[42]

Een groep studenten van IES Viera y Clavijo die geïnteresseerd zijn in de Moon Camp challenge hebben een project gerealiseerd waarin we het aanpassingsproces van astronauten aan de maan uitleggen. Vanaf hun aankomst tot de definitieve vestiging. Dat wil zeggen, hoe en waar ze zullen leven en welke faciliteiten ze zullen hebben. Ons doel voor dit project is voornamelijk de aard van de maan te onderzoeken en te ontdekken hoe we er ons voordeel mee kunnen doen, door ofwel de mineralen te bestuderen of te ontdekken of het bewoonbaar zou kunnen zijn. Daarom hebben we een maanbasis en mogelijke maatregelen voor het winnen van grondstoffen zoals water, voedsel of energie onderzocht. Dit project is bedoeld voor ten minste zeven personen die de beschikking krijgen over vijf hoofdruimten: een fitnessruimte, een centrale ruimte, een ontspanningsruimte, een laboratorium en een magazijn.

Het maankamp moet worden gevestigd op een plek met goede omstandigheden voor transport, met een groot aantal natuurlijke objecten en kenmerken van wetenschappelijk belang en natuurlijke hulpbronnen, zoals zuurstof, aangezien de overvloed van bepaalde mineralen dramatisch varieert op het maanoppervlak. We hebben overwogen dat de beste plek voor de basis in de buurt van de "Shackleton"-krater op de Zuidpool is, omdat deze het grootste deel van de tijd aan de zon is blootgesteld; de zonnepanelen zullen bijna continu stroom ontvangen en de nabijheid van andere kraters zou communicatie met de eerste krater mogelijk kunnen maken. Dit is mogelijk waardevol voor astronomische observatie. Een infraroodinstrument zou baat hebben bij lage temperaturen en een radiotelescoop bij bescherming tegen interferentie van het radiospectrum vanaf de aarde.

Bij de realisatie van dit project moeten we er rekening mee houden dat de gebruikte materialen licht en veelzijdig moeten zijn en bovendien bestand moeten zijn tegen hoge temperaturen. Ook moeten we de materialen vervoeren met faciliteiten en deze moeten de bemanningsleden kunnen beschermen. We hebben eraan gedacht om gemoduleerde stations te maken, zodat ze kunnen worden aangepast aan de behoeften die kunnen ontstaan. Tussen de materialen die we hebben overwogen zitten aluminium, polyester laminaten versterkt met glasvezel en daarboven kunnen we zonnepanelen en glasvezel toepassen.

Op hetzelfde moment dat de zuurstofgenerator werkt, wordt de verkregen stikstof gemengd met de koolstofdioxide verkregen uit de ademhaling van de astronauten en door de Sabatier's reactie wordt er water en methaan geproduceerd. Het methaan vanwege zijn hoge vluchtigheid wordt buiten de basis uitgestoten. Daarnaast zullen we het water van de polen gebruiken dat de maan heeft om het te verkrijgen. Dit water zal worden onderworpen aan een proces van aanpassing aan het verbruik.

Naast de maaltijden die strikt voor de astronauten worden bereid, zal een deel van het dieet gebaseerd zijn op hydroponische gewassen. Deze gewassen kunnen volledig zonder aarde voor hun ontwikkeling, maar we moeten er rekening mee houden dat niet alle soorten planten in deze ruimteomstandigheden kunnen leven, dus zullen ze specifieke zaden nemen zoals kool, radijs, mosterdgroen, aloë vera en neemzaden, die het vermogen hebben om in deze omstandigheden te overleven.

Onze belangrijkste bron van energieproductie zullen de zonneconcentrators zijn die we gaan gebruiken en in de buurt van de basis gaan plaatsen. Dit zijn een soort zonnecollectoren die zonne-energie kunnen concentreren in een beperkt gebied, waardoor de energie-intensiteit toeneemt. Om dit te kunnen doen, moeten we elektrische energie produceren via de fotovoltaïsche panelen die mobiel zullen zijn om ze te beschermen in het geval van stormen. Als stand-by team voor het geval er een probleem is met de panelen, zullen we de stroom van het ruimteschip gebruiken.

Zoals we al eerder hebben gezegd, gebruiken we het elektrolyseproces om zuurstof te scheiden van waterstof uit de polen van de maan, hiermee kun je tussen de 2,3 en 9 kg zuurstof per dag verkrijgen, wat genoeg is om astronauten in leven te houden. Verder produceren de planten die worden gebruikt om voedsel te verkrijgen ook O2 en CO2 (dat in tweeën wordt gescheiden door een koolstofcel), dat wordt gebruikt als ondersteuning maar niet als de belangrijkste methode.

[54]

Het Planetary Defense Office zou periodieke observatiecampagnes beheren op zoek naar asteroïden, ze bestuderen en deelnemen aan mogelijke bestrijdingsmaatregelen. Het bureau zal het werk in drie gebieden verdelen:

Observatie.
Elke nacht zal het toekomstige fly eye telescopennetwerk (Flyeye) het firmament afspeuren op zoek naar enorme rotsen, de rotsen labelen die een bedreiging kunnen vormen en ze ter kennis van de onderzoekers brengen.

Gegevensverstrekking.
Alle waardevolle informatie wordt verstuurd naar het Minor Planet Center (MCP), dat fungeert als de belangrijkste plaats voor informatie-uitwisseling over astronomische waarnemingen.

Beperking.
Wanneer een asteroïde gevaarlijk zou kunnen zijn, zullen alle hulpdiensten van de planeet informatie ontvangen over het risico dat deze rots met zich meebrengt. Ook zal de DART (Double Asteroid Redirection Test) proberen het risico te beperken door in 2022 een test uit te voeren om te proberen er een om te leiden via een botsing.

Onze bemanning zal bestaan uit zeven mensen, waarvan twee artsen en psychiaters, drie ingenieurs: teleco, landbouw en ruimtevaart, een astrobioloog en een chemicus. Deze mensen moeten kennis opdoen over mijnbouw, logistiek, enzovoort.

We verdelen het verblijf van de astronauten in drie gebieden: de eerste fase, die de eerste maanden/jaren zal duren, richt zich op het bouwen van de basis, gewassen, enz. Na de eerste fase zullen de bemanningsleden moeten beginnen met het bereiken van onze doelstellingen; het gebruik van grondstoffen van de maan. Ze zullen al het nodige materiaal voor dit onderzoek uitsturen en ze zullen al het mogelijke moeten analyseren: brandstof, mineralen, enz. Na dit alles zal het mogelijke leven op de maan beginnen.

Tijdens de eerste dagen moeten de bemanningsleden het nabije land herkennen, monsters nemen en analyseren, de broeikas bouwen voor de gewassen en de elektriciteits- en luchtinstallatie aanleggen. Dit alles met de moeilijkheid van de maanzwaartekracht. Ze zullen de nodige routine moeten organiseren om de gezondheid van de astronauten te garanderen. Hiervoor zullen ze de beschikking hebben over een aanpasbare fitnessruimte, een meditatieruimte, een leeszaal en een ontspanningsruimte met aansluiting voor telecommunicatie met hun familie en vrienden, naast spelletjes. Tijdens de missie zullen de bemanningsleden hun leven op de maan ontwikkelen en het team op aarde informeren over al hun vorderingen en ontwikkelingen.