Dit maanbewoningsproject is opgezet als een internationaal project met verschillende missies dat astronauten en wetenschappers in staat stelt waardevolle experimenten op de maan uit te voeren en de effecten van langdurige bewoning op de maan te bestuderen. Bovendien zal dit project dienen als voorloper van het verkennings- en bewoningsproject op Mars vanwege de unieke eigenschappen van het maanmilieu. De barre maanomgeving zal de mogelijke omstandigheden op Mars kunnen simuleren, waardoor astronauten en wetenschappers de beschikking krijgen over een proefbank voor de uitrusting die voor het Mars-project is ontworpen. De maanbasis bestaat uit drie kernmodules en een aantal speciale modules met verschillende doeleinden, alle modules zijn onderling verbonden en kunnen worden uitgebreid voor verdere ontwikkeling. De basis is ontworpen om zes astronauten twee maanden zonder bevoorrading te laten werken. Over het geheel genomen biedt dit project astronauten en wetenschappers een zeer waardevolle kans om onderzoek te doen naar het langdurig bewonen van de maan en zich voor te bereiden op het Mars-expeditieproject.

Het kamp zal worden gebouwd in de Clavius-krater op het zuidelijk halfrond van de maan. Recent onderzoek van de NASA heeft het bestaan van water in de Clavius krater bevestigd, waardoor het een ideaal onderzoeksgebied zal zijn aangezien water essentieel is voor de langdurige menselijke bewoning op de maan. Bovendien is de Clavius krater een van de zonlicht kraters op de maan, waardoor deze locatie extra ideaal is omdat de zonnepanelen in het kamp continu energie van de zon kunnen oogsten.

Het bouwproces van het kamp bestaat uit drie fasen, waarbij elke fase een ander doel dient. In fase één zal een multifunctioneel maanmobiliteitsvoertuig (LMMV) aan het gekozen kamp worden geleverd. Dit voertuig is in staat om autonoom te rijden en heeft een modulair laadvermogen systeem waarmee verschillende modules kunnen worden bevestigd. Dit voertuig zal al het voorbereidende werk verrichten, zoals het vinden van de exacte landingsplaats, voordat de astronauten arriveren. De LMMV is ook verantwoordelijk voor de assemblage van de modules. Vervolgens zullen een kernmodule en een wetenschapsmodule op het kampeerterrein worden afgeleverd. Tenslotte zullen drie astronauten naar het kamp worden gestuurd nadat de kernmodule en de wetenschappelijke module in elkaar zijn gezet. In fase twee worden de tweede kernmodule en de wetenschappelijke module bij het kamp afgeleverd. Nog eens drie astronauten zullen naar het kamp worden gestuurd. Ook zal worden begonnen met de bouw van het maanstation. Tenslotte zullen in fase drie de laatste kernmodule en wetenschapsmodule aan het kamp worden afgeleverd, samen met een boormodule en een regolith-verzamelmodule voor de LMMV. De astronauten zullen de LMMV met de regolith-verzamelmodule gebruiken om de basis te bedekken met een laag regolith voor extra bescherming tegen straling en meteoroïden.

Kosmische straling en meteoroïde inslagen zijn de twee grootste bedreigingen voor de astronauten die op de maan leven. Alle modules zijn uitgerust met een composietlaag van stralingsremmende materialen in de omhulsels, en de watertanks in elke module zijn geplaatst tussen de buitenste schil en de binnenste schil, hetgeen een extra bescherming zal bieden aangezien water de protonen kan afremmen. Naast de composietlaag of stralingsreductiematerialen zijn de omhulsels van de modules ook voorzien van een aramide-laag en een rubberlaag voor bescherming tegen meteorieten. Geïnspireerd door ballistische vesten en zelfdichtende brandstoftanks, kan de aramide laag de snelheid van de meteoroïde aanzienlijk vertragen en kan de rubber laag een luchtdichte afsluiting vormen als de omhulling wordt doorboord. Bovendien zullen de astronauten in fase drie de basis bedekken met een laag regolith, die extra bescherming zal bieden tegen kosmische straling en meteoroïde inslagen.

Elke maand is er een bevoorradingsmissie gepland, het bevoorradingsschip zal zuiver water naar het kamp brengen samen met andere essentiële behoeften. Het kamp is ook uitgerust met een waterrecyclingsysteem dat het vocht in de lucht en de urine van de astronauten kan recycleren en zuiveren tot drinkbaar water. Indien de astronauten ijs ontdekken, kan dit ijs ook worden opgevangen en met hetzelfde systeem tot drinkwater worden gezuiverd. De basis beschikt ook over een noodvoorraad water die acht astronauten een halve maand kan voeden.

De maandelijkse bevoorradingsmissie voorziet de basis van een ruime hoeveelheid voorverpakt voedsel; dit is de belangrijkste voedselbron in de basis. De groenten die in de hydrocultuur/wetenschapsmodule worden gekweekt, kunnen ook worden geconsumeerd. De basis heeft ook een noodvoorraad water die acht astronauten gedurende een halve maand kan onderhouden.

Het grootste deel van de in de basis gebruikte energie zal worden opgevangen door verschillende zonnepanelen die naast de modules zijn geplaatst. De basis is ook uitgerust met meerdere radio-isotopen thermometrische generatoren (RTG) voor gebruik in noodgevallen. Op normale dagen dienen de RTG's als warmtebronnen in de basis en de energie die zij produceren wordt opgeslagen in de batterijen in de basis. Deze batterijen kunnen worden gebruikt in noodsituaties, zij kunnen ook worden gebruikt om te helpen bij een plotselinge behoefte aan elektriciteit in de basis als er energie-intensieve operaties worden uitgevoerd in de basis.

De lucht in de basis bestaat uit een mengsel van zuurstof en stikstof om brand te voorkomen. Het grootste deel van de lucht kan worden gerecycleerd door het luchtrecyclingssysteem, en de koolstofdioxide wordt tijdens het recyclageproces weggewassen. Het maandelijkse bevoorradingsschip brengt ook een kleine hoeveelheid lucht naar de basis om het luchtverlies te compenseren. Alle astronauten hebben een chemische zuurstofgenerator voor noodgevallen in geval van snel luchtverlies.

Het hoofddoel van dit kamp is gericht op wetenschappelijke doeleinden. Het zal wetenschappers en astronauten uit de hele wereld een uitzonderlijke kans bieden om onderwerpen te onderzoeken en te ontdekken zoals de geologie van de maan en de menselijke bewoning op lange termijn op een andere planeet. Bovendien biedt de barre toestand van de maanomgeving een uitstekende simulatie voor het toekomstige verkenningsproject van Mars.

Om de veilige werking van de basis te handhaven, werken de astronauten in shifts van acht uur om toezicht te houden op de basis, daarom is het begrip "een dag" in de maanbasis betrekkelijk los. De taken van elke astronaut zullen variëren naar gelang van zijn specialiteit, wetenschappers zullen het grootste deel van hun tijd besteden aan het uitvoeren van experimenten in de wetenschappelijke modules, en ingenieurs zullen het grootste deel van hun tijd besteden aan het inspecteren en controleren van de operaties in de basis. Normaal gesproken zijn de astronauten verantwoordelijk voor het onderhouden van de werking van de basis, het inspecteren op defecten of lekkages, het contact opnemen met de missiecontrole op aarde, het uitvoeren van experimenten in de wetenschapsmodule, en het uitvoeren van een verplichte training tijdens de acht uur durende dienst. Extra-Vehiculaire Activiteiten (EVA) en maanvoertuig operatie zullen speciaal worden gepland door de commandant.