Wij, Anton en Sasha, creëerden een project Mobile Moon Base, genaamd "Moon Walkers". Dit is zeer uitdagend en een groot avontuur voor ons. We zijn ervan overtuigd dat we onze toekomstige werkplek creëren. Dit hardwerkende en interessante project heeft ons vele maanden gekost. We hebben 3 jaar lang astronomie geleerd in het Marine Planetarium van de Marine Academie. Bij het ontwerpen van de mobiele maanbasis hebben we geprobeerd deze multifunctioneel en vrijstaand te maken. Onze maanbasis is anders en ongebruikelijk. Hij omvat een Mobiele Maanbasis (drie bewegende modules) en drie statische stations. De eerste mobiele module van de Mobiele Maanbasis zal wetenschappelijk onderzoek uitvoeren - video- en radio-onderzoek van de zon en andere astronomische objecten. De tweede afneembare module is bedoeld om de regoliet van de maan te onderzoeken en de minerale samenstelling en structuur van het maanoppervlak in kaart te brengen. De derde module zal worden ontworpen om vroegtijdig wetenschappelijk onderzoek te verrichten in speciaal geselecteerde maangebieden. We zullen kunnen vliegen en grote gebieden op de maan kunnen verkennen. Alle drie de modules zijn comfortabel, zodat mensen er kunnen werken en tegelijkertijd kunnen ontspannen in een tegen zonnestraling beschermde omgeving. We hebben ook drie statische maanbases ontworpen (ze zijn vergelijkbaar met de elektrische stations op aarde). Daarin zullen de mobiele modules hun batterijen opladen en zullen de modules voorraden aanleggen - voedsel, lucht en alle noodzakelijke middelen.

De Mobiles Modules zullen onderzoek doen in speciaal geselecteerde gebieden, ze zullen zich door een speciale baan verplaatsen. Alle drie de statische maanstations zullen zich op de evenaar bevinden op een afstand van ongeveer 1100 km van elkaar.
Het eerste vaste station ligt midden in de Mare Fecunditatis - de Zee van Overvloed. In vergelijking met andere omringende zeeën is deze zee dun gezaaid.
Het tweede station wordt geplaatst in het westen van de Oceaan van Stormen - Oceanus Procellarium. Deze plaats is een uniek gebied, gekenmerkt door lage heuvels, bijzondere chemische samenstelling en oude vulkanische vlakken. Het meest interessante deel is het massieve kanalenstelsel.
Het derde station zal zich bevinden in de maankrater Korolev aan de achterkant van de maan met een diameter van 440 km. De rand van de pool op de zuidpool - het Aitken-bekken, dat zijn eigen verbazingwekkende mineralogische samenstelling heeft, gaat recht onder deze kraters door.

De Mobiele Maanbasis bestaat uit drie mobiele modules en drie statische stations. De drie bewegende modules zullen worden gebouwd en naar de maan worden gebracht via een ruimtestation in een baan om de maan. Voor de productie van elektriciteit zullen we ook zonnepanelen van de stations meenemen. Elk deel van de stationaire stations wordt geassembleerd en gebouwd op de drie gekozen plaatsen. We zullen de biosfeer, de commando- en woonsecties en de communicatietoren bouwen met behulp van 3D-printers. De basisconstructies zullen worden gebracht, en daarna kunnen we de funderingsmuren en de delen die elke kamer van elkaar scheiden printen. Hoofdblokken die de zonnestraling tegenhouden zullen worden gebracht en ingebouwd in de commando-, woon- en biosfeersecties, waar we planten gaan kweken.

In 2020 heeft de Chinese maanrover de eerste gedetailleerde metingen verricht van de intense straling die het maanoppervlak bombardeert en vastgesteld dat het veilig is voor langdurige menselijke aanwezigheid. Astronauten in een mobiele maanbasis kunnen maximaal twee maanden op het maanoppervlak verblijven zonder speciale beschermingsmaatregelen te nemen. Maar volgens wetenschapper Wiemer-Schweingruber moeten er, als mensen langer dan twee of drie maanden op het maanoppervlak komen verblijven, gebouwen worden gebouwd die tegen straling worden beschermd met een omhulsel van 80 centimeter maanaarde. Daarom voorzien wij in de mobiele modules noodlokalen met wanden van speciale bescherming van polyethyleen met water in geval van een zonnestorm. De drie stationaire stations krijgen lunar regolith hangars, speciaal gemaakt met 3D printers, met een dikte van een meter, zodat in geval van een zonnestorm of een lang verblijf in de mobiele modules, mensen kunnen schuilen.

Het laatste maanonderzoek van de NASA toont aan dat er water op de maan is, zowel in de schaduwrijke gebieden aan de polen als op de vlakkere oppervlakken, ook al is het in kleinere hoeveelheden. Casey Honniball, postdoctoraal medewerker van Nasa's Goddard Space Flight Center in Maryland had gezegd dat de hoeveelheid water ongeveer overeenkomt met een fles water van 12 ons in een kubieke meter maanaarde. In het begin zal een bepaalde hoeveelheid water van de aarde worden aangevoerd. Er zal een zeer krachtig systeem voor waterrecycling worden opgezet. Het belangrijkste doel daarvan is ervoor te zorgen dat het water kan worden gebruikt om te drinken en te eten. Na verloop van tijd zal het maanijs worden gebruikt om alle voorraden terug te winnen.

De bemanningen van de drie modules zullen zich bevoorraden met voedsel uit biosferen in elk van de statische stations. Elk van de biosferen zal een specifieke uitrusting hebben: sectie - boerderij waar geselecteerde planten zullen groeien op plaatsen met voedseloplossingsgel. Op het gehele oppervlak van de biosfeer komen lagen secundaire binnenschil van polyethyleen gevuld met water. Het zal een dubbele rol hebben. Aan de ene kant zou het een soort stralingsschild zijn dat wordt aangeboden door Al Globus en Joe Strout in het artikel Orbital Space Settlement Radiation Shielding, en aan de andere kant zou het een omgeving zijn waar diatomeeën groeien om te eten en voor bescherming tegen de zon en de ruimtestraling. We overwegen ook algen te gebruiken als voedsel. Het idee komt van twee Denen - Sebastian Aristotelis en Karl-Johan Sørensen die besloten een groene muur te maken: "Wij geloven sterk dat algen een belangrijke rol zullen spelen in de toekomstige ruimtevaart, als een biologisch levensondersteunend systeem. Het is veerkrachtig, zeer fotosynthetisch, voedzaam en kan kosmische straling absorberen." Vlees om te eten zal worden verkregen door stamcellen in speciale containers.

Elektriciteit zal op twee manieren worden verkregen. De eerste manier is met behulp van kleine kernreactoren, die reeds zijn ontworpen in maanbases van de NASA, van het Russische Federale Ruimtevaartagentschap "Roscosmos". De tweede manier is via een groot aantal zonnepanelen. We zullen zonne-energie omzetten in elektriciteit in de twee weken dat het continu volle maan is. We zullen speciale grote batterijen opladen die gebruikt zullen worden door mobiele modules en stationaire stations. Bovendien zullen we maanijs gebruiken om ijswater te scheiden in waterstof en zuurstof, en waterstof zal precies worden gebruikt als brandstof voor de motoren van de mobiele basis.

In de speciale sector van de biosfeer zal zich lucht bevinden, net als in het internationale ruimtestation. Elektrolyse zal worden gebruikt om het water te ontbinden in zuurstof en waterstof en de dioxide uit de ruimtes te verdrijven. Een andere methode zal worden gebruikt om zuurstof uit het maanstof te halen. Dit zegt ook Beth Lomax, een onderzoeker van de Universiteit van Glasgow, die bij het project betrokken is, in een persbericht van ESA. "De mogelijkheid om zuurstof te verkrijgen uit grondstoffen die op de maan worden gevonden, zou uiteraard uiterst nuttig zijn voor toekomstige maankolonisten, zowel voor de ademhaling als voor de lokale productie van raketbrandstof."

Het hoofddoel van onze Maan Mobiel basis is om multifunctioneel te zijn. Onze doelen zijn wetenschappelijk en educatief. De Maan Mobiel modules maken een maximale verkenning van het maanoppervlak en zijn mineralogische samenstelling mogelijk. Daarnaast kan de grotverkenner vertellen wat er onder het oppervlak gebeurt, terwijl radiotelescopen de zon en andere hemelobjecten in het radiospectrum aftasten. Onze maanmobiele basis laat jonge wetenschappers en universiteitsstudenten ook werken aan andere projecten buiten het hoofdprogramma van de astronauten. Wij streven ernaar een gunstig klimaat te ontwikkelen om op lange termijn leven op de maan mogelijk te maken.

Welkom bij de "Moonwalkers" mobiele maanbasis. Het bestaat uit drie mobiele modules. Ze worden gemonteerd op een maanstation en overgebracht naar de maan. Een lange dag op de maan begint en duurt 14 aardse dagen. Een team van 18 mensen werkt gedurende een maanmaand aan een interessant wetenschappelijk programma. In elke module wonen en werken 6 maanspecialisten. Hun leven en werk zijn onderworpen aan de aardse dag en nacht - maximaal 7 uur slaap en de rest van de tijd wordt er gewerkt. Er zijn ook kleine pauzes. Er wordt in ploegen gewerkt. Als er 3 mensen werken, rusten er nog 3. Elke specialist heeft minstens twee kwalificaties. De teams van elke module hebben verschillende programma's. Het eerste team bestaat uit astrofysici. Het ontbreken van een maanatmosfeer maakt zeer belangrijke studies mogelijk van de Zon, dicht bij en gevaarlijk voor de Aarde kometen en asteroïden, sterren en Deep Sky Objects. Het tweede team zal voornamelijk zwaartekrachtanomalieën op het maanoppervlak bestuderen. Vandaag bevinden wij ons in een uniek gebied in de Oceaan van Stormen, gekenmerkt door lage heuvels, een bijzondere chemische samenstelling en oude vulkanische vlakten. Dit gebied heeft een hoge concentratie radioactieve elementen die warmte produceren in de korst en de mantel van het gebied. Het derde team bestaat uit jonge wetenschappers en studenten die werken aan onderzoeksprojecten aan hun universiteiten. Nadat het werk aan de taken van het wetenschappelijk programma is voltooid, vliegen we naar het nabijgelegen Stationaire Maan, een van de drie op de maan-evenaar. Daar zullen we onze elektrische batterijen opladen, voedsel, water, lucht en alles wat we nodig hebben inslaan. We zullen dringende reparaties uitvoeren. Om ons voor te bereiden op een nieuwe sprong op het maanoppervlak, nieuwe nog niet gevonden ontdekkingen en interessant maanonderzoek.