Om te beginnen is de door ons ontworpen maanbasis voor semi-permanente bewoning van de maan. De eerste in zijn soort en buiten de aarde gelegen basis om te zien hoe moeilijk het is om op een ander lichaam te leven. Het zou een kleine bemanning huisvesten om zo duurzaam mogelijk te leven in de barre omstandigheden van het maanoppervlak. We hebben deze basis ontworpen op Fusion360 om alle belangrijke functies te ontwerpen en de fijnere details weg te laten.

De locatie van de maanbasis zou richting de zuidpool van de maan zijn. De belangrijkste reden hiervoor is de toegang tot natuurlijke hulpbronnen. Alle materialen die in de maanregoliet worden gevonden, bevinden zich daar. Maar het belangrijkste is water, want het proces om het te maken en te vervoeren is moeilijk, dus het daar vinden is de beste optie. Maar je wilt het niet op de pool en andere fenomenen zouden de basis in de war sturen.

Hoe we de basis zouden bouwen is montage ter plaatse. We zouden de middelen voor bewoning en alles naar de maan sturen. De delen zouden origamitechnieken gebruiken om ruimte te besparen op de reis naar de maan. Zodra de stukken er zijn, zouden robots het zware werk doen door de onderdelen in elkaar te zetten. Daarna zouden de astronauten de laatste stukjes in elkaar zetten. De basis zou worden gemaakt van koolstofvezelcomposieten en eventueel aluminium om zo sterk en duurzaam mogelijk te zijn.

We zullen de astronauten op twee manieren beschermen tegen de barre omstandigheden. Ten eerste zullen we de basis zelf begraven. Daarmee zou de straling op de maan drastisch verminderen. Als ze naar buiten moeten is het aantal keren beperkt omdat robots de noodzaak zouden verminderen. Maar zelfs dan heeft het voertuig stralingsbescherming en is beperkte blootstelling geen probleem. Als de astronauten allemaal voorkomen dat ze fijn bestraalde maanaarde binnenbrengen, zou het risico nog kleiner zijn.

De basis voorziet in water door het aan de oppervlakte te verzamelen tijdens expedities en met opslag van water zouden ze genoeg moeten hebben. En met hergebruik van water door de hele basis is het risico dat het water opraakt kleiner.

Voor voedsel hebben we een aquaponics installatie voor planten en vissen. Het zou ook zuurstof leveren, want dat is wat de planten het beste doen.

De stroom wordt geleverd door een kleine kernreactor met de hoogste veiligheidsmaatregel voor de bemanning. We hadden hem nodig omdat de maannacht 2 weken duurt en zonnepanelen niet volstaan.

Lucht wordt gegenereerd door de planten in het aquaponics systeem. Het wordt door de hele basis gecirculeerd.

Aangezien dit de eerste basis zou worden, zou het vooral een wetenschappelijk doel dienen. Om de effecten te zien van een langdurig verblijf op de maan voor zowel mensen als andere levende wezens. Hiermee kunnen experimenten met betrekking tot de maan zonder problemen worden uitgevoerd. De hoeveelheid te leren dingen is immens en verleidelijk, dus de basis is ontworpen met dat in gedachten.

Een dag op de maan zou voor de kleine bemanning van astronauten druk maar interessant zijn. Ze zouden regelmatig opstaan en gaan slapen omdat de dag- en nachtcyclus van de maan niet compatibel is met de onze. Daarna maken ze zich klaar voor de dag, kleden zich aan, ontbijten en sorteren. Als dat gedaan is, doen ze een inspectie van de basis en de uitrusting om er zeker van te zijn dat alles naar behoren werkt. Dan doen ze hun dagelijkse karweitjes, verzamelen gegevens van verschillende experimenten, en maken de aquaponics set up. Dan verzamelen ze alle nodige materialen voor de lunch. Daarna werken ze verder aan hun toegewezen taken, zoals het organiseren van materialen, het verzamelen van voedsel, en het verzamelen van gegevens van experimenten. Voor een korte pauze, diner, en dan terug naar bed. Het zou druk zijn, maar noodzakelijk voor het leven op de maan.