My, Anton i Sasha, stworzyliśmy projekt Mobile Moon Base o nazwie "Moon Walkers". Jest to dla nas ogromne wyzwanie i wspaniała przygoda. Jesteśmy przekonani, że tworzymy nasze przyszłe miejsce pracy. Ten pracowity i ciekawy projekt zajął nam wiele miesięcy. Od 3 lat uczymy się astronomii w Planetarium Akademii Marynarki Wojennej. Projektując mobilną bazę księżycową, staraliśmy się, aby była wielofunkcyjna i wolnostojąca. Nasza baza księżycowa jest inna i niezwykła. Zawiera jedną Mobilną Bazę Księżycową (trzy ruchome moduły) i trzy stacje statyczne. Pierwszy ruchomy moduł z Mobilnej Bazy Księżycowej będzie prowadził badania naukowe - wideo i radiowe badania Słońca i innych obiektów astronomicznych. Drugi odłączany moduł będzie przeznaczony do badania regolitu księżycowego, a także do badania i mapowania składu mineralnego i struktury powierzchni Księżyca. Trzeci moduł zostanie zaprojektowany do prowadzenia wczesnych badań naukowych w specjalnie wybranych obszarach księżycowych. Będziemy mogli latać i badać ogromne terytoria na Księżycu. Wszystkie trzy moduły są komfortowe, pozwalają ludziom pracować i jednocześnie odpoczywać w środowisku chroniącym przed promieniowaniem słonecznym. Zaprojektowaliśmy również trzy Statyczne Bazy Księżycowe (są one podobne do ziemskich stacji elektrycznych). W nich moduły mobilne będą ładować swoje baterie, a moduły będą zaopatrywane w zapasy - żywność, powietrze i wszelkie niezbędne zasoby.

Moduły mobilne będą prowadzić badania w specjalnie wybranych obszarach, poruszając się po specjalnym kursie. Wszystkie trzy Statyczne Stacje Księżycowe będą zlokalizowane na równiku w odległości około 1100 km od siebie.
Pierwsza stała stacja będzie znajdować się na środku Mare Fecunditatis - Morza Obfitości. W porównaniu do innych okolicznych mórz, to morze jest cienkie.
Druga stacja zostanie umieszczona w zachodniej części Oceanu Burz - Oceanus Procellarium. Miejsce to jest wyjątkowym regionem charakteryzującym się niskimi wzgórzami, szczególnym składem chemicznym i starożytnymi płaszczyznami wulkanicznymi. Najbardziej interesującą częścią jest ogromny system kanałów.
Trzecia stacja będzie zlokalizowana w księżycowym kraterze Korolev na tylnej stronie Księżyca o średnicy 440 km. Krawędź basenu na biegunie południowym - basen Aitken, który ma swój własny niesamowity skład mineralogiczny, przechodzi tuż pod tymi kraterami.

Mobilna Baza Księżycowa składa się z trzech modułów ruchomych i trzech stacji statycznych. Trzy ruchome moduły zostaną zbudowane i przywiezione na Księżyc za pośrednictwem stacji kosmicznej znajdującej się na orbicie wokół Księżyca. W celu produkcji energii elektrycznej, przywieziemy również panele słoneczne ze stacji. Każda sekcja stacji stacjonarnych zostanie zmontowana i zbudowana w trzech wybranych miejscach. Z pomocą drukarek 3D zbudujemy biosferę, sekcje dowodzenia i mieszkalne oraz wieżę komunikacyjną. Przywieziemy podstawowe konstrukcje, a następnie wydrukujemy ściany fundamentowe i części oddzielające poszczególne pomieszczenia od siebie. Główne bloki chroniące przed promieniowaniem słonecznym zostaną przywiezione i wbudowane w sekcje dowodzenia, mieszkalne i biosfery, gdzie będziemy uprawiać rośliny.

W 2020 r. chiński łazik księżycowy dokonał pierwszych szczegółowych pomiarów intensywnego promieniowania bombardującego powierzchnię Księżyca i stwierdził, że jest ono bezpieczne dla długotrwałej obecności ludzi. Astronauci w mobilnej bazie księżycowej mogą przebywać na powierzchni Księżyca przez maksymalnie dwa miesiące bez podejmowania specjalnych środków ochronnych. Ale według naukowca Wiemera-Schweingrubera, jeśli ludzie chcą pozostać na powierzchni Księżyca dłużej niż dwa lub trzy miesiące, muszą zostać zbudowane budynki chronione przed promieniowaniem za pomocą 80-centymetrowej skorupy księżycowej gleby. W związku z tym w modułach mobilnych zapewniamy pomieszczenia awaryjne, które mają ściany ze specjalnej ochrony z polietylenu z wodą na wypadek burzy słonecznej. Trzy stacje stacjonarne będą miały hangary z regolitu księżycowego, specjalnie wykonane za pomocą drukarek 3D, o grubości jednego metra, aby w przypadku burzy słonecznej lub długiego pobytu w modułach mobilnych ludzie mogli się ukryć.

Najnowsze badania księżycowe przeprowadzone przez NASA pokazują, że woda znajduje się na Księżycu zarówno w zacienionych obszarach na biegunach, jak i na bardziej płaskich powierzchniach, nawet jeśli jest w mniejszych ilościach. Casey Honniball, pracownik podoktorancki w Goddard Space Flight Center w Maryland, powiedział, że ilość wody jest w przybliżeniu równoważna 12-uncjowej butelce wody w metrze sześciennym księżycowej gleby. Na początku pewna ilość wody zostanie przywieziona z Ziemi. Zamontowany zostanie bardzo wydajny system recyklingu wody. Jego głównym celem jest zapewnienie, że woda może być wykorzystywana do picia i jedzenia. Po pewnym czasie księżycowy lód zostanie wykorzystany do odzyskania wszystkich zapasów.

Załogi z trzech modułów będą zaopatrywać się w żywność z biosfer w każdej ze stacji statycznych. Każda z biosfer będzie posiadała specyficzne wyposażenie: sekcję - farmę, gdzie wybrane rośliny będą rosły w miejscach z żelem z roztworem żywności. Na całej powierzchni biosfery umieszczone będą warstwy wtórnej powłoki wewnętrznej z polietylenu wypełnionej wodą. Będzie ona pełnić podwójną rolę. Z jednej strony będzie jak osłona przed promieniowaniem, którą proponują Al Globus i Joe Strout w artykule Orbital Space Settlement Radiation Shielding, a z drugiej strony będzie środowiskiem dla rosnących okrzemek do jedzenia i ochrony przed słońcem i promieniowaniem kosmicznym. Rozważamy również wykorzystanie glonów jako pożywienia. Pomysł pochodzi od dwóch Duńczyków - Sebastiana Aristotelisa i Karla-Johana Sørensena, którzy postanowili stworzyć zieloną ścianę: "Jesteśmy głęboko przekonani, że algi odegrają ważną rolę w przyszłych podróżach kosmicznych, jako biologiczny system podtrzymywania życia. Są odporne, wysoce fotosyntetyczne, pożywne i mogą pochłaniać promieniowanie kosmiczne". Mięso do jedzenia będzie pozyskiwane przez komórki macierzyste w specjalnych pojemnikach.

Energia elektryczna będzie pozyskiwana na dwa sposoby. Pierwszy sposób to wykorzystanie małych reaktorów jądrowych, które zostały już zaprojektowane w bazach księżycowych w NASA, w Rosyjskiej Federalnej Agencji Kosmicznej "Roscosmos". Drugi sposób to wykorzystanie dużej liczby paneli słonecznych. Będziemy konwertować energię słoneczną na energię elektryczną w ciągu dwóch tygodni, kiedy będzie pełnia księżycowa. Będziemy ładować specjalne duże baterie, które będą używane przez moduły mobilne i stacje stacjonarne. Ponadto użyjemy księżycowego lodu do rozdzielenia wody lodowej na wodór i tlen, a wodór zostanie wykorzystany właśnie jako paliwo do zasilania silników mobilnej bazy.

Powietrze znajdzie się w specjalnym sektorze biosfery, podobnie jak na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Elektroliza zostanie wykorzystana do rozkładu wody na tlen i wodór oraz wydalenia dwutlenku z pomieszczeń. Inną metodą będzie pozyskiwanie tlenu z pyłu księżycowego. To samo powiedziała Beth Lomax, badaczka z Uniwersytetu w Glasgow, zaangażowana w projekt, w komunikacie prasowym ESA. "Zdolność do pozyskiwania tlenu z zasobów znalezionych na Księżycu byłaby oczywiście niezwykle przydatna dla przyszłych osadników księżycowych, zarówno do oddychania, jak i do lokalnej produkcji paliwa rakietowego".

Głównym celem naszej bazy Moon Mobile jest wielofunkcyjność. Nasze cele są naukowe i edukacyjne. Moduły Moon Mobile pozwalają na maksymalną eksplorację powierzchni Księżyca i jego składu mineralogicznego. Ponadto, eksplorator jaskiń może powiedzieć, co dzieje się pod powierzchnią, podczas gdy radioteleskopy skanują słońce i inne obiekty na niebie w widmie radiowym. Nasza baza Moon Mobile pozwala również młodym naukowcom i studentom pracować nad innymi projektami poza głównym programem astronautów. Naszym celem jest stworzenie środowiska sprzyjającego utrzymaniu życia na Księżycu w perspektywie długoterminowej.

Witamy w mobilnej bazie księżycowej "Moonwalkers". Składa się ona z trzech mobilnych modułów. Są one montowane na stacji księżycowej i przenoszone na Księżyc. Rozpoczyna się długi księżycowy dzień, który trwa 14 ziemskich dni. Zespół 18 osób będzie pracował nad interesującym programem naukowym przez jeden księżycowy miesiąc. W każdym module znajduje się 6 księżycowych specjalistów, którzy tam mieszkają i pracują. Ich życie i praca podporządkowane są ziemskiemu dniu i nocy - do 7 godzin snu, a reszta czasu to czas na pracę. Będą też małe przerwy. Praca odbywa się w systemie zmianowym. Gdy 3 osoby pracują, kolejne 3 odpoczywają. Każdy specjalista ma co najmniej dwie kwalifikacje. Zespoły każdego modułu mają różne programy. Pierwszy zespół składa się z astrofizyków. Brak księżycowej atmosfery pozwala na bardzo ważne badania Słońca, bliskich i niebezpiecznych dla Ziemi komet i asteroid, gwiazd i obiektów głębokiego nieba. Drugi zespół będzie badał głównie anomalie grawitacyjne na powierzchni Księżyca. Obecnie znajdujemy się w wyjątkowym obszarze Oceanu Burz, charakteryzującym się niskimi wzgórzami, specjalnym składem chemicznym i starożytnymi równinami wulkanicznymi. Region ten charakteryzuje się wysokim stężeniem pierwiastków promieniotwórczych, które wytwarzają ciepło w skorupie i płaszczu regionu. Trzeci zespół składa się z młodych naukowców i studentów pracujących nad projektami badawczymi na swoich uniwersytetach. Po zakończeniu prac nad zadaniami programu naukowego możemy polecieć do pobliskiej Stacjonarnej Stacji Księżycowej, jednej z trzech na księżycowym równiku. Tam naładujemy nasze baterie elektryczne, zaopatrzymy się w żywność, wodę, powietrze i wszystko, czego potrzebujemy. Przeprowadzimy pilne naprawy. Aby przygotować się do nowego skoku na powierzchnię Księżyca, nowych odkryć jeszcze nie znalezionych i ciekawych badań księżycowych.