[42]

Ons maankamp bevindt zich aan een uiteinde van de zuidpool van de maan, het bestaat uit 4 koepels voor gebruik door astronauten, een opslagruimte voor voedsel dat door middel van hydrocultuur wordt gekweekt, 8 grote zonnecellen om zonne-energie te verkrijgen, een landingsplaats voor volgende expedities en twee kleine kernreactoren waar plutonium 238 zal worden gebruikt als secundaire energie.

Wij zullen het maankamp bouwen in de buurt van de zuidpool waar de ruimtesonde Maanprospector is neergestort, meer bepaald in het Zuidpool-Aitkenbekken, omdat daar uitgebreide ophopingen van ondergronds ijs zijn gevonden, waardoor de astronauten water kunnen inslaan. Evenzo is dit gebied bijna constant blootgesteld aan zonlicht en dit zal het opladen van energie oplossen. Vulkanische aarde kan worden gebruikt voor de bouw, dit zal ons helpen de astronauten te beschermen tegen zonnestraling en meteorietinslagen.

Wij zijn van plan het maankamp te bouwen met maanaarde, om een natuurlijk toevluchtsoord te creëren tegen asteroïden, straling en de gevaren die in de ruimte kunnen bestaan. Er zullen bouwrobots worden gebruikt om de tijd te versnellen en ongelukken te voorkomen. De plaats waar we het kamp willen bouwen, zit vol met materialen zoals vulkanisch gesteente en mineralen zoals Pyroxeen of Olivino, daarin vinden we radioactieve materialen, die ook materialen zullen opleveren zoals plutonium 238, dit zal dienen om een kleine kernreactor te bouwen, die de astronauten zal helpen een soort secundaire energie te verkrijgen naast zonne-energie.

Het gebied dat we kiezen voor de bouw van het maankamp voorziet ons van ondergrondse ijsophopingen en dat zal onze belangrijkste bron zijn. Met graafmessen zal door de maangrond worden geboord om het vloeibare water te verkrijgen.

Om voedsel te verkrijgen, zullen wij ons voedsel kweken in hydrocultuurkassen, aangezien er geen substraten nodig zijn om te oogsten en wij het water zullen gebruiken dat met de boren uit de verzameling wordt gehaald, wij zullen zeer voedzame planten oogsten zoals Waldmann's groene sla, amarant, en voedsel dat alle voedingsstoffen bevat die nodig zijn om te overleven.

De belangrijkste energiebron zal zonne-energie zijn, aangezien dat deel van de maanhemel altijd aan zonlicht is blootgesteld; dit zal ons voldoende energie opleveren voor het vitale energiesysteem en de elektronische apparaten die in het maankamp zullen worden gebruikt. Ook wordt voorgesteld plutonium 238 te gebruiken om via thermokoppels elektriciteit op te wekken, de zonne-energie te voeden en er optimaal gebruik van te maken.

Om adembare lucht te verkrijgen is het de bedoeling hetzelfde systeem van het internationale ruimtestation te gebruiken, het zogenaamde Oxygen Generation System, dat bestaat uit een machine die via chemische processen niet langer bruikbaar water met behulp van elektrolyse omzet in zuurstof. Waarbij ze worden gescheiden in zuurstof (O2) en waterstof (H2). Vervolgens wordt zuurstof in de atmosfeer gebracht om door de astronauten te worden ingeademd, en waterstof, dat schadelijk is voor de mens, wordt gebruikt in een andere reactie waarbij water en methaan ontstaan samen met koolstofdioxide.

[54]

De atmosfeer van de maan is zeer dun en zwak, wat betekent dat de stralen en de straling van de zon niet kunnen worden gecontroleerd en de astronauten rechtstreeks kunnen treffen, zodat het woongebied zal worden gebouwd met maanaarde zodat de zonnestraling de huid van de astronauten niet bereikt. Op dezelfde manier zullen de kweek- en onderzoeksruimten en de plaatsen waar de astronauten zullen werken van een aluminium en Teflon coating worden voorzien, aangezien deze materialen geen straling doorlaten. Ten slotte zullen meteorieten de met vulkanische kracht versterkte bovenkant van de basis niet kunnen vernietigen, zodat de astronauten binnenin veilig zijn.

Eerst zal een van de astronauten de hydrocultuurgewassen controleren en het voedsel oogsten dat die dag zal worden gegeten, terwijl de andere een routinecontrole van het kamp uitvoert en de kernreactor, het zuurstofgehalte in de lucht en de communicatie op de grondbasis controleert. Later zal de rest van de dag worden besteed aan de onderzoeken die op dat moment worden uitgevoerd. Van tijd tot tijd zullen ze het kamp verlaten om eventuele schade te herstellen of om wetenschappelijke experimenten uit te voeren. In de rustruimte staat een kleine groep machines waarmee de astronauten kunnen oefenen. Hoewel er op de maan geen dag en nacht is, moeten de astronauten ten slotte minimaal 8 uur slapen om in vorm te blijven en hun conditie niet te verliezen.