Wij hebben onze Moon camp Columbia genoemd als eerbetoon aan Christopher Columbus, de ontdekker van Amerika, en als eerbetoon aan het ruimteveer Columbia dat in 2003 neerstortte. De Israëlische astronaut Ilan Ramon was aan boord tijdens de crash. Hij had een schilderij bij zich dat Maanlandschap heette, geschilderd door een Tsjechoslowaakse jongen, Petr Ginz, die in concentratiekamp Auschwitz werd vermoord. We besloten onze raket naar hem te noemen. Andrew Feustel bracht deze foto in 2018 opnieuw naar de ruimte.

In onze basis willen we zes astronauten onderbrengen, om de zes maanden per drie. De basis heeft een geavanceerd reddingssysteem en moet zo zelfvoorzienend mogelijk zijn, maar sommige onderdelen zullen van de aarde worden aangevoerd. Wij willen ons specialiseren in onderzoek naar het kweken van planten in regoliet (met bioafval) in omstandigheden met een lagere zwaartekracht. We willen ook zoeken naar micro-organismen in maanregoliet.

Dicht bij de Maanpolen

We besloten ons kamp op te slaan dicht bij de zuidpool van de maan, naast een van de kleinere kraters. Er is een kleiner temperatuurverschil. Er is ook een stabiele toevoer van zonlicht waardoor we fotovoltaïsche panelen boven de krater zouden kunnen plaatsen. Het zonlicht zou een van de beste bronnen kunnen zijn voor de elektriciteitsvoorziening van onze basis. Het stelt ons ook in staat de plantengroei op de maan te onderzoeken. Er is ook water in kraters rond de zuidelijke maanpool dat na het smelten kan worden gebruikt.

We zouden water winnen uit de ondergrondse ijslagen. Na het smelten van het ijs zal het water worden gefilterd om giftige stoffen te verminderen en zal het door de astronauten worden gebruikt voor dagelijks gebruik en onderzoek. Om waterverspilling te voorkomen, zal het water worden gefilterd en hergebruikt op dezelfde manier als in het ISS.

We zouden voedsel produceren in een aeroponic farm, waar we algen, peulvruchten, tomaten, radijsjes, salades en andere soorten groenten zouden kweken. In de experimentele serre zouden we tomaten, maïs, peulvruchten en een speciale soort aardappelen gekruist met tomaten, TomTato genaamd, proberen te kweken om onderzoek te doen naar planten en kruisingen in maanaarde vermengd met bio-afval van astronauten. We zouden proberen vissen te kweken om een verscheidenheid aan voedsel te behouden. In geval van succes zou het transportgewicht vanaf de aarde worden bespaard.

Een kleine kernreactor zorgt voor een permanente energievoorziening. De secundaire energiebron wordt gevormd door zonnepanelen die altijd in de zon staan dankzij plaatsing op roterende zuilen. De brandstof voor de terugkeer naar de aarde bestaat uit waterstof en zuurstof die via elektrolyse uit het maanwater worden gewonnen. Er zullen ook experimenten worden uitgevoerd om methaan te winnen uit rottende planten en uitwerpselen van astronauten om te proberen een reservebrandstof voor raketten te ontwikkelen. Wij zien methaan als toekomstige brandstof voor raketten.

We mengen enkele gassen om lucht voor astronauten te bereiden, omdat pure zuurstof in grotere hoeveelheden ongezond en schadelijk voor de longen kan zijn. We krijgen zuurstof door elektrolyse van water. Stikstof in kleinere hoeveelheden zou worden gewonnen uit rottende planten en uitwerpselen van astronauten. We zouden waterdamp aan de lucht toevoegen om de luchtvochtigheid enigszins te verhogen zodat de astronauten comfortabeler kunnen ademen. Er wordt ook zuurstof aan de aarde onttrokken, zodat de astronauten een back-up hebben in geval van problemen op de basis.

Voor de bouw van het bovengrondse deel van het kamp zouden we 3D-printing van maanregoliet gebruiken om een beschermend raamwerk te maken. Daarna wordt de rest van de structuur van de basis opgeblazen. De ruimte voor de ondergrondse delen van de basis zou worden gecreëerd door lavabuizen waarin andere kamers voor wonen en onderzoek zouden worden opgeblazen. Verschillende kamers en laboratoria zouden verbonden worden door opblaasbare buizen. We bouwen de experimentele serre van massief en licht perspex. De opblaasbare modules worden bedekt met een metalen laag die een beschermende functie heeft.

We willen de astronauten op een aantal manieren beschermen tegen invloeden van buitenaf. Het grootste deel van het kamp zal zich ondergronds bevinden, zodat de astronauten worden beschermd tegen micrometeoroïden, gevaarlijke straling en grote temperatuurverschillen. Bovengrondse delen van het kamp zullen de astronauten beschermen dankzij de lagen regoliet op de modules. In geval van decompressie van een van de modules zal deze onmiddellijk worden afgesloten door een automatisch systeem. Elke module moet in geval van nood de astronauten voorzien van water, voedsel en lucht gedurende drie dagen, de tijd die nodig is om van de aarde naar de maan te komen.

Ons kamp volgt de wereld- of Londense tijd (UTC). Algemeen schema van de bemanning: De bemanning staat om 6.00 uur op. De astronauten hebben een uur de tijd voor ochtendhygiëne en een ontbijt (iedereen maakt zijn eigen ontbijt). Tot 8.30 uur moeten ze de basis controleren en het dagplan bespreken. Daarna moeten ze een uur oefenen. s Morgens beginnen ze met het voorbereiden van experimenten. Om 12.30 uur begint anderhalf uur pauze voor de lunch. Ze wisselen van lunchvoorbereiding. Om 15.00 uur hebben ze een uur oefening in de gymzaal. Daarna gaan ze verder met hun experimenten tot 18.00 uur en daarna hebben ze een diner. Na het eten hebben ze vrije tijd, maar moeten ze de basis controleren. Om 20.00 uur is het tijd voor de avondhygiëne. Om 21.30 uur moeten ze gaan slapen. Net als bij het ISS zijn de zaterdagen schoonmaak- en opruimdagen en hebben de astronauten op zondag een vrije dag. De werktaken verschillen afhankelijk van de vaardigheden van de astronauten. Een geoloog brengt meer tijd op de grond door dan een arts. Het werk van een bioloog zal zich voornamelijk afspelen in de kas en in het aeroponicalab. Een materiaalingenieur zal samen met een raketingenieur verantwoordelijk zijn voor de technische staat en de veiligheid van de basis.