Omdat de astronauten meerdere jaren, of ten minste een paar maanden, op het Maankamp kunnen wonen, wilden wij een functionele maar niet minder comfortabele plaats bieden - niets extravagants. Daarom hebben we de woonkamer in het midden van het kamp geplaatst, zodat de astronauten er gemakkelijk toegang toe hebben vanaf elke plek in de basis om zich wat te ontspannen. De sportmodule zal de astronauten de mogelijkheid bieden om zichzelf en hun lichaam te verzorgen. De bemanning zal ook de mogelijkheid hebben om contact op te nemen met hun familieleden, dankzij de familiecontacteenheid. Veel koepels van de basis zullen ook bestemd zijn voor wetenschappelijke doeleinden: kweek van planten op de maan, studie van maanrotsen, astronomie, enz. We wilden de modules ook zo groot maken dat er meerdere astronauten tegelijk in dezelfde module kunnen zijn.

Ons maankamp zal worden gevestigd in een krater op de zuidpool van de maan. Het lijkt de meest geschikte plaats (ook al zal de maanlanding iets moeilijker zijn). Het garandeert namelijk bescherming tegen UV-straling, dankzij de geringere blootstelling van de gekozen gebieden. Deze bescherming wordt ook versterkt door de locatie van het kamp: een krater - een specifieke locatie waardoor bovendien voor een bescherming tegen wind en vallende stellaire objecten zoals meteorieten. De aanwezigheid van ijs in de buurt van het gekozen gebied kan een belangrijke potentiële bron van water zijn. Dit is ook de reden waarom wij het zuiden zullen kiezenern hemisfeer van de maan om het kamp op te richten.

Tot slot zullen we op zonnepanelen verder (boven? noord? zuid? beneden?) op het maanoppervlak, waar ze kunnen profiteren van de bijna permanente zon. blootstelling van sommige gebieden om energie te produceren.

Het hoofdidee is om de grondstoffen van de maan, zoals regoliet, zoveel mogelijk te gebruiken om er dankzij 3D-printing bruikbare materialen van te maken. Zodra de stukken zijn gebouwd, zijn we van plan ze in elkaar te zetten zoals op een klassieke bouwplaats op aarde. Daarom zal de bemanning productievaardigheden nodig hebben. Om het proces zo efficiënt mogelijk te maken, zullen van de aarde geïmporteerde rovermachines en conventioneel gereedschap worden gebruikt.

De koepels worden gemaakt van regoliet, dat gemakkelijk te vinden is op de maan. Het zal worden aangebracht op grote koepelvormige stukken stof die eenmaal zijn uitgerekt. Dankzij de kleefkracht van het regoliet zal de hele structuur standhouden.

Hoe kunnen we mensen naar de maan sturen zonder ze te beschermen? En wat heeft het voor zin om miljarden dollars uit te geven als we ze niet beschermen tegen meteorieten en vooral tegen zonnestraling en kosmische straling? Waar de astronauten beschermd worden tegen straling dankzij de koepels van regolith, zullen ze beschermd worden tegen meteorieten door de krater.

We hebben ook oplossingen om andere risico's te voorkomen. Als iemand gewond raakt, kan hij naar de ziekenmodule worden gebracht en daar worden behandeld. En als een koepel wordt vernietigd, kunnen de astronauten hem relatief gemakkelijk weer opbouwen met vervangende koepelvormige stukken stof die naar de maan worden gebracht. En als een 3D-printer niet meer werkt, wordt hij vervangen door een nieuwe. Het lijkt ons inderdaad verstandig om voor de zekerheid een of twee 3D-printers mee te nemen.

Enerzijds zullen we het ijswater dat zich in de buurt van onze landingsplaats bevindt, opvangen in grote containers. Anderzijds zal er een wateropvangsysteem zijn om urine te filteren. Op deze manier zal er geen druppel water verspild worden.

Het voedsel zal voornamelijk bestaan uit planten. Wegens het ontbreken van bestuivende insecten in de ruimte en om de bemanning de moeite te besparen zelf te bestuiven, zullen wij planten selecteren die zich ongeslachtelijk voortplanten, zoals aardappelen. We zijn ook van plan een kas op te zetten voor het geval dat sommige groenten meer warmte nodig hebben, waardoor de bemanning soms kan genieten van vers fruit als een suikerrijke traktatie. Er zal ook gedroogd voedsel zijn als aanvulling op de groenten.

De meeste energie zal worden geleverd door zonnepanelen, die het zonlicht zullen omzetten in elektriciteit. Door waterelektrolyse zullen we diwaterstof produceren, een zeer nuttig gas dat kan worden gebruikt als brandstof voor een ruimteschip.Gebruik maken van de grote hoeveelheid helium 3 op de maan maakt het mogelijk om heliumfusie uit te voeren, een andere energiebron. Gezien de explosieve aard van dit element zou de fusie ver van het basiskamp plaatsvinden om ongelukken te voorkomen. Deze techniek is zeker gevaarlijk, maar is veilig voor het milieu en produceert bovendien een enorme hoeveelheid energie.

Het produceren van ademlucht in de ruimte zal waarschijnlijk onze grootste uitdaging zijn en daarom zullen we verschillende technieken gebruiken. Ten eerste zal de bemanning op korte termijn van de aarde geïmporteerde lucht inademen. Dat moet genoeg tijd overlaten voor de planten die we van de aarde hebben geïmporteerd om zuurstof te produceren. We hebben speciaal aloë vera geselecteerd, een plant met talrijke geneeskrachtige eigenschappen, die bekend staat als een van de grootste producenten van zuurstof en bovendien een zeer gering waterverbruik heeft. Naast deze twee technieken bedachten we ook een manier om een waterelektrolyse te maken waarmee we zuurstof en diwaterstof kunnen produceren.

Het hoofddoel van ons Maankamp is wetenschappelijk. De maan is inderdaad een zeer mysterieuze plaats voor de mensheid en de enige manier om haar beter te leren kennen is er te leven en experimenten uit te voeren. Dit kamp mag geen toeristische attractie worden omdat vervuiling zowel de maan als de aarde in enkele jaren zou vernietigen. Het is essentieel om dit avontuur te behouden voor een getraind publiek, dus voor astronauten en wetenschappers. Tenslotte vertegenwoordigt dit project een echte menselijke droom die uitkomt. Tegenwoordig is de ruimte één van de enige gebieden die voor ons een compleet mysterie is. Door te bewijzen dat leven op de maan haalbaar is, geven we ook een boodschap af: we kunnen de grenzen van de werkelijkheid verleggen en nieuwe werelden veroveren.

Een typische dag voor een van onze astronauten begint om 7 uur in zijn eigen kamer. Daarna gaat hij/zij naar de gemeenschappelijke keuken en kan hij/zij genieten van een verkwikkend ontbijt dat voornamelijk gebaseerd is op aardappelen. De belangrijkste taak voor elk bemanningslid is in de eerste plaats het opbouwen van het maankamp. Zodra deze fase voorbij is, zal elke astronaut zijn eigen bezigheid hebben. De meeste tijd zal worden besteed aan onderzoek op verschillende gebieden: de studie van maanrotsen, de effecten van langdurige nulzwaartekracht op het menselijk lichaam, de evolutie van planten in de ruimte of astronomie. Op lange termijn zou het ook interessant zijn om het hoofdbasiskamp uit te breiden en nieuwe te creëren, afhankelijk van de behoeften. Als er bijvoorbeeld een enorme hoeveelheid water op de maan blijkt te zijn, zou een aquatische eenheid nuttig kunnen zijn om zeewier te kweken, een enorme producent van zuurstof. Natuurlijk zal er ook dagelijks wat algemeen onderhoud te doen zijn.

Vanwege het gebrek aan bestuivende insecten zijn kloonaardappelen een zeer nuttige manier om voedsel te produceren. Elke dag dezelfde maaltijd eten kan echter leiden tot een zeer trieste routine, daarom zou op langere termijn het moraal van de bemanning aanzienlijk kunnen worden verbeterd door de maaltijden af te wisselen met een grotere verscheidenheid aan planten.

Leven op de maan is allereerst een groot avontuur voor deze wetenschappers, maar het moet niet als een pijn worden ervaren, daarom zal er overdag ook ontspanning zijn. Er zullen tal van activiteiten zijn zoals lezen, dvd's kijken of spelletjes doen in de woonkamer. Om fit te blijven, wat essentieel is in de ruimte, hebben we ook een sportruimte bedacht met toestellen. Ten slotte zijn wij van mening dat contact houden met leeftijdsgenoten een van de belangrijkste dingen is (vooral als we 239 duizend mijl verderop zijn) en daarom hebben we een familiecontactunit opgezet om zelfs in de ruimte uw dierbaren te kunnen controleren.