Ponieważ astronauci mogą mieszkać na Moon Camp przez kilka lat, a przynajmniej przez kilka miesięcy, chcieliśmy zapewnić funkcjonalne, ale nie mniej wygodne miejsce - nic ekstrawaganckiego. Dlatego też umieściliśmy salon w centrum obozu, tak aby astronauci mieli do niego łatwy dostęp z każdego miejsca w bazie, aby trochę odpocząć. Moduł sportowy zapewni astronautom możliwość zadbania zarówno o siebie, jak i o swoje ciało. Załoga będzie miała również możliwość kontaktu z bliskimi, dzięki modułowi kontaktu z rodziną. Wiele kopuł bazy będzie też przeznaczonych do celów naukowych: uprawy roślin na Księżycu, badania skał księżycowych, astronomii itp. Chcieliśmy również, aby moduły były na tyle duże, aby w jednym module mogło przebywać jednocześnie kilku astronautów.

Nasz Moon Camp będzie miał siedzibę w kraterze na południowym biegunie Księżyca. Wydaje się, że jest to najbardziej odpowiednie miejsce (nawet jeśli lądowanie na Księżycu będzie nieco trudniejsze). Rzeczywiście, gwarantuje ono ochronę przed promieniowaniem UV, dzięki mniejszej ekspozycji wybranych obszarów. Ochronę tę wzmacniają również m.in. lokalizacja obozu: krater - konkretna lokalizacja co ponadto umożliwia dla ochrona przed wiatrem i spadającymi obiektami gwiezdnymi, takimi jak meteoryty. Obecność lodu w pobliżu wybranego obszaru może być ważnym potencjalnym zasobem wody. To również dlatego wybierzemy południeern półkula Księżyca, aby założyć obóz.

Na koniec ustawimy w górę panele słoneczne dalej ( w górę? na północ? na południe? w dół? ) na powierzchni Księżyca, gdzie mogą wykorzystać prawie stałe nasłonecznienie ekspozycja niektórych obszarów w celu wytworzenia energii.

Główną ideą jest wykorzystanie w jak największym stopniu zasobów Księżyca, takich jak regolit, aby dzięki drukowi 3D zamienić je w materiały użytkowe. Po zbudowaniu elementów planujemy je złożyć jak na klasycznym placu budowy na Ziemi. Dlatego załoga będzie potrzebowała umiejętności produkcyjnych. Aby proces był jak najbardziej wydajny, zostaną wykorzystane maszyny łazików sprowadzone z Ziemi, a także konwencjonalne narzędzia.

Jeśli chodzi o kopuły, będą one wykonane z regolitu, który łatwo znaleźć na Księżycu. Zostanie on naniesiony na duże kawałki tkaniny w kształcie kopuł po ich rozciągnięciu. Dzięki właściwościom klejącym regolitu, cała konstrukcja będzie się trzymać.

Mówiąc po ludzku, jak możemy wysłać ludzi na Księżyc, nie chroniąc ich? I po co wydawać miliardy dolarów, jeśli nie ochronimy ich przed meteorytami, a przede wszystkim przed promieniowaniem słonecznym i kosmicznym? Tam, gdzie astronauci będą chronieni przed promieniowaniem dzięki kopułom z regolitu, przed meteorytami ochroni ich krater.

Mamy też rozwiązania zapobiegające innym zagrożeniom. Jeśli ktoś zostanie ranny, będzie można go przywieźć i leczyć w module ambulatoryjnym. Ponadto, jeśli któraś z kopuł ulegnie zniszczeniu, astronauci będą mogli ją stosunkowo łatwo odbudować za pomocą przywiezionych na Księżyc zastępczych kawałków materiału w kształcie kopuły. A w przypadku, gdy drukarka 3D przestanie działać, zostanie zastąpiona nową. Uważamy, że zabranie ze sobą jednej lub dwóch drukarek 3D może być rozsądnym rozwiązaniem.

Z jednej strony będziemy zbierać do ogromnych pojemników wodę lodową, o której wiadomo, że znajduje się w pobliżu naszego lądowiska. Z drugiej strony będzie system zbierania wody ładowany w celu filtrowania moczu. Dzięki temu żadna kropla wody nie zostanie zmarnowana.

Pożywienia dostarczą głównie rośliny. Ze względu na brak owadów zapylających w kosmosie i aby oszczędzić załodze kłopotów z zapylaniem, wybierzemy rośliny, które rozmnażają się bezpłciowo, takie jak ziemniaki. Planujemy także założyć szklarnię na wypadek, gdyby niektóre warzywa potrzebowały więcej ciepła, co pozwoli także załodze cieszyć się czasem świeżymi owocami jako smakołykiem pełnym cukru. Pojawi się również żywność suszona jako uzupełnienie dla warzyw.

Większość energii zapewnią panele słoneczne, które zamienią światło słoneczne w energię elektryczną. Dokonując elektrolizy wody wytworzymy dihydrogen, bardzo przydatny gaz, który może posłużyć jako paliwo do statków kosmicznych.Wykorzystanie dużej ilości helu 3 na Księżycu umożliwia przeprowadzenie fuzji helu, kolejnego źródła energii. Znając wybuchową naturę tego pierwiastka fuzja odbywałaby się daleko od obozu bazowego, aby uniknąć jakiegokolwiek wypadku. Technika ta jest z pewnością niebezpieczna, ale oprócz produkcji ogromnej ilości energii elektrycznej jest bezpieczna dla środowiska.

Wytworzenie powietrza nadającego się do oddychania w przestrzeni kosmicznej będzie prawdopodobnie naszym największym wyzwaniem, dlatego zastosujemy kilka technik. Po pierwsze, w krótkim okresie czasu załoga będzie oddychać powietrzem importowanym z Ziemi. Powinno to pozostawić wystarczająco dużo czasu, aby rośliny, które sprowadziliśmy z Ziemi, mogły wyprodukować dwutlenek. Szczególnie wybraliśmy aloes, roślinę o wielu właściwościach leczniczych, znaną z tego, że jest jednym z największych producentów tlenu, a ponadto ma bardzo małe zapotrzebowanie na wodę. Oprócz tych dwóch technik wymyśliliśmy również sposób na przeprowadzenie elektrolizy wody, która pozwoli nam na produkcję ditlenku i dihydrogenu.

Głównym celem naszego Moon Camp będzie cel naukowy. Księżyc jest bowiem bardzo tajemniczym miejscem dla ludzkości i jedynym sposobem na jego lepsze poznanie jest zamieszkanie na nim i przeprowadzenie eksperymentów. Obóz ten nie powinien stać się atrakcją turystyczną, ponieważ zanieczyszczenie środowiska zniszczyłoby zarówno Księżyc jak i Ziemię w ciągu zaledwie kilku lat. Konieczne jest zachowanie tej przygody dla wyszkolonej publiczności, to znaczy dla astronautów i naukowców. W końcu projekt ten stanowi prawdziwe spełnienie ludzkich marzeń. Obecnie przestrzeń kosmiczna jest jednym z jedynych obszarów, który jest dla nas całkowitą tajemnicą. Udowadniając, że życie na Księżycu jest celem możliwym do osiągnięcia, wysyłamy również wiadomość: możemy przekraczać granice rzeczywistości i zdobywać nowe światy.

Typowy dzień dla jednego z naszych astronautów zaczyna się o 7 rano w ich własnym pokoju. Następnie udaje się do wspólnej kuchni, gdzie może zjeść orzeźwiające śniadanie oparte głównie na ziemniakach. W pierwszej kolejności głównym zadaniem każdego członka załogi będzie budowa obozu na Księżycu. Po zakończeniu tego etapu każdy astronauta będzie miał swoje własne zajęcie. Większość ich czasu będzie poświęcona na badania w różnych dziedzinach: badanie skał księżycowych, wpływ długotrwałej zerowej grawitacji na organizm człowieka, ewolucja roślin w kosmosie czy astronomia. W dłuższej perspektywie interesujące byłoby również rozszerzenie głównego basecampu o tworzenie nowych w zależności od potrzeb. Na przykład, jeśli okaże się, że na Księżycu jest ogromna ilość wody, jednostka wodna mogłaby się przydać do uprawy wodorostów, ogromnego producenta dwutlenku węgla. Oczywiście będą też ogólne prace konserwacyjne do wykonania na co dzień.

Ze względu na brak owadów zapylających, ziemniaki, które można sklonować, są bardzo użytecznym sposobem produkcji żywności. Jednak codzienne jedzenie tego samego posiłku może doprowadzić do bardzo smutnej rutyny, dlatego w dłuższej perspektywie zaangażowanie się w ręczne zapylanie większej ilości roślin mogłoby znacznie poprawić morale załogi poprzez urozmaicenie posiłków.

Życie na Księżycu to przede wszystkim wielka przygoda dla tych naukowców, ale nie powinna być odczuwana jako ból, dlatego w ciągu dnia będzie również czas na relaks. Nie zabraknie zajęć takich jak czytanie, oglądanie DVD czy gry w salonie. Aby utrzymać formę, która jest niezbędna w kosmosie, opracowaliśmy również pokój sportowy z wyposażeniem. W końcu uważamy, że utrzymywanie kontaktu z rówieśnikami jest jedną z najważniejszych rzeczy do zrobienia (zwłaszcza, gdy jesteśmy 239 tysięcy mil od siebie), dlatego stworzyliśmy jednostkę do kontaktu z rodziną, aby móc sprawdzić, co słychać u naszych bliskich nawet w kosmosie.