[42]

Ons Maankamp is een praktische en uitbreidbare basis voor twee tot drie personen. Het was belangrijk voor ons om de taak met nieuwe creatieve benaderingen aan te pakken, maar altijd binnen de grenzen van het mogelijke te blijven. We wilden ook een zo efficiënt mogelijke constructie van de basis, die gebouwd is met weinig middelen, maar die ook de astronauten beschermt. De focus van onze Maanbasis ligt ook op in-situ resource utilization (ISRU), wat duidelijk te zien is aan de locatie en het gebruikte bouwmateriaal. Maar we wilden ook de manier van opbouwen van de basis heroverwegen door onze kampuitbreidingen in het deurkozijn. Het belangrijkste punt is de gezondheid van de astro en daarom hebben we retraites en natuurlijk licht geïntegreerd en zo een gezonde levensstijl voor onze astronauten gecreëerd.

We zouden het Maankamp aan de zuidpool van de maan bouwen. Een goede plek zou de rand van de Shackleton-krater zijn, want daar zou het 80-90% door het zonlicht verlicht worden. Dit zou ons energie garanderen. Tegelijkertijd zouden we toegang hebben tot een van de grootste watervoorraden op de maan. Ook bereikt de temperatuur niet de dagelijkse extremen van de equatoriale breedten. Dit zou langere expedities mogelijk maken en meer mogelijkheden om buiten op het maanoppervlak te werken. De ICE zou kunnen worden gesmolten tot hopelijk drinkbaar water. Je zou ook de zuurstof en waterstof uit het water kunnen scheiden en het gebruiken voor ademlucht en brandstof. Het zou communicatie gegeven zijn omdat astronomische radiogolven daar in bruikbare frequenties kunnen optreden. Ertsen kunnen meer mogelijkheden geven voor 3D-Printing. Uiteindelijk zou deze plek grate zijn en een prachtig uitzicht op de aarde geven.

De eerder genoemde bouw van onze basis zal in twee fasen plaatsvinden. In de eerste fase gebeurt alles automatisch en door robots. In de eerste benadering komt een 3D-printerrobot aan met een aantal "blobs". Deze blobs zijn opblaasbare koepels met een dun membraan en een geïntegreerd ventilatiesysteem. De mobiele 3D-printerrobot maakt een mengsel van maanstenen en creëert een stevige en beschermende coating. Het is belangrijk op te merken dat het gebied waar de 3D-printers worden gemaakt enigszins perifeer is gebouwd. In de tweede fase landen de astronauten in de lander, waarop 3 "deurframes" zijn bevestigd. Deze kunnen worden gedemonteerd en vormen een directe buis naar de lander en zijn luchtdicht met de lander verbonden. Door een elektrisch mechanisme kunnen de randen van de deurframes worden verwarmd, waarna de poreuze laag van de 3D-printer wordt verwijderd. Dit maakt een directe en luchtdichte versmelting met de blobs mogelijk.

Zoals reeds vermeld hebben we besloten het maan kamp te bouwen aan de rand van de Shackleton krater. Wat het water betreft wilden we het bevroren water filteren om het te ontdooien en in het watersysteem op te nemen. Als eerste oplossing willen we zelf water toevoegen aan het watersysteem, dat we in de krater hebben gehaald. Het water zal dan doorgespoeld worden naar een recyclage-installatie. Als oplossing op lange termijn willen wij een pompsysteem installeren, dat het water ontdooit, filtert en pompt. Als er problemen zijn met de eerste aanschaf, kan de Maan Rover helpen.

Het voedselsysteem is ook dynamisch. Dus in het begin wordt meegebracht voedsel geconsumeerd. Maar zodra het mogelijk is, zijn we overgeschakeld op zelf geteeld voedsel. Concreet willen we blob vertical farming gaan bedrijven. Met meegebrachte zaden, maar we zouden een mengsel van aarde produceren dat het maanstof zou aanvullen met de nodige mineralen. Om de eentonigheid van het voedsel te overwinnen zouden we een voedsel 3D-printer gebruiken, die verschillende gerechten kan koken met kruiden en texturen. Op deze manier willen we het moreel van de bemanning op peil houden, maar ook routines creëren.

Als energiesysteem willen we, indien mogelijk, kernenergie vermijden om onnodige straling te vermijden. Daarnaast willen we een hernieuwbare energiebron opwekken via onze zonnepanelen die we aan de rand van de Shackleton krater zullen bouwen. Op die manier krijgen we de voordelen van de Zuidpool en hebben we 90% zonneschijn per jaar. Maar batterijen zijn inbegrepen in het systeem. Deze kunnen gebruikt worden voor de maanrover of de 3d printer robot. De opgevangen energie wordt ook gebruikt voor de efficiënte LED verlichting van de farming blob, het ventilatiesysteem en het water recycling systeem.

Het luchtsysteem is vanaf het begin van de maanmissie in alle blobs geïntegreerd. Op die manier kunnen ze worden opgeblazen en via de buizen worden aangesloten op het zuurstofsysteem in de lander. Als ventilatie- en filtratiesysteem willen we het Mars Oxygen ISRU Experiment (MOXIE), dat ook gepland is voor de Perseverance Rover, op grotere schaal gaan uitvoeren. Dit zal de gedegenereerde koolstofdioxide van de astronauten verwerken tot een kleine zuivere hoeveelheid zuurstof. Maar natuurlijk willen we ook conventionele airconditioningsystemen gebruiken zoals die in het ISS worden gebruikt.

[54]

We zullen onze basis bedekken met een 3D-geprinte laag maanstof. Dit zal ons beschermen tegen straling en inslag van een meteorietenregen. Tegelijkertijd hebben we een natuurlijke isolatie die ons veilig houdt voor extreme temperatuurschommelingen. Het bovenste deel van onze maanlander zal worden uitgerust met dezelfde isolaties als het internationale ruimtestation, zodat we ook daar beschermd zijn tegen straling. Mocht dit deel beschadigd raken door meteorieten, dan kunnen we de onderste helft van de lander gebruiken als sluisdeur. In geval van schade zou de 3D-printrobot de laag kunnen repareren of de astronauten zouden reparaties kunnen uitvoeren aan bijvoorbeeld het bovenste deel van de lander. Ertsen zouden kunnen helpen bij het bouwen van reserveonderdelen of bescherming voor verdere uitbreidingen. Het glas in zowel de lander als de rover moet veilig zijn. Als referentie zouden we bestaande ramen zoals Cupola kunnen gebruiken.