[42]

Ons maankamp bestaat uit een kleine basis in een van de kraters op de zuidpool van de maan. Het bestaat uit 3 koepels aan de oppervlakte en woonruimtes in de ondergrond om de astronauten te beschermen terwijl ze slapen. We besloten ons te concentreren op de functionaliteit en haalbaarheid van de basis en daarom kozen we ervoor om hem klein maar efficiënt te bouwen. Het doel van ons maankamp is het bewijzen en testen van meerdere werkwijzen en nieuwe technologieën voor verdere maankolonisatie.

Wij willen onze basis bouwen in een van de kraters op de zuidpool van de maan, meer bepaald de Shackleton-krater. Wij geloven dat het een geweldige locatie is om onze basis te bouwen, omdat er bijna constant zonlicht is aan de rand van de krater om onze zonnepanelen van energie te voorzien, en uit waarnemingen van maanomloopbanen en instrumenten op de grond blijkt dat er op de bodem van de krater waterijs zou kunnen liggen dat kan worden gewonnen en gebruikt als bron van water, waterstof en zuurstof. Hoewel de krater veel voordelen biedt, is het toch ook belangrijk de nadelen van de locatie te vermelden. De krater is vrij groot met een diameter van 21 km en een diepte van ongeveer 4 km en terwijl de basis op de bodem van de krater zou moeten worden gebouwd, zouden we vrij lange kabels nodig hebben om de elektriciteit van de zonnepanelen naar de basis te transporteren.

We zouden de Maanpoort gebruiken als opslagplaats voor de constructie om later de materialen en gedeeltelijk geprefabriceerde modules naar de oppervlakte te sturen. De modules bestaan uit luchtsluizen en luchtdichte deuren die de ene module met de andere verbinden en de basis voor een veilig gebruik van ons kamp bestaat uit een opblaasbare en luchtdichte koepel. Na de plaatsing en het opblazen van de modules zouden verschillende robots worden ingezet met de opdracht een 3d geprinte mal rond de modules te bouwen. Deze mallen zouden worden gevuld met gewone regoliet om een meteoriet- en stralingsbestendige muur rond de koepels te creëren. Dezelfde rovers die eerder zijn gebruikt om de grond af te vlakken en de basis te 3d-printen, zouden later worden gebruikt als mijnrobots.

We zouden veel waterijs rond onze basis hebben dat zal worden ontgonnen door twee verschillende soorten onbemande rovers. Eén rover is gespecialiseerd in het losmaken en ontginnen van het ijs en heeft grote batterijreserves zodat hij de koude temperaturen kan overleven. Een andere rover vervoert het ijs van de mijn naar de basis. De ijskamer in de basis zal onder druk worden gezet zodra het ijs erin zit, het zal worden opgewarmd zodat het water verdampt en in een andere kamer afkoelt. Het kan worden gefilterd, opgeslagen of later worden geëlektrolyseerd en gebruikt als raketbrandstof.

Onze serre zal worden gebruikt om experimenten uit te voeren die nuttig kunnen zijn voor verdere Maankolonisatie en er zal voedzaam voedsel worden gekweekt. Planten hebben echter veel ruimte nodig om een persoon te voeden en er zal nog steeds een kleine bevoorradingsmissie nodig zijn om de hele bemanning te voeden.

We produceren elektriciteit met zonnepanelen op de rand van de krater, die bijna constant aan zonlicht is blootgesteld, en we gebruiken lithium-ion batterijen om de elektriciteit op te slaan. De elektriciteit en de warmte van de rand worden ook gebruikt om de basis te verwarmen. We hebben ervoor gekozen om geen andere energiebronnen te gebruiken, zoals nucleaire isotopenreactoren, omdat we de veiligheid van onze bemanning willen waarborgen, en in plaats daarvan hebben we ervoor gekozen om ook de nadelen van de zonnepanelen te ondervangen, namelijk de kabel van ongeveer 45 ton. Als je echter de onlangs aangekondigde maar nog niet gebouwde lanceervoertuigen meerekent, zou dat geen probleem meer moeten zijn.

Wij zullen gebruik maken van elektrolyses, CO2-absorbers, filters, planten en een luchtventilatiesysteem om een goede luchtkwaliteit te handhaven. Het luchtventilatiesysteem zal ook een apparaat bevatten dat vergelijkbaar is met het Common Cabin Air Assembly in het ISS om het Thermal Control System te ondersteunen en de vocht- en Co2-niveaus te beheren. In het onwaarschijnlijke geval van een noodsituatie en drukdaling worden in elke kamer noodkits aangebracht en worden de deuren gebruikt om het getroffen deel van de basis af te sluiten.

[54]

Er zijn verschillende gevaren op de Maan waarmee rekening moet worden gehouden bij het bouwen van een Maanbasis. Het maanoppervlak is erg heet aan het verlichte oppervlak en het is erg koud in de kraters op de zuidpool. Wij hebben besloten dat het gemakkelijker is warmte aan onze basis toe te voegen dan warmte af te voeren en dat is deels de reden waarom wij besloten hebben de basis in een krater te bouwen. Onze basis biedt ook bescherming tegen meteoroïden en straling door de dikke laag regoliet en muren. We willen ook de woonmodule ondergronds bouwen zodat de Astronauten beschermd zijn terwijl ze slapen. Maar het gevaar op de Maan dat het gevaarlijkst kan zijn, is het stof omdat het zeer scherp is in microscopische niveaus en schade kan veroorzaken aan de longen en het zenuwstelsel van de astronauten of aan beweegbare onderdelen zoals de Rovers en EVA-pakken. Daarom gebruiken we een zeer geavanceerd en belangrijk Airlock-systeem.

De astronautenbemanning in ons maankamp heeft een zeer gestructureerde dagelijkse routine. Onze astronauten worden om 6:30 UTC wakker en ontbijten. Ze poetsen hun tanden na het ontbijt en beginnen te werken in hun vakgebied. Om 13:00 uur pauzeren de astronauten hun werk en wordt het eten klaargemaakt. De astronauten hebben een eet- en pauzetijd van 2 uur en werken daarna verder. Ze voeren experimenten uit, onderhouden de basis en de rovers en ontdekken nieuwe technologieën en methoden die zullen helpen om de maan nog verder te koloniseren. De bemanning moet minstens 3 uur oefenen en mag daarna vrije tijd hebben. Veel tijd is daar echter niet voor, want ze gaan al snel slapen zodat ze minstens 8 uur slaap hebben.