Onze maanbasis bestaat in totaal uit zes compartimenten (twee daarvan zijn invoermodules). De ondergrondse modules zijn vier, twee aan elke kant, de modules zijn verdeeld omdat als we tests moeten doen met radioactief gesteente dat geen straling doorgeeft aan de "normale" modules aan de ene kant de onderzoeksmodules en de machinekamer zijn. In de onderzoeksmodule staan laboratoriumapparatuur en computers; en verder naar achteren is de machinekamer waar de verbrandingscel en de elektrolyse van water zouden zijn om energie, warmte, water, zuurstof en waterstof te verkrijgen. In het andere deel komt de eetkamermodule en de slaapkamer die gecombineerd is met de badkamer om ruimte te besparen. In de twee inlaatmodules zou de ene worden gebruikt als waterreiniger, de andere om het zuurstofpak te verwijderen en zou via een buis in de ondergrondse worden neergelaten.

Dicht bij de Maanpolen

Dwars door de natuurlijke heuvels van Marius Hills, in de Oceanus Procellarum regio is een natuurlijke grot ontdekt in dit gebied gevormd door een oude lava tunnel, en het is gewoon enorm. Natuurlijk moest je vroeger robots sturen om de holte beter te verkennen. Omdat hij ondergronds ligt, kunnen we er gemakkelijker een basis in bouwen. Het beschermt ons ook tegen straling, die het voortdurend ontvangt van de zon, aangezien de maan geen eigen atmosfeer of magnetosfeer heeft.
Coördinaten: 18º 24 '0" N 57º 29 '0" W

Om water op de maan te krijgen moeten we naar een krater gaan met de landrover, we nemen het stuk ijs met de boor van de rover en we stoppen het in de breker. We vervoeren het naar de maanbasis, we sublimeren het ijs met de verbrandingskamer en zetten het onder druk om het in water om te zetten.

Ondanks het gevarieerde dieet en het toegenomen aantal calorieën verloren bijna alle astronauten gewicht tijdens de missies, een van de redenen kan de waterrantsoenering zijn. De voedselsystemen in het ISS bestaan uit kleine zakjes van speciaal plastic die het voedsel in een vacuüm houden en uitdrogen. Als ze kapot gaan werken ze niet meer. Op het moment dat astronauten willen eten, moeten zij water toevoegen om het voedsel te hydrateren en het te kunnen eten. Astronauten kunnen het driegangen dagmenu kiezen tijdens de voorbereiding van de missie.

Er zijn verschillende bronnen van energie gedurende de dag:
Overdag gebruiken we zonnepanelen, de verbrandingscel in kleine hoeveelheden, de resterende energie hopen we op in batterijen en we gebruiken ook kernreactoren, dat is een geweldige optie om energie te krijgen.
Gedurende de nacht gebruiken we de verbrandingscel en de overdag opgeladen batterijen.

Om lucht te produceren gebruiken we de kas en elektrolyse. De elektrolyse van water is de ontbinding van water (H2O) in zuurstof (O2) en waterstof (H2) gassen door middel van een directe elektrische stroom, door een krachtbron, een batterij of een cel, die door elektroden verbonden is met het water. De kas is een gesloten, overdekte en geconditioneerde ruimte om een regelmatige temperatuur te handhaven die de planten beschermt tegen de extreme onbestendigheden die typisch zijn voor het winterweer.

We zullen aluminium gebruiken als materiaal voor onze basis. Dit is omdat het wordt gebruikt op maanbasissen, het is licht en sterk. Het gebruik van titaniumlegeringen zal ook de romp van het schip versterken. Om onze maanbasis te bouwen, bouwen we de bovengenoemde zes compartimenten met de materialen om de basis te beschermen. Dit zou een lang project worden omdat het onder een grot ligt, dus het zou langer duren dan normaal. Het krijgt de vorm van een plaat Materialen: diverse platen waaronder gegalvaniseerd staal, koper of aluminium.

De maanbasis zal de astronauten beschermen tegen kleine meteorieten door zich gewoon ondergronds te bevinden. De basis zal een actieve afscherming hebben via elektromagnetische velden die worden opgewekt door geleidende solenoïden. Deze afscherming zal niet gemakkelijk uit te voeren zijn, maar wel effectief. Maanstof kan iedereen die het waagt zijn kraters te betreden langzaam doden, maar voor onze basis is er geen probleem, want bij binnenkomst is er een watersysteem om dit maanstof te verwijderen.

Astronauten volgen een dagelijkse routine, ondanks het feit dat er in de ruimte geen dag en nacht is. Ze slapen ongeveer acht uur per dag: dat doen ze in slaapzakken die de meesten aan de wand bevestigen, zodat ze niet door het schip zweven terwijl ze slapen. De rest van de tijd wordt besteed aan wetenschappelijke taken, zoals het uitvoeren van experimenten en het onderhouden van het schip. Af en toe verlaten ze ook het ruimteschip voor een ruimtewandeling, hetzij om het station te repareren, hetzij om wetenschappelijke experimenten uit te voeren. Een van de activiteiten die het meest verandert in de ruimte is hygiëne. Als je een kraan opendraait, drijven de waterdruppels eruit. Dus om hun lichaam te wassen, gebruiken astronauten natte doekjes. Met haar is het proces ingewikkeld. Astronauten met lang haar hebben waterzakken met een mondstuk dat rechtstreeks op het hoofd kan worden aangebracht, shampoo die niet hoeft te worden uitgespoeld, en een handdoek. Het sturen van water (of iets anders) naar de ruimte heeft een zeer hoge prijs. Daarom wordt al het water gebruikt, zelfs de urine, die gerecycleerd wordt. Zonder stromend water of een wasmachine heeft de bemanning kleren bij zich om te gebruiken en weg te gooien.

De bemanning van het station moet dagelijks sporten. Omdat ze niet kunnen gaan hardlopen, hebben ze speciale machines om te sporten in microzwaartekracht. Ingenieurs hebben machines als loopbanden en hometrainers aangepast voor gebruik in de ruimte, door trillingen van het ISS te isoleren en speciale banden toe te voegen zodat astronauten niet rondzweven terwijl ze sporten.