Ons project is opgezet met als doel dat een team Austronauten naar de maan gaat, en daar energie produceert om er te kunnen leven, en ook de maan zelf en haar onregelmatigheden verkent.

Wij hebben besloten de zuidpool van de maan te kiezen om onze maanbasis te bouwen omdat dit het "land" van extreem licht is; de zuidpool is ook een goed doel voor een toekomstige menselijke landing omdat het, robotisch gezien, het meest uitgebreid onderzochte gebied van de maan is.

Wij zijn van plan habitats op de maan te bouwen met verschillende 3D-printers (hoge investering), waarbij de lokale materialen van de maan zoals het maanregoliet worden samengevoegd om bakstenen en andere verschillende voorwerpen te bouwen, waarbij huizen in modules worden gemaakt voor verschillende bewoners met verbindingen van hetzelfde materiaal zodat er circulatie tussen mensen kan plaatsvinden.

Dankzij de explosies van lavabuizen die miljoenen jaren geleden plaatsvonden, werd lava uit de kern van de maan gedreven, waardoor tunnels ontstonden. Sommige van deze buizen zijn ongeveer 300 meter breed, maar slechts 40 meter diep.

Omdat we op de zuidpool zitten, is het gemakkelijker om water op te slaan dankzij de kraters die ontstaan door het licht dat het oppervlak bereikt. Toen er gebieden met stukken ijs en de energie van zonnepanelen werden ontdekt, gebruikten we licht om het ijs te smelten, zodat het in vloeibare toestand bleef.

Een van de manieren die we regelden was het planten van hydrocultuurplanten. Hydrocultuurplanten zijn planten zonder gebruik van grond, met wortels ondergedompeld in water. Van planten produceren we voedsel.

De energie van onze maanbasis komt van onze zonnepanelen, die aan de buitenkant van onze basis de energie van de zon absorberen.

Om zuurstof te produceren zullen we de waterelektrolyse uitvoeren. Waterelektrolyse is de ontbinding van water in zuurstof en waterstof door de passage van een elektrische stroom door het water. Een elektrische energiebron wordt aangesloten op twee elektroden die in het water worden geplaatst. Als alles correct is gemonteerd, ontstaat waterstof aan de kathode en zuurstof aan de anode. Het kost enorm veel energie om zuiver water te elektrolyseren, omdat het geen goede elektrische geleider is. Zonder overtollige energie verloopt de elektrolyse van zuiver water zeer langzaam.

Het hoofddoel van het Maankamp is de astronauten de best mogelijke omstandigheden te bieden. Astronauten doen wetenschappelijke experimenten, zodat we de kwaliteiten op de maan kunnen verbeteren.

Aan het begin van de dag beginnen we met het elektrolyseren van het water om zoveel mogelijk zuurstof te produceren. Daarna raapt onze astronautenploeg alle stukjes ijs op die ze rond onze maanbasis kunnen vinden. Vervolgens stoppen we de gevonden stukken ijs in een capsule, en met behulp van een sterk licht smelten we die stukken. Terwijl de stukken ijs smelten, gebruiken we onze eerste maaltijd van de dag. De rest van de dag doen we wetenschappelijk onderzoek naar nieuwe dingen die we op de maan vinden. Na een paar uur is het tijd voor het avondeten. Maar voordat we naar bed gaan voor de volgende dag, communiceren we met de Aarde, om alle informatie die we die dag hebben opgedaan door te geven.