maar vooral maanaarde, om de groeiende planten van meer voedingsstoffen en vitaminen te voorzien. De resterende uitwerpselen zouden naar het maanoppervlak worden gebracht, zodat we in de toekomst vruchtbare grond zouden hebben om planten op te kweken. Met de voedzame grond zouden we dingen kunnen planten als tuinkers, tomaten, radijs, quinoa, spinazie, rogge, bieslook, erwten, suikerriet en prei.

Onze energiebron komt van verschillende zonnepanelen met een groot oppervlak die alle elektriciteit van het kamp zullen leveren. Kernenergie zal ook helpen, en de zonnepanelen zullen de hele structuur van warmte voorzien. Zonne-energie zal worden gebruikt om de zenders aan te drijven, en de zenders zullen worden gebruikt zodat de astronauten berichten naar de satelliet kunnen sturen en met mensen op aarde kunnen praten. Elk zonnepaneel produceert ongeveer 4K watt. Elk uur hebben we heel wat energie nodig en daarom zijn de panelen zo belangrijk.

Om lucht te krijgen, zouden we de elektrolyse van water uitvoeren, een methode waarbij je zuivere zuurstof en waterstof krijgt door elektriciteit door water te laten lopen. Er zou een speciale kamer zijn die dit de hele dag doet. Pijpen uit die kamer verspreiden de ademlucht naar overal in het kamp. Er is ook een kamer wanneer de astronauten het kamp binnenkomen en verlaten die voor zwaartekracht zorgt en hen lucht geeft. Dit scheidt de twee atmosferen.

In de ochtend worden de astronauten wakker en zien elkaar voor een ontbijt van groenten geoogst uit de kas. Ze zouden naar het toilet gaan, hun tanden poetsen en dan naar de hoofdcontrolekamer gaan om te controleren of alles goed werkt. Dan zouden ze contact opnemen met de aarde via de satellietzenders en samen beslissen welke taken ze die dag zouden moeten uitvoeren, gaande van kamponderhoud tot verkennend onderzoek. De astronauten zouden de boerderij verzorgen en ervoor zorgen dat de uitwerpselen op de maanbasis in de maangrond blijven liggen. Ze zouden lunchen en rusten (ze kunnen in deze tijd met hun familie praten). Tenslotte doen ze de laatste kampcontroles, maken zich klaar voor bed en gaan slapen.