[42]

-Het maankamp zal worden beschermd tegen straling en meteorietinslagen door een 2 meter dikke laag maanaarde. Deze laag zou worden gevormd door maanaarde, die zou worden verzameld door verschillende robots, die er op hun beurt "inkt" van zouden maken voor de 3D-printer.

-Wat energie betreft, zullen wij zonnepanelen gebruiken om die uit het zonlicht te halen. Een accumulator van zonne-energie zal ook worden gebruikt om overtollige energie op te slaan en te leveren in noodsituaties.

-De maanbasis zal worden gebouwd met de maangrond als primaire materiaalbron. Daartoe moet een robot met de naam RASSOR (acroniem voor "Regolith Advanced Surface Systems Operations Robot") worden gebruikt, die bestaat uit een klein voertuig met vier "trommels" met roterende bladen die in staat zijn materialen af te graven, te verzamelen en tegelijkertijd op te slaan; om een basis te creëren voor de bouw van het kamp en het veld met zonnepanelen, naast het winnen van de maanaarde, die via de 3D-printer zal worden gebruikt om de structuren van de basis te maken...

- Het is geen toeval dat ons kamp dicht bij de noordelijke maanpool ligt. Er is water in vaste vorm, geïntegreerd in de bodem. Na het opgraven, filteren en analyseren kan dit water door astronauten worden geconsumeerd en voor andere taken worden gebruikt, bijvoorbeeld voor planten. Men kan ook

urinewater en zweet te gebruiken na filtering. Het water kan altijd worden gefilterd en gerecycleerd, zodat het voor alle doeleinden kan worden hergebruikt.

–  Onze maanbasis komt aan het oppervlak, aan een kant van de Peary-krater, naast de maanpolen.

- Dit besluit is in de eerste plaats te danken aan het feit dat wij de wanden van de krater kunnen gebruiken als een "schild" rond het kamp.

- Deze krater bevindt zich dicht bij de maanpolen, omdat wij water op een toegankelijke manier konden verkrijgen dankzij het bestaan van water in de vorm van ijs dat later gesmolten, gefilterd en geanalyseerd kan worden om gebruikt en geconsumeerd te worden.

- Aangezien deze locatie voortdurend door de zon wordt verlicht, is zij ook een strategisch punt voor de assemblage van een uitgebreid netwerk van zonnepanelen die een permanente energiebron zullen leveren (aangezien één dag op de maan overeenkomt met ongeveer 27 dagen op aarde).

- Op de maan is er door de afwezigheid van atmosfeer een grote thermische amplitude. In Ecuador schommelen de temperaturen extreem, zodat het geen plaats is die geschikt is voor menselijk leven. Op de noordelijke maanpool schommelen de temperaturen tussen 0º en 50º Celsius, wat gunstig is voor het bestaan van menselijk leven.

We zullen de maangrond, de zon, ijs en water als onze bronnen gebruiken. De maanaarde zal worden gebruikt als materiaal voor de 3D-printer om ons maankamp te bouwen en te versterken.

We zullen niet alleen de bestaande watervoorraad van de aarde hergebruiken, maar ook ijs van de polen verzamelen, omdat daar veel water is opgeslagen.

De zon kan onze grootste energiebron zijn, aangezien zij bijna op de polen gericht is, en zo de nodige elektriciteit levert voor onze camping.

Aangezien het kamp zich zal bevinden op de noordelijke maanpool waar vast water is. Na opgraving, filtratie en analyse kan dit water door de astronauten worden geconsumeerd en gebruikt voor andere taken zoals beplanting.
Aangezien het water beperkt zal zijn, kan het altijd worden gefilterd en gerecycleerd zodat het opnieuw kan worden gebruikt.

In een eerste fase zal het voedsel afkomstig zijn van de aarde, bijvoorbeeld voedsel in blik. Zodra de broeikas klaar en operationeel is, zal hij voedsel leveren via de planten die er geproduceerd worden.

Zonnepanelen zullen een van de belangrijkste bronnen zijn voor het verzamelen van energie op de maan, maar er is niet altijd zonlicht door het bestaan van verduisteringen. Voor deze situaties hebben wij dus een andere energiebron nodig, met behulp van een accumulator van zonne-energie van de zonnepanelen. De accumulator slaat de thermische energie van de zonnecollectoren op, dit kan worden beschouwd als een batterij die thermische energie opslaat. De zonne-accumulator bestaat uit een metalen tank van kunststof en geïsoleerd materiaal.

Via ons landbouwveld kunnen we onze lucht verkrijgen. Fotosynthese is een proces waarbij planten kooldioxide omzetten in zuurstof.

[54]

Elke module heeft het formaat van een geodetische koepel. De driehoekige elementen van de koepel zijn structureel stijf en verdelen de spanning over de structuur, waardoor de koepels bestand zijn tegen zware belastingen en inslagen. De geodetische koepels van de modules zullen gemiddeld een meter dik zijn, zodat kleine asteroïden ze niet gemakkelijk kunnen bereiken. Alle modules, behalve de broeikas, zullen ook worden bedekt met maanaarde voor extra bescherming tegen temperatuurschommelingen, zonnestraling en mechanische schokken. De dikte en de bedekking van de grond moeten een sterke structuur vormen die nauwelijks kan instorten of beschadigd worden. Het hele gebied van het maankamp moet vrij zijn van maanstof, want de kleinste bewegingen brengen het stof in beweging.

Tijdens hun verblijf op de maanbasis moeten de astronauten leven en werken in een heel andere omgeving dan op aarde. Toch moeten de astronauten aan persoonlijke hygiëne doen, naar het toilet gaan, eten, drinken en fit en gezond blijven. Vanwege het lage gewicht op de maan moeten de astronauten deze activiteiten dienovereenkomstig aanpassen.

Allereerst zullen de astronauten in ploegen slapen omdat het noodzakelijk is iemand wakker te hebben en in de moedermodule. Ze zullen zoeken naar middelen buiten het maankamp en kijken of alles in orde is.Ze zullen zorgen voor hun titelboerderij, de waterbehandelingen en zullen wat tijd hebben om wat oefeningen te doen om hun lichaam te trainen om te voorkomen dat ze lijden aan botvermindering door de effecten van de lage zwaartekracht en te ontspannen.