De ideologie voor onze maanbasis is ontstaan als een tijdelijke basis (eenvoudig en functioneel). Het doel van dit maankamp is om twee astronauten mee te nemen die meer kennis over de maan krijgen, zodat we er in de nabije toekomst een beschaving naartoe kunnen brengen. En met de kennis die we eerder hebben verkregen, kennen we de obstakels van dit gebied al. Bovendien weten we nu, met het onderzoek dat we hebben gedaan, nog preciezer waar de veiligste plek is om een maanbeschaving te beginnen, maar we zijn nog steeds niet helemaal zeker van alles wat we tot nu toe over de maan weten.

Het maankamp zou worden gebouwd op de Zuidpool, om precies te zijn in de buurt van de "krater Shackleton". Onze missie is om zoveel mogelijk voordeel te halen uit de maanbronnen en om die reden is de Zuidpool een van de beste mogelijkheden om te overleven. Voor wat we weten over de polen, door de helling van de maan ten opzichte van de zon, zijn er kraters die ijs bevatten, dat kan worden gebruikt om drinkwater te produceren dat uiterst belangrijk is voor het menselijk lichaam. Een andere reden voor onze keuze van de zuidpool is de hoeveelheid tijd die we aan de zon worden blootgesteld.

We zouden een vooraf gebouwde basis naar de maan sturen. Op deze manier zouden we bij aankomst op de maangrond een tent van gebouwd polyethyleen met een diameter van 12 vierkante meter opblazen, en om de basis aan de grond te bevestigen zouden we platen aluminium gebruiken die als grondbasis zouden dienen. Daarna bouwen we de bouwpakketten voor de gangen die aansluiten op de hoofdtent. Nadat we dit eerste deel hebben gerealiseerd, gebruiken we een robot D-vorm om een beschermende koepel boven onze basiszones te maken. Deze koepel zal worden gemaakt van maanaarde samen met een materiaal dat regoliet wordt genoemd, wat ons niet alleen zal beschermen tegen kleine kometen, maar vooral tegen straling. We zullen ook een waterbehandelingsgebied hebben met een koepel met een diameter van 5 vierkante meter, gemaakt van aluminium. De helft ervan zal bedekt zijn met een laag donkere kleurstof om zoveel mogelijk warmte te absorberen en het ijs te laten smelten, dat later opgeslagen zal worden in de metalen tanks. Voor al het andere dat aan de basis grenst, hebben we bouwpakketten die van de aarde komen. Omdat we heel goed vooraf bepaalde projectplannen hebben, zal dit proces eenvoudig zijn en zullen we weinig tijd nodig hebben om elk type noodzakelijke constructie te realiseren.

Onze maanbasis zal zo werken dat de astronauten zo goed mogelijk beschermd zijn. De weersomstandigheden schommelen meestal tussen 127ºC en 1973ºC. De astronauten zullen ook worden beschermd tegen kleine kometen en straling die zeker niet gunstig zou zijn voor de gezondheid van de astronauten. Deze bescherming wordt geboden door een dikke regolietbedekking, wat niet het enige materiaal is dat als schild voor de basis zal dienen. De basis zal eerst worden opgeblazen en het zal ook bestand zijn tegen vele andere soorten problemen omdat het gemaakt zal zijn van een materiaal dat polyethyleen heet. Deze verschillende beschermingslagen zullen van extreem belang zijn voor de astronauten.

Toen we besloten dat het uiterst belangrijk zou zijn om zo dicht mogelijk bij de Shackleton krater te blijven als een levensvatbare plek voor een maanbeschaving, dachten we vooral aan de mogelijkheid om ijs te gaan verzamelen op de bodem van de krater. We zouden ook zonne-energie in ons voordeel kunnen gebruiken, want zodra we vloeibaar water hebben, kan het worden gefilterd en hebben we ons eigen water voor consumptie.

De voedselconsumptie op onze basis zal bij voorkeur gebaseerd zijn op astronautenvoedsel. Zoals we al eerder hebben uitgelegd, zal de basis tijdelijk zijn, wat betekent dat we een kleine kunstmatige kas zullen hebben, die het kweken van een paar ingrediënten mogelijk maakt. Daarom zullen er regels zijn om die ingrediënten te consumeren, zodat we regelmatig gezond voedsel eten, maar nooit in grote hoeveelheden, en zodat de gezonde ingrediënten die in onze kunstmatige kas worden gekweekt niet opraken.

Alle energie die op onze maanbasis wordt verbruikt, zal worden geproduceerd door monokristallijne zonnepanelen die op het maanoppervlak worden geplaatst. De energie die door de zonnepanelen wordt opgevangen, moet worden omgezet in wisselstroom, zodat we de opgevangen energie kunnen opslaan en gebruiken om allerlei apparatuur op de basis te laten werken. De energie wordt opgeslagen in batterijen die onder de panelen worden geplaatst. De energie wordt dan overgebracht door kabels die op het maanoppervlak worden gelegd en die de elektrische energie naar de basis brengen.

In eerste instantie zal perslucht van de aarde worden gebruikt zodat we in het begin kunnen leven, maar later zullen we zuurstof uit water halen. Een alternatief voor het verkrijgen van zuurstof is het gebruik van een proces dat elektrolyse met gesmolten zout wordt genoemd. Wat betreft stikstof, het element met de grootste concentratie in onze atmosfeer en de lucht die we inademen, hebben we nog niet veel gegevens over hoe we het op de maan kunnen krijgen. Dit betekent dat we samengeperste stikstof van de aarde moeten gebruiken zodat we de lucht op de basis kunnen inademen.

Het hoofddoel van deze maanbasis zou op een meer wetenschappelijk gebied liggen, waar we met zo weinig mogelijk financiële middelen zoveel mogelijk informatie proberen te verzamelen. Deze verzamelde informatie zou dan weer cruciaal zijn voor een toekomstige grootschalige maankolonisatie en voor het creëren van een ecosysteem. Bovendien, aangezien tot nu toe veel van de informatie die we van de maan hebben alleen afkomstig is van waarnemingen op zeer grote afstand, zou deze maanbasis op zijn beurt kunnen bevestigen of ontkrachten wat er op de satelliet van de planeet aarde gebeurt.

Aangezien onze basis slechts voor twee personen zal zijn, zullen de taken altijd samen moeten worden gedaan, waardoor het niet mogelijk zal zijn om afwisselend te slapen of zelfs op verschillende tijden te eten. Dit komt omdat de twee astronauten erg belangrijk voor elkaar zullen zijn en als er iets gebeurt, moeten ze dicht bij elkaar zijn om elkaar te kunnen helpen of zelfs met het land te communiceren via een satelliet. Gebaseerd op de verschillende taken die nodig zijn voor het overleven van een mens op de maan, hebben astronauten erg weinig vrije tijd nodig, dus hun routine zal erg druk zijn. Ze zullen ongeveer 8 uur slapen, maar zodra ze wakker worden, zullen ze hun persoonlijke hygiëne één voor één doen, aangezien er maar één badkamer is. Daarna moeten ze zich aankleden om aan een lange werkdag te beginnen en krijgen ze de eerste maaltijd van de dag, waar ze het enige voedsel kunnen eten dat niet volledig astronautenvoedsel is, aangezien ze een van de voedingsmiddelen kunnen eten die in onze kunstmatige broeikas worden gekweekt. Dan, na de eerste maaltijd, zal het werk gebaseerd zijn op het onderzoek om zoveel mogelijk informatie over de maan te verkrijgen, en ze zullen zo hard mogelijk moeten werken om te overleven in het onbekende dat de maan ons biedt. Als we kijken naar het laatste deel van de veranderingen, zullen we onze tijd moeten verdelen om ijs om te zetten in drinkwater, door ijs van de bodem van de kraters te halen. Tijdens het ontdooien zullen we filters gebruiken die al dit ijs omzetten in drinkwater en ook maanstof omzetten in zuurstof zodat we kunnen ademen op onze basis. Tussen alle taken die gedaan moeten worden, zullen ze heel weinig vrije tijd hebben, maar die zal altijd goed benut worden, omdat het zal dienen om naast het ontbijt (eerste maaltijd) nog drie maaltijden te hebben, en ook om elke vorm van schade die ontdekt wordt te repareren. Ze zullen ook elk moment van de expeditie gebruiken om constant op zoek te gaan naar kennis, zodat we genoeg informatie kunnen verzamelen voor een toekomstige duurzame maanbeschaving.