De maanbasis zal veel mogelijkheden bieden voor verdere verkenning van de ruimte. Enerzijds kan hij dienen als een soort tussenstop naar Mars over een paar jaar, maar hij kan ook worden gebruikt om de maan zelf veel beter te verkennen en misschien zelfs water te vinden. Hoe dan ook, deze maanbasis zal veel bijdragen aan het onderzoek. Deze basis is niet alleen zo ontworpen omdat hij zo mooi is, maar ook om het werk van de astronauten te vergemakkelijken en het leven op de maan zo comfortabel mogelijk te maken. Elke ruimte heeft een specifieke functie, zoals bijvoorbeeld het laboratorium, de telescomruimte en ook de fitnessruimte.

Wij kwamen tot de conclusie dat de rand van de maankrater Shakleton, die zich op de zuidpool van de maan bevindt, ideaal zou zijn voor de bouw van de maanbasis, omdat enerzijds deze hoogten bijna permanent door zonlicht worden bereikt - daarom noemen selnografen ze ook wel "bergen van eeuwig licht" - en men de basis dus gemakkelijk van energie kan voorzien. Maar een ander aspect waarom we deze plaats kozen was dat de Zuidpool heuvelachtiger is dan de Noordpool, en dus is het mogelijk om de maanbasis zo nodig uit te breiden door op andere hoogten gebouwen te bouwen en die met bruggen te verbinden met de aanvankelijke maanbasis. In de krater kan zich ook water bevinden, dat in de maanbasis kan worden gebruikt.

Binnen de maanbasis kan men zich zeer snel verplaatsen, omdat pijpleidingen van het ene centrum naar het andere leiden en men het hoofdcentrum slechts via één enkele pijpleiding kan bereiken. Men heeft dus goede verbindingen over de hele maanbasis. We hebben voor de ronde vorm gekozen omdat die ons een beetje aan de maan doet denken. Elk controlecentrum en elke pijpleiding is bedekt met zonnecellen, die niet alleen de basis van energie voorzien, maar ook de astronauten beschermen tegen straling. In de muren is ook water opgeslagen, wat betekent dat de astronauten overal water hebben, maar het beschermt hen ook tegen straling. Het bouwmateriaal komt in het begin nog van de aarde, maar het idee is dat men het maanstof nog verder verkent en misschien zelfs op de maan alleen met dit bouwmateriaal, zodat men minder tot nauwelijks meer afhankelijk is van de aarde. De inrichting zou door een binnenhuisarchitect bedacht moeten worden, zodat de astronauten, hoewel ze ver weg zijn van hun familie en vrienden, zich tenminste iets als thuis en comfortabel voelen. Er zouden bijvoorbeeld groene algen aan alle muren moeten hangen, die niet erg stijlvol zijn, maar tenminste wat groen naar de maan brengen. Wij hebben deze plant gekozen, omdat hij de omgeving van extra zuurstof kan voorzien en zelfs als voedselbron kan dienen, indien nodig.

Maankamp zal hen beschermen. (maximaal 150 woorden per vraag)

De maanbasis speelt op veilig en gebruikt verschillende technieken om de astronauten te beschermen tegen de gevaarlijke omgeving op de maan. Ten eerste worden de wanden van hetzelfde materiaal gemaakt als die van een ruimteschip, alleen zijn ze dikker, omdat kosmische straling nog steeds door de wanden van ruimteschepen heen dringt. Dit kan in het geval van de maanbasis zonder problemen gebeuren, aangezien de

maakt het extra gewicht, in tegenstelling tot het ruimteschip, niet uit. Maar dit is niet de enige bescherming. De muren van de maanbasis bieden extra bescherming, evenals het water erin. We beschermen de

astronauten zo veel, omdat de maanbasis zo is ontworpen dat de astronauten er langere tijd kunnen verblijven zonder te hoeven vrezen voor ernstige gevolgen als kanker.

Aanvankelijk zal water uit de aarde worden gehaald, maar zodra het onderzoek klaar is en de veronderstelling is bevestigd dat er ijswater in de krater kan worden gevonden, zal het worden gebruikt. Dit zal via een speciale procedure (zuiveringsinstallatie, ontdooien enz.) in de wanden worden geleid. Dit heeft tot gevolg dat de maanbasis steeds onafhankelijker wordt van de aarde.

In het begin worden nog voldoende reserves van de aarde gehaald of de eerste maanden tot jaren nog gestuurd. Maar er wordt steeds meer aan gewerkt dat de maanbasis steeds onafhankelijker wordt van de aarde. Zo worden in een hulpcentrum planten gekweekt, die niet alleen kunnen dienen als onderzoeksobject voor de vlucht naar Mars, maar ook als voedsel voor de astronauten daar. Het voedsel, dat daar niet zelfstandig kan worden geproduceerd, wordt toch van de aarde naar de maan gestuurd

De maanbasis zal worden aangedreven door zonne-energie. Elke leiding en elk controlecentrum is bezaaid met fotovoltaïsche panelen die de astronauten niet alleen beschermen tegen straling, maar hen ook van energie voorzien. Daarom is gekozen voor de Zuidpool (en een kraterhoogte), omdat die bijna altijd verlicht wordt door de zon (Mountains of Eternal Light).

In de maanbasis zal een levensinstandhoudingssysteem worden geïnstalleerd, dat de astronauten van zuurstof zal voorzien. Maar er zal ook wat zuurstof worden opgeslagen in een hulpcentrum als noodreserve, zodat, mocht het life support system ooit falen, daarop kan worden teruggevallen. De groene algen in elke afzonderlijke ruimte zullen de omgeving ook van wat zuurstof voorzien.

Het belangrijkste doel van deze maanbasis is het bevorderen van onderzoek. Vooral een voorbereiding op de Mars-expeditie. Ook zou men op de maanbasis veel kunnen onderzoeken in de richting van de anti-zwaartekracht, wat een reis naar Mars en het overleven daarop voor de astronauten zou vergemakkelijken, aangezien zij op de maan al enigszins gewend zijn aan de zwaartekracht op Mars, aangezien men in een secundair centrum door een roterend referentiesysteem een soortgelijke zwaartekracht als op Mars kan produceren, maar ook kan men dan op Mars een enigszins met de aarde vergelijkbare zwaartekracht produceren in sommige gebieden of ook in het ruimtestation. Met behulp van dergelijke onderzoeken op de maanbasis (test om onafhankelijk te zijn in de ruimte van de aarde, onderzoek van de anti-gravitatie en betere stralingsbescherming) kan men de ruimte nog veel beter verkennen en leren kennen en de Marsexpeditie is misschien nog maar het begin van iets veel groters. Wie weet vindt men zelfs leven in het heelal.

De astronauten hebben allemaal een vaste dagelijkse routine, die hen helpt een routine te krijgen, aangezien zij uit hun gebruikelijke routine op aarde zijn gehaald en dit moet hun dagelijkse routine vergemakkelijken. Na het opstaan krijgen ze een voedzaam ontbijt. Daarna gaan ze aan het werk. Wat dit werk is, hangt af van astronaut tot astronaut. Sommigen rijden met een karretje op de maan naar een locatie en nemen misschien een paar monsters, anderen werken in het laboratorium, en weer anderen werken in het botanisch centrum. Anderen doen huishoudelijke taken, zoals de was of de afwas. Wie deze taken doet is altijd volgens een schema, dus iemand anders moet ze altijd doen en ze worden eerlijk verdeeld. De andere taken (verzorging van de planten, laboratoriumwerk, enz.) worden toegewezen aan de astronauten die ze het best kunnen uitvoeren. Dus de astronauten die ooit techniek hebben gestudeerd werken meestal in de techniekruimte en biologen met de planten, bijvoorbeeld. De astronauten komen dan allemaal weer bij elkaar voor de lunch. Zij zien elkaar bij elke maaltijd, wat belangrijk is omdat zij veel minder mensen zien dan gewoonlijk op de maanbasis, en vooral niet hun geliefden, en dit moet hen een gevoel van saamhorigheid geven en voorkomen dat zij zich helemaal alleen voelen. Na de lunch gaan ze terug naar hun

respectieve banen. s Middags, uiterlijk om 17.30 uur, legt iedereen ze echter weer neer. Vanaf dat moment kan iedereen bijkomen van de dag, de voorgeschreven sporttaken in de sportzaal uitvoeren, praten met zijn geliefden, of gewoon ontspannen met een boek, om maar een paar van de mogelijke activiteiten te noemen. Na het eten kan men in de gemeenschappelijke ruimte nog samen activiteiten ondernemen, zoals een film kijken of gezelschapsspelletjes spelen. Niemand is verplicht om daar na het eten te blijven, maar het wordt wel aangeraden omdat,

zoals gezegd, op de maan heb je al minder contacten en vooral je familie en vrienden zijn niet bij je. De astronauten kunnen hen natuurlijk niet vervangen, maar helpen bij de eenzaamheid. Daarna gaat iedereen naar bed om negen uur slaap te krijgen. Eenmaal per week krijgt iedereen ook een medische en psychologische controle om ziektes te voorkomen en om anderen niet in gevaar te brengen als men zich niet goed voelt.